Sommige filmsoundtracks bouwen een eigen leven op, afgezien van het succes of falen van de film waarvoor de nummers zijn samengesteld. Bijvoorbeeld, terwijl de soundtrack voor Scott Pilgrim V. S. The World is ronduit perfect voor de culthit, het is ook geweldig op zichzelf. Hetzelfde geldt voor de Twilight-soundtrack.
Twilight van 2008 introduceerde een hele generatie bij opkomende sterren zoals Kristen Stewart en toekomstige Batman-ster Robert Pattinson. Maar het liet hen ook kennismaken met Paramore, Iron & Wine, Collective Soul en zelfs Muse. Ja, de soundtrack voor de eerste Twilight-film was gevuld met getalenteerde, zij het enigszins humeurige, artiesten. Maar dat was het punt. Volgens een onthullend artikel van Billboard moest de soundtrack voor Twilight de toon van de film weerspiegelen, maar ook een personage op zichzelf zijn. Hier is de waarheid over het maken van de soundtrack die al populair was voordat de film uitkwam.
Een soundtrack die precies weerspiegelde wat de film was
"Twilight: The Original Motion Picture Soundtrack" debuteerde op de Billboard 200 in de top spit en bleef 20 ongelooflijke weken achter elkaar in de Top 10. Zodra het werd uitgebracht, als onderdeel van de promotie voor de film, was het een groot succes met de doeldemo voor de film. Wat nog belangrijker is, het zorgde voor een nieuwe trend van studio's die veel tijd en geld besteden aan soundtracks voor hun jonge volwassen films (denk aan Divergent en Hunger Games). De muziek hielp de film te verkopen, dat is de waarheid. En sindsdien is het de waarheid. Zelfs de Black Panther van de MCU werd geholpen door Kendrick Lamar.
Maar het vinden van coole nummers was niet wat de officiële Twilight-soundtrack zo populair maakte. De liedjes moesten de toon en stijl weerspiegelen van het boek van Stephanie Meyer en de film die Catherine Hardwicke regisseerde.
"Ik herinner me dat ik het script las en werd aangenomen voor het project na een interview met [regisseur] Catherine Hardwicke en Summit [Entertainment], en toen de boeken induikte. Ze werden op dat moment niet allemaal gepubliceerd, dus ik heb gewoon onthoud dat ik zo ver ging als ik kon', zei Alexandra Patsavas, de muziekbegeleider en producer, tegen Billboard. "Het was echt interessant om in de personages van Stephenie te duiken, en de Pacific Northwest had zo'n weelderig gevoel. Gedurende de hele serie was die soundscape zo belangrijk: [Het is] angstaanjagend en een beetje buitenaards, soms stoer, soms zacht. echt alles over het gevoel van de muziek."
De soundtrack werd natuurlijk ook benaderd vanuit een marketingstandpunt.
"Ik kijk altijd naar alle verschillende manieren waarop je het publiek kunt raken", legt Nancy Kirkpatrick, de voormalige president van de wereldwijde marketing van Summit Entertainment, uit."En als je het hebt over jonge vrouwen -- van wie [we] gek moesten worden -- was de muziek waar ze naar luisterden heel belangrijk. Dus voor mij moest de soundtrack niet alleen een verlengstuk zijn van de film, maar het moest ook een verlengstuk van de marketing en het publiek creëren."
De artiesten aan boord krijgen met hun muziek
In tegenstelling tot de meeste films, was het proces achter het samenstellen van het nummer voor de film en de daaropvolgende Twilight Soundtrack heel specifiek. In feite kregen artiesten een scènebeschrijving waarin hun muziek zou verschijnen en de exacte timing van welk deel van het nummer zou worden gebruikt en waar het binnen de scène zou worden gebruikt.
"De gemakkelijkste manier om de bands te benaderen, was door een omgeving op te zetten die van artiest tot artiest was. Catherine [de regisseur] kon met deze bands praten en we konden beelden sturen en uitleggen hoe muziek zou als personage worden gebruikt', legde Alexandra Patsavas uit."Muse was enorm, en het was zo'n kans om dat nummer ["Supermassive Black Hole"] specifiek voor de honkbalscene te krijgen."
Natuurlijk is Iron & Wine's "Flightless Bird, American Mouth" gemakkelijk een van de meest memorabele nummers in de hele film en was daarom een hoogtepunt op de soundtrack. Grappig genoeg was het eigenlijk Kristen Stewart die het voorstelde voor de film.
"De manier waarop het nummer werd opgepikt voor de film was een beetje een toevalstreffer", legde Sam Ervin Beam van Iron & Wine uit aan Billboard. "Het verhaal dat ik heb gehoord, was dat ze de prom-scene blokkeerden, en ik weet niet of de muziek die ze gebruikten niet werkte, maar om de een of andere reden luisterde Kristen Stewart naar dat nummer, en ze stelde voor dat ze het gewoon over de luidsprekers speelden, zodat ze een ritme konden krijgen. Ik denk dat het gewoon iets was waar ze het zo vaak in die scène hoorden, dat ze zich niet konden voorstellen dat het iets anders was."
"Elke band was zo ongelooflijk cool", zei Nancy. "Ik was een paar jaar cooler dan mijn kinderen omdat Alex Patsavas me naar deze ongelooflijke muziek liet luisteren [terwijl ik liedjes voor de film selecteerde]. Alex was heel eerlijk in de toon van alles wat met Twilight te maken had. Het was een geweldige samenwerking, tot aan de keuze van de eerste single, die Paramore's "Decode" was.
Volgens Alex waren er gesprekken met Hayley Williams van Paramore lang voordat ze de film zag. Hayley besloot zelfs dat ze geïnteresseerd was in het schrijven van twee originele liedjes voor de film terwijl ze het boek aan het lezen was. Uiteindelijk werd Hayley binnengehaald om een ruwe versie van de film te zien en werd vervolgens geïnspireerd om het ritme en de teksten te bedenken voor zowel "I Caught Myself" als de hit "Decode".
"Paramore werd gekozen omdat het het epicentrum was - de belangrijkste demografische groep die naar de film zou worden getrokken", zei Livia Tortella, de voormalige executive vp/gm bij Atlantic Records tegen Billboard."Paramore was ook bijna een stem voor de lezer van dit boek, omdat we meteen een reactie zagen."
Vanwege Paramore, Iron & Wine, Muse en een groot aantal andere getalenteerde artiesten heeft The Twilight Soundtrack goud behaald zodra het werd uitgebracht. Dit verraste alle betrokkenen. Ze zeiden dat ze wisten dat het goed was… maar nooit hadden gedacht dat mensen er zo snel en hartstochtelijk toe zouden worden aangetrokken. Dit legde de lat hoog voor de daaropvolgende soundtracks in de Twilight Saga, evenals voor tal van andere creatievelingen achter films voor jonge volwassenen die het belang ontdekten van het opnemen van genre-passende singles in hun films.
