Mel Gibson was een van de grootste sterren van Hollywood voordat hij het middelpunt van een enorme controverse werd. De acteur werd geboren op 3 januari 1956 in Peekskill, New York, voordat zijn familie verhuisde naar Sydney, Australië, toen hij nog maar 12 jaar oud was. In zijn jeugd overwoog Gibson om priester te worden of journalistiek te studeren. Hij kreeg echter een baan bij een sinaasappelsapbottelarij. Gelukkig nam zijn zus het op zich om hem in te schrijven bij het Instituut voor Dramatische Kunsten vanwege zijn verborgen talent voor het doen van imitaties en zijn vermogen om realistische accenten te reproduceren.
Gibson werkte na zijn opleiding aan verschillende Australische toneelstukken en mediaproducties. Hij verwierf instant mainstream en internationale bekendheid met de dystopische actiefilm Mad Max uit de jaren 1979. Als gevolg hiervan werd hij gecast als de hoofdrol in de veelgeprezen film Gallipoli uit de Eerste Wereldoorlog, die hem de Best Actor Award van het Australian Film Institute opleverde en zijn reputatie als een serieuze en veelzijdige artiest bevestigde. Zijn persoonlijke leven wordt echter geplaagd door controverse, waardoor hij een van de meest verdeeldheid zaaiende sterren in Hollywood is. Hetzelfde geldt voor de films die hij regisseerde. Bijna iedereen heeft voor opschudding gezorgd…
6 De premie
In 1984 speelde Gibson tegenover Anthony Hopkins in The Bounty. Tijdens het filmen hield de cast zich bezig met serieuze drinksessies. Vervolgens keerde hij terug naar zijn familie met een alcoholverslaving die moeilijk te overwinnen bleek te zijn. De in Amerika geboren Australische acteur, die voorheen bekend stond om zijn acteertalent, zijn knappe uiterlijk en zijn vermogen om bioscoopkaartjes te verkopen, werd steeds meer overschaduwd door incidenten die zijn humeur en verslavingen aan het licht brachten. Vaak door alcohol gevoede verbale uitbarstingen en antisemitische tirades. Deze film vertegenwoordigde het begin van dit alles.
5 Pocahontas
De Native American Disney Princess, gebaseerd op de echte historische figuur, gaat helemaal over doen wat goed is voor haar mensen. Dus als haar vader, het hoofd van de Powhatan-stam, weigert naar Engeland te gaan om over een vredesverdrag te onderhandelen, is Pocahontas er snel bij om op te treden en zijn plaats in te nemen. Maar wanneer ze eindelijk in de nieuwe wereld aankomt, wordt ze gepest om zich beschaafd te gedragen en wordt ze uiteindelijk gered door John Smith (ingesproken door Mel Gibson). Ze kan echter niet eens haar eigen gevechten voeren. De film beeldde uiteindelijk de Amerikaanse Indianen stereotiep af en slaagde er niet in een verhaal te laten zien dat dichter bij het grafische en brute echte was.
4 We waren soldaten
Mel Gibson schittert als Hal Moore. De film begint in 1964 op het hoogtepunt van de Koude Oorlog. De ogen van de westerse wereld waren gericht op een uithoek van Zuidoost-Azië, Vietnam genaamd. De dagen van het Franse imperialisme waren voorbij en een nieuwe vraag vormde zich in ieders hoofd: zou de toekomst van Vietnam uiteindelijk gebaseerd zijn op een regime van kapitalisme of communisme? Gebaseerd op het boek We Were Soldiers Once… and Young van Lt. Gen. Harold G. Moore en oorlogsjournalist Joseph L. Galloway, dit is het verhaal over Amerika's eerste belangrijke veldslag in de oorlog in Vietnam. De film is gericht op de geschiedenis achter het conflict in plaats van de controversiële politiek. Vanwege de aard van het onderwerp veroorzaakte de film controverse over de historische nauwkeurigheid ervan. Toch zegt Moore dat de film ongeveer 60 procent nauwkeurig is.
3 Kracht van de natuur
Geregisseerd door Michael Polish, met in de hoofdrollen Emile Hirsch, Kate Bosworth en Mel Gibson. Het verhaal speelt zich af in Puerto Rico, midden in een orkaan van categorie 5. Het personage van Hirsch, officier Cardillo, moet een flatgebouw ontruimen. Tijdens zijn taak ontmoet hij een dokter en haar koppige vader, die weigert het gebouw te verlaten. Tegelijkertijd infiltreerde een groep criminelen het appartement om een van de huurders te beroven, waardoor Cardillo, de dokter en de vader gedwongen werden hun krachten te bundelen en de criminelen te bestrijden voordat de orkaan de stad verdrinkt. Volgens Digital Spy hadden sommige kijkers "kritiek op de film vanwege het 'witte verlosser'-verhaal met Gibsons personage 'vechtend tegen een stel 'slechterik' Ricanen.'"
2 De passie van Christus
Gedurende de jaren 90 bleef Gibson een overtuigende kracht aan de kassa met veel hits, waaronder Air America, Bird on a Wire, Forever Young, Maverick, Ransom, Conspiracy Theory en zelfs als de slechterik in Payback. Zijn belangrijkste prestatie van het decennium was echter het resultaat van zijn regiedebuut met The Man Without a Face uit 1993. Kort na zijn overweldigende kassucces in M. Night Shyamalan's Signs, waarin hij een priester speelde die zijn geloof had verloren, werd Mel Gibson het onderwerp van intense controverse met de release van zijn diep persoonlijke religieuze project, The Passion of the Christ, in 2004.
Het resultaat was een publieke en Hollywood-oproer over de perceptie dat de film uiterlijk antisemitisch was en Joodse mensen bij elke beurt demoniseerde. Opmerkelijk genoeg werd de controverse een krachtig marketinginstrument, en de film vestigde een nieuw record voor voorverkoop en werd de nummer één film in Amerika, met een opbrengst van $ 850 miljoen.
1 Apocalypto
Gibsons vervolgproject bracht hem opnieuw in de regisseursstoel voor Apocalypto, een epos dat werd gezegd aan het einde van de Maya-beschaving. Hollywood heeft nog nooit echt een film gemaakt over de Maya-beschaving, dus dit project was iets anders en unieks, een historische film die een lang geleden overleden beschaving tot leven bracht die veel mensen kennen. Volgens The Guardian werd de film beschuldigd van het denigreren van de Maya-cultuur. Onverschrokken werd het een hit, ondanks dat het samenviel met de berichtgeving in de media over Gibsons tweede arrestatie wegens rijden onder invloed en verdere antisemitische reacties na zijn dronken opmerkingen aan een politieagent.
