Waarschuwing: het volgende artikel bevat een beschrijving van aanranding en/of geweld dat kan leiden tot nabestaanden.
Met haar nieuwe BBC/HBO-show I May Destroy You is Michaela Coel erin geslaagd een meeslepende hybride te creëren tussen een komedie en een mysterieuze misdaad, gericht op de verlammende gevolgen van aanranding.
Coel, een artiest met meerdere koppeltekens, maakt haar langverwachte comeback op het kleine scherm na Black Earth Rising en Chewing Gum, een uitdagend verfrissende show die ze ook schreef.
Het hartverscheurende uitgangspunt voor I May Destroy You komt voort uit een traumatische ervaring die Coel had tijdens het werken aan het script voor een aflevering van Chewing Gum. In 2018 onthulde de actrice en schrijfster dat ze seksueel was misbruikt na een avondje stappen. Ze channelde de woede over wat haar was overkomen in deze pijnlijk eerlijke show van twaalf afleveringen, oorspronkelijk getiteld 22 januari.
'I May Destroy You' is geïnspireerd door Coel's ervaring
Coel speelt de roze-harige hoofdrolspeler Arabella, een schrijver die de hele nacht bezig is om een strakke deadline te halen nadat hij in Italië was geweest om haar on-off vriendje Biagio te zien. Na een spontaan avondje uit in het centrum van Londen, wordt Arabella wakker in haar kantoor in Soho met een gebarsten telefoonscherm, een bloedende snee in haar voorhoofd en geen herinneringen aan wat er is gebeurd. Ze probeert de flitsende beelden in haar hoofd bij elkaar te rapen, zich realiserend dat haar drankje een piek had gekregen en dat ze seksueel moest zijn misbruikt.
Spiking-drankjes is geen mythe, een uitgespeelde filmtrope die nooit in het echte leven voorkomt. In 2016 meldde het tijdschrift Time dat, in een onderzoek onder meer dan 6.000 studenten aan drie universiteiten in de Verenigde Staten, 462 respondenten, of 7.8%, zei dat ze eerder waren gedrogeerd. Coel werd op dezelfde manier seksueel misbruikt.
“Ik werkte 's nachts in de kantoren van het bedrijf; Ik had een aflevering gepland om 7 uur 's ochtends', zei ze tijdens haar Mac Taggart-lezing op het Edinburgh International Television Festival in 2018.
“Ik nam een pauze en dronk wat met een goede vriend die in de buurt was. Ik kwam in bewustzijn terwijl ik seizoen twee typte, vele uren later. Ik had geluk. Ik had een flashback. Het bleek dat ik seksueel was misbruikt door vreemden, vervolgde ze.
Arabella neemt het heft in eigen handen
I May Destroy You geeft op effectieve wijze de ongeldige, verwoestende effecten weer die aanranding heeft op iemands routine door middel van flitsende montage. Arabella's vage flashbacks duiken weer op, getriggerd door de kleinste details, waardoor ze moet twijfelen aan haar vermogen om de realiteit te onderscheiden van de verbeelding. De scène waarin de hoofdrolspeler met twee empathische vrouwelijke politieagenten praat en twijfelt over de vorige nacht om volledig te beseffen dat ze is verkracht, is diep bedroevend, maar is een bewijs van Coels onmiskenbare talent.
De serie gaat ook in op de verantwoordelijkheden van degenen die medeplichtig zijn, zwijgen en niet actief voorkomen dat seksueel geweld plaatsvindt. Arabella worstelt om te bepalen of haar vrienden - met name haar beste vriend Simon, die zich ongewoon achterdochtig gedroeg - een rol speelden in wat er met haar gebeurde, haar in de steek gelaten omdat ze op haar kwetsbaarst was.
Victim-blaming is een subtiel, laf beest. Het legt de nadruk op hoe verspild iemand moet zijn geweest om hen te laten overkomen als seksueel geweld en tegelijkertijd het geweten te reinigen van degenen die er indirect verantwoordelijk voor zijn. I May Destroy You lost dit op wanneer secundaire personages Arabella proberen te gaslighten. "Je bent gevallen", zegt Simon als ze vraagt naar de snee in haar voorhoofd.
Seizoen drie van misdaaddrama Broadchurch en Netflix-show Unbelievable voerden een soortgelijke operatie uit en maakten een meeslepende whodunnit van een verkrachtingszaak. In beide blijft de focus echter op de politieagenten die aan de zaak werken. I May Destroy You daarentegen ontkracht het verhaal van het depowerment van het slachtoffer door Arabella haar macht terug te laten eisen en het mysterie rond haar eigen seksuele aanval op te lossen.
'I May Destroy You' houdt de humor van Coel onaangetast terwijl het omgaat met trauma
But I May Destroy You is ook een rustig hilarische show, waarin Coels kenmerkende bijtende humor voortkomt uit alledaagse situaties die reageren op het trauma van haar personage. Arabella's homovriend Kwame, die constant op zijn datingapp-profiel zit, stopt niet met swipen, zelfs niet als hij haar knuffelt nadat ze met de politie heeft gesproken. Fans van haar eerste boek stoppen haar op straat en vragen om een selfie omdat ze helemaal uitgespreid is.
Ondanks dat seksueel geweld de hoofdrol speelt, laat de serie geen andere aspecten van Arabella's leven buiten beschouwing. Het portretteert uitstekend haar schrijfcarrière-worsteling en warme en koude langeafstandsromantiek, naast het omgaan met onbewuste vooroordelen en seksisme als zwarte vrouw. Vooral haar interacties met een paar redactieagenten van middelbare leeftijd en haar verre schoonheid zijn zowel komisch als pijnlijk herkenbaar voor de meeste vrouwen die er zijn.
Dit is het sterke punt van I May Destroy You: niet Arabella's hete, zorgeloze persoonlijkheid vernietigen, haar verdrinken in het trauma dat ze zojuist heeft ervaren en nog moet verwerken. Dit vermindert de impact van aanranding niet, maar het herha alt dat dergelijke beproevingen plaatsvinden terwijl al het andere in hetzelfde gekke tempo voortgaat als vroeger. I May Destroy You weet dit omdat Coel dat doet en haar show draagt de koppig optimistische wetenschap dat het leven langzaam maar zeker doorgaat.
I May Destroy You ging in première op HBO op 7 juni en op BBC One op 8 juni.
