Stephen King blijft een van de beste en populairste horrorschrijvers die er zijn, en zijn boeken hebben de dromen van miljoenen fans over de hele wereld achtervolgd. Hetzelfde kan gezegd worden van de bloedstollende films en shows die gebaseerd zijn op zijn werken, hoewel sommige, zoals de teleurstellende bewerking van The Dark Tower, fans om de verkeerde redenen in de problemen hebben gebracht.
Veel van King's werken zijn gebaseerd in de fictieve stad Derry, Maine, maar dat betekent niet dat er geen echte connecties zijn met de boeken die hij heeft geschreven. Sommige zijn gebaseerd op de eigen ervaringen van de auteur, hoewel niet op de manier die je je zou voorstellen.
Hij heeft bijvoorbeeld nog nooit gevochten tegen een van gedaante veranderend monster genaamd Pennywise, en hij heeft nog nooit in een stad gewoond die werd overspoeld door vampiers. Maar King zei ooit dat hij geïnspireerd was om Cujo te schrijven nadat hij een St Benard-hond had ontmoet die een hekel aan hem had. En de auteur heeft ook gezegd dat Annie Wilkes in Misery een representatie was van de cocaïne die hem ooit gevangen hield.
Er zijn veel andere geheimen achter de schermen van King's werken die het waard zijn om te weten, waaronder het waargebeurde verhaal dat hem inspireerde tot het schrijven van de roman uit 1983, Pet Sematary. We suggereren niet dat zijn kat weer tot leven kwam om hem en zijn familie te terroriseren, maar er zijn enkele overeenkomsten met zijn ervaringen in het boek en de films.
'Pet Sematary' is de donkerste roman van Stephen King
Stephen King schreef Pet Sematary al vroeg in zijn carrière, maar vanwege de overeenkomsten met zijn eigen leven kostte het King vier jaar om het boek op de wereld los te laten. Het was te donker en verontrustend, zelfs voor hem, niet in de laatste plaats vanwege de niet-aflatende duisternis die wordt beschreven in het verhaal van familietragedie en verdriet in het boek. Niet alleen een kat komt weer tot leven nadat hij is begraven in de opzettelijk verkeerd gespelde huisdierensematary, maar een kind ook.
In de film uit 1989 was het de 2-jarige Gage die uit het graf opstond, in scènes die rechtstreeks op de roman waren gebaseerd. En in de film van 2019 was het de 8-jarige Ellie die weer tot leven kwam in een draai aan het originele verhaal van King. De scènes die zowel in het boek als in de films plaatsvinden, zijn moeilijk te bekijken vanwege wat er met de jonge hoofdrolspelers gebeurt, dus het is geen wonder dat King aarzelde voordat hij zijn boek uitbracht.
Gelukkig zijn de scènes die betrekking hebben op het leven van de auteur veel minder verontrustend dan die op de pagina en op het scherm.
Het waargebeurde verhaal dat 'Pet Semetary' inspireerde
Er is een oude Indiase begraafplaats in King's verhaal en deze wordt door lokale kinderen gebruikt als begraafplaats voor hun overleden huisdieren. In zowel het boek als de films wordt het verkeerd gespeld als 'Pet Sematary', en dit werd een van de inspiratiebronnen voor Kings duistere verhaal over dood en opstanding.
Er was echt een verkeerd gespelde begraafplaats achter het huis van de auteur in Orrington, Maine, en het was een begraafplaats voor lokale kinderen om hun dode huisdieren te laten rusten. Gelukkig kwam geen van hen weer tot leven (voor zover we weten), dus het was niet de sinistere plek die werd afgebeeld in King's roman. Volgens een interview dat King aan Entertainment Weekly gaf, was het zelfs een mooie plek, en hij had reden om de kat van zijn dochter daar te begraven.
Helaas stierf Smucky op dezelfde manier als de kerk, de kat die weer tot leven kwam in Kings fictie. Er was een grote vrachtwagenroute niet ver van het huis van de auteur en hier werd de kat van zijn dochter vermoord. Vervolgens moest hij aan zijn dochter uitleggen wat er met Smucky was gebeurd, zoals de vader deed in het fictieve verhaal.
Op de Stephen King-website legt de auteur uit hoe zijn zoon Owen (nu zelf een romanschrijver) een ander slachtoffer had kunnen zijn. Hij vertelt hierover in relatie tot zijn boek en de verschillende manieren waarop zijn ervaringen uit het echte leven zijn verbonden met het verhaal dat hij uiteindelijk op de pagina heeft gebracht.
King voegde zijn gebruikelijke dosis van het bovennatuurlijke toe aan het boek dat hij uiteindelijk schreef, deels geïnspireerd door een boek dat hij had gelezen over de Wendigo, een oude boze geest die naar verluidt mensen zou kunnen bezitten en tot kannibalisme zou kunnen drijven. Gelukkig lijkt dit niets anders te zijn dan Indiase folklore, maar het vormde wel de basis voor de angstaanjagende momenten die zowel op de pagina als op het scherm verschenen.
