Toen Pulp Fiction in 1994 in de bioscoop verscheen, had het publiek nog nooit zoiets gezien. Met een verhaal dat de klassieke stijlfiguren van pulpfictie-romans herleeft, blies het de carrière van John Travolta nieuw leven in en versterkte het het profiel van Uma Thurman tot dat van een bonafide ster.
Pulp Fiction is moeilijk voor te stellen zonder Uma Thurman en haar iconische Mia Wallace. Haar rol was uniek en viel op in de grote ensemblecast, zelfs met getalenteerde co-sterren als Samuel L. Jackson en Bruce Willis. Hier is een blik op enkele van de meer ongebruikelijke en minder bekende feiten over haar betrokkenheid bij wat nu wordt beschouwd als een klassieker uit de jaren 90.
8 Uma nam het optreden voor $ 20K per week
Voor de meeste mensen – zelfs nu, decennia later – is $ 20.000 per week veel geld. Voor een Hollywood-film is het echter peanuts. Er was veel geroezemoes over Tarantino na Reservoir Dogs in 1992, maar hij was niet de regisseur die hij vandaag is. Het budget voor Pulp Fiction was $ 8,5 miljoen, en als zodanig gaf Tarantino zijn sterren een deal: ze namen elk $ 20.000 per week, inclusief John Travolta, Samuel L Jackson, Uma en Bruce Willis, een enorme ster in die tijd. De meesten van hen stonden maar een paar weken op de set, waardoor het een bescheiden trekje was. De kicker? Ze hadden een deel van de winst.
7 Ze was niet Tarantino's eerste keuze voor de rol
Ondanks het feit dat ze perfect eindigde voor de rol en daardoor een grote ster werd, was Uma niet echt de eerste keuze van Quentin Tarantino voor de rol. Tientallen jaren later lekte zijn verlanglijstje online. Julia Louis-Dreyfus kon het aanbod niet aannemen vanwege haar verplichtingen bij Seinfeld, aldus haar agent. Andere prominente actrices die voor de rol werden voorgesteld, waren onder meer Halle Berry, Daryl Hannah, Rosanna Arquette (die eindigde als de vrouw van Jody de drugsdealer), Meg Ryan en Michelle Pfeiffer. Volgens sommige rapporten was Michelle Pfeiffer eigenlijk zijn eerste keuze.
6 Ze was er eerst niet zeker van of ze de rol op zich zou nemen
Uiteindelijk, toen Tarantino eenmaal voor Thurman had gekozen, was ze er zelf niet zo zeker van om deel te nemen aan een film met al het geweld in het script. Het was aan het begin van haar carrière en tot dan toe stond ze bekend als een romantische aanloopster.
Hij trakteerde haar op een diner van drie uur in Los Angeles en een lang gesprek daarna in haar appartement in New York voordat hij haar uiteindelijk overtuigde."Hij was niet deze gerespecteerde halfgod-auteur tot wie hij is uitgegroeid", vertelde ze in 2013 aan Vanity Fair. "En ik wist niet zeker of ik het wel wilde doen, omdat ik me zorgen maakte over het Gimp-gedoe."
5 De originele poster met Uma is een verzamelobject
De Pulp Fiction-filmposter met Thurman die op een bed ligt, omhoog kijkt en rookt, is een cultureel icoon geworden en hangt nog steeds in veel slaapkamers en woonkamers. Bij de allereerste druk van de poster toen de film uitkwam, rookte ze een Lucky Strike-sigaret, met een doos zichtbaar achter haar. Het probleem was dat Miramax niet over de licentierechten van Lucky Strikes beschikte en het bedrijf dreigde met een rechtszaak. Miramax liet de posters terugroepen en veranderde het merk, maar sommige originelen bestaan nog steeds. Tegenwoordig zijn ze een paar honderd dollar waard.
4 Tarantino koos zijn rol om er zeker van te zijn dat hij Uma kon regisseren in de overdosisscène
Tarantino geeft zichzelf altijd een klein personage in zijn films. Als het op Pulp Fiction aankwam, wist hij niet zeker of hij Jimmie of Lance wilde zijn, de drugsdealer die uiteindelijk werd gespeeld door Eric Stoltz. Maar toen het erop aankwam, wist hij dat hij absoluut achter de camera wilde staan voor de cruciale scène waarin Mia een overdosis neemt, en ze haasten zich naar Lance's huis - dus Jimmie was het. Om de illusie te wekken dat Mia adrenaline rechtstreeks in haar hart injecteerde, liet Tarantino Travolta het achterstevoren doen. De 'naald' ging er eerst in en toen trok Travolta hem eruit. Tarantino draaide het om in de postproductie.
3 Ze gebruikte champignonsoep als speeksel
De overdosisscène was een van de intensere scènes om te filmen. In een interview zei Thurman dat het speeksel dat uit haar mond kwam tijdens de overdosisscène eigenlijk champignonsoep was. De scène was behoorlijk stressvol om te filmen, gezien alle emoties en het feit dat ze iemand moest portretteren die in wezen weer tot leven kwam.
Behalve de champignonsoep en de injectie, zegt ze dat al het andere, inclusief haar tranen, echt was. "Ik heb mezelf opgewerkt door te acteren", zei ze. “Ik denk niet dat we iets in mijn ogen hebben gestopt. Je wordt ergens voor betaald.'
2 Uma was bang om de dansscène te fotograferen
De dansscène bij Jack Rabbit Slim's is een van de hoogtepunten van de film. In het begin vond Uma het nummer niet leuk (You Never Can Tell van Chuck Berry), maar Tarantino drong aan, en ze bezweek uiteindelijk. Als geheel was de dansscène een van de engere delen van de hele shoot voor Uma. Ze wordt geciteerd in Variety. "Ik was meer bang voor het dansen dan voor bijna alles, omdat het precies tot mijn totale onzekerheid was", zei ze in een interview.“Groot en onhandig zijn en toen nog vrij jong. Maar toen ik eenmaal begon te dansen, wilde ik niet meer stoppen, dus het was een droom die uitkwam.”
1 De dansscène was een combinatie van eerbetoon en verbetering
De dans was gemodelleerd naar een vergelijkbare scène in de film 8½ uit 1963 van Federico Fellini. Tarantino had The Twist gewild, maar op aanraden van Travolta riep hij om de paar seconden verschillende dansstijlen uit die tijd, en Uma en Travolta moesten het bijhouden. Na de dansscène rijden Vince en Mia terug naar haar huis, en ze houden de trofee vast. Maar - ze hebben niet gewonnen. In de originele versie van de film, tijdens de scène waarin Butch zijn beruchte gouden horloge opha alt, loopt hij langs een raam, en nauwelijks hoorbaar, vertelt een stem op een radio over de danstrofee die wordt gestolen.
