Het lijdt geen twijfel dat Holland Taylor vooral bekend is vanwege haar werk als Charlie Sheens moeder in het schandaalgevoelige Two And A Half Men. Daar speelde ze een gespannen, strenge matriarch. Ze was hetzelfde in George Of The Jungle van Brendan Frasier en Leslie Mann… en bijna talloze andere projecten. Holland speelt het krachtige 'Don't F with me'-type zelfs zo goed dat het eigenlijk haar go-to is, ondanks de zeer diverse reeks projecten waar ze deel van uitmaakte.
Veel acteurs zouden een hekel hebben aan het idee om zo in een hokje te worden geplaatst. En Holland heeft stappen gezet om ervoor te zorgen dat ze de wereld voortdurend kan laten zien hoe opmerkelijk en flexibel een acteur ze werkelijk is. Maar ze heeft ook een aantal echt vooruitstrevende opmerkingen over de kwestie gemaakt …
Holland Taylor weet dat ze in de eerste plaats een acteur is
Tijdens een interview met Vulture gaf Holland Taylor toe dat ze altijd al wist dat ze niet het type 'vernuftige' acteur was. In plaats daarvan wist ze dat haar carrière voorbestemd was om een personageacteur te worden.
"Ik was nooit een vindingrijk. Dus ik kon nooit zijn zoals de jonge hoofdrolspeelster. Ik was nooit een jonge hoofdrolspeelster op het podium", zei Holland. "Ik was gewoon niet het soort persoon dat je zou zien in een romantische komedie of in een verhaal over een relatie. Ik was het gewoon niet. Dus ik moest, losjes, de professional spelen. Of iemand die een verhaal in een of ander opvallende manier, laat het plot veranderen en is dan weg. Dus ik denk dat dat karakterrollen blijken te zijn. Niet de moeder of de vrouw of de vriendin. Ook, toen ik jonger was, leek ik ouder. Veel ouder dan ik was En nu speel ik veel rollen die jonger zijn dan ik. In [de show] Hollywood was Ellen bedoeld als iets van in de zestig. En ik herinner me dat Ryan Murphy zei: 'Oh, je kunt 50 spelen.' Ik zei: 'Je bent gek geworden, Ryan. Zal niet de eerste keer zijn.' Maar ja, ik speel over het algemeen geen 77, dat is wat ik ben."
Holland gaf toe dat ze altijd last had van typecasting als deze, vooral omdat ze meer 'territorium' wilde om zowel haar personages als haar acteervaardigheden te verkennen. Bovendien betekende het feit dat ze een personage-acteur was, haar tijd op de set beperkt was, wat haar relaties met andere creatievelingen mogelijk beïnvloedde.
"Hoe meer territorium je hebt, hoe meer je kunt onthullen en verkennen. En dat is wat de uitdrukking 'een parel in de fles laten vallen' was, dat je moest komen met een perfect rond ding, geheel op zichzelf dat zag er prachtig uit en dat had een glans en liet het in de fles vallen. En het moest door een zeer smalle hals van de fles gaan. De analogie was perfect. Je komt gewoon binnen: "Hallo allemaal. Leuk je te ontmoeten Hoe gaat het met je? Let's go.” Je leert de regisseur, de director of photography en je andere acteurs amper kennen voordat je soms extreem uitdagende scènes speelt. Karakteracteur zijn betekent dat je geweldige rollen krijgt. Het betekent niet altijd dat het onderdeel erg groot is. Maar ik maakte het goed door Ann te doen, waarin ik twee uur ononderbroken karakteronthullingen had.
Holland Taylor over typecast zijn
Het lijdt geen twijfel dat typecast zijn goed is geweest voor de carrière van Holland, evenals voor haar opmerkelijke vermogen, maar het heeft zijn nadelen…
"De meeste karakters, als je ze eenmaal begint te doen, zul je bekend worden omdat je ze doet. Dus je krijgt typecast. Typecasting is aan de ene kant geweldig, als je typecast krijgt in geweldige rollen. Maar het is ook een vorm van luiheid', zei Holland in haar interview met Vulture. "We wennen er gewoon aan om iemand op een bepaalde manier te zien, en dat is hoe we dat willen. Ik herinner me ongeveer 10, 12 jaar geleden dat ik tegen mijn agenten zei: 'Let op mijn woorden. We moeten out of the box denken. Ik kan niet eeuwig zo doorgaan met het spelen van al deze rollen.' En ik vind het niet leuk dat het vaak oppervlakkige karakters of koude karakters zijn en het voelt erg beperkend om ze altijd te spelen."
In de afgelopen jaren is Nederland gekozen in meer eclectische rollen, die haar goed van pas komen. Dit omvat een personage in Mr. Mercedes…
"Het was op Audience TV. Dat was een heel warm en interessant personage. En toen herinner ik me dat ik tegen mijn agenten zei: 'Het laatste hoofdstuk, mijn derde act, ik ga personages spelen die heel anders zijn van dat.' Ik had gewoon dit gevoel. Ik zei: 'Ik ga een personage spelen met een enorme warmte en diepte dat niet zo is in mijn derde act. Let op mijn woorden.'"
Zelfs met een meer diverse reeks personages, zal Nederland altijd bekend staan om haar krachtige, 'neem geen gevangenen'-stijl die te zien is in projecten als Legally Blonde, The Truman Show en The Practice.
Zoals Holland zelf beschreef, zijn deze vrouwen meestal zeer goed opgeleid en verbaal vaardig. Ze zijn vaak behoorlijk rijk, wat Holland niet kan begrijpen omdat ze niet rijk is opgegroeid. Bovendien beschrijft ze zichzelf niet als een "superieur" of "explosief" persoon, zoals haar meest geliefde personages vaak zijn.
"Ik ben persoonlijk niet die vrouw voor wie ik soms word gecast. Maar ik speel ze zeker graag, omdat ik ze meestal met een satirische inslag speel. Ik vind het meestal heerlijk om hun onbewuste zwakheden te onthullen. Ik vind het heerlijk om ze te onthullen hoe ze denken dat iedereen moet betalen."
