Waarom de 'SNL'-uitvoering van Lance Armstrong als verschrikkelijk wordt beschouwd

Waarom de 'SNL'-uitvoering van Lance Armstrong als verschrikkelijk wordt beschouwd
Waarom de 'SNL'-uitvoering van Lance Armstrong als verschrikkelijk wordt beschouwd
Anonim

Lance Armstrong versloeg uitgezaaide zaadbalkanker in de jaren 90 en verwierf internationale bekendheid na zijn wonderbaarlijke comeback in 1999. Door zeven keer op rij de Tour de France te winnen, werd Armstrong een begrip en een inspiratie voor miljoenen mensen. Hij werd tijdens zijn regeerperiode vaak beschuldigd van doping (gebruik van prestatieverhogende medicijnen) en ontkende die beweringen tot de beschuldigingen waar bleken in 2012, toen hij ter verantwoording werd geroepen door het Amerikaanse Antidopingagentschap (USADA).

In 2013 bekende hij publiekelijk aan Oprah dat hij sinds zijn 21e doping had gebruikt, waardoor zijn reputatie onherstelbaar werd geschaad en zijn tijd in de ' SNL'-schijnwerpers zou worden worden bitter herinnerd.

Voordat Armstrong een internationale schande werd, werd hij vanwege zijn wielervaardigheid als een Amerikaanse held beschouwd. Robert Lipsyte van ESPN schreef: Toen hij in 1999 zijn eerste Tour won, raakte ik op en kocht ik mijn eerste fiets sinds mijn kindertijd. Fietsen werd mijn basisworkout. Op heuvels die schijnbaar te steil waren voor mijn barstende longen en schreeuwende dijen, schreeuwde ik: 'Lance Armstrong! Lance Armstrong!’ en steevast naar de top.”

De naam van de wielrenner werd synoniem met die van Superman naarmate hij meer overwinningen behaalde, wat zijn suprematie toeschreef aan een hart dat bijna een derde groter is dan gemiddeld, een rustpuls van 32 slagen per minuut die kan versnellen tot meer dan 200, en longen die kunnen verbruiken recordhoeveelheden zuurstof.” Armstrong richtte ook Livestrong op, een liefdadigheidsorganisatie die zich inzet voor kankeronderzoek en die op zijn hoogtepunt meer dan 40 miljoen dollar opbracht.

In 2005 stopte Armstrong met wielrennen vanwege ongebreidelde beschuldigingen dat hij doping gebruikte om zijn titels te winnen; toch betrad hij dat jaar het 'SNL'-podium als een Amerikaanse lieverd. Deze prestatie zou hem een nieuwe titel opleveren als een van de slechtste SNL-hosts aller tijden. Alleen al zijn openingsmonoloog is rijp van dramatische ironie wanneer hij vandaag wordt bekeken, gevuld met self-fulfilling prophecies die destijds pijnlijk niet grappig waren en ronduit verschrikkelijk blijken te zijn in het harde licht van het heden.

"Ik heb heel hard aan de show gewerkt en geprobeerd goed werk te leveren, maar gewoon niet TE goed." Armstrong zei: "Omdat de laatste keer dat ik iets TE goed deed… begonnen de Fransen om het kwartier mijn urine te testen." Blijkbaar hadden de Fransen ijveriger moeten zijn.

Gedurende zijn carrière werd Armstrong er vaak van beschuldigd de schijnwerpers van zijn wielerteamleden in de schijnwerpers te zetten - een feit dat SNL graag wilde spelen. De cast, verkleed als Armstrongs team, plaagt hem over het solo doen van de show. Armstrong richt zich specifiek tot de man die naast hem reed voor alle zeven van zijn Tour de France-overwinningen, George Hincapie.

Fictionalized Hincapie vraagt Armstrong om te bevestigen dat wielrennen in feite een teamsport is, waarop Armstrong antwoordt: George… we hebben dit meegemaakt, man.’ terwijl hij een lach inhoudt. Inderdaad, Hincapie speelde zeven keer de tweede viool van Armstrong in de Tour de France en het paar zou samen veel meer doormaken: Hincapie zou uiteindelijk tegen Armstrong getuigen tijdens het onderzoek dat door de USADA in 2012 werd uitgevoerd.

SNL's commentaar over Armstrongs gebrek aan teamgeest bleek meer dan een grap te zijn. Ten tijde van het USADA-onderzoek ontkende Armstrong nog steeds dat hij ooit prestatieverhogende medicijnen had gebruikt en viel hij zijn getuigende teamgenoten aan op Twitter, waarbij hij zei dat de USADA een vendetta tegen hem had. "Dus laat me dit rechtzetten." Armstrong twitterde: "kom binnen en vertel @usantidoping precies wat ze wilden horen … in ruil voor immuniteit, anonimiteit en de mogelijkheid om door te gaan met het grootste evenement in de wielersport."

In zijn SNL-monoloog sprak Armstrong ook over zijn relatie met singer/songwriter Sheryl Crow. In 2005 was het stel verloofd om te trouwen en ze deelden jarenlang een ranch in Austin. Een lid van het publiek vraagt Armstrong naar de relatie terwijl Sheryl Crow naast hem zit, duidelijk verlangend naar zijn antwoord - "Ja! We gaan zeker trouwen." Armstrong antwoordt. Het paar ging een jaar later uit elkaar, zonder een datum te hebben afgesproken, en voegde nog een leugen toe aan Armstrongs overvolle repertoire.

Het gebrek aan komedie en bittere ironie zette zich voort met de individuele sketches waarin Armstrong speelde. Armstrong is notoir slecht in elke andere atletische activiteit dan fietsen en wordt afgebeeld terwijl hij meedoet aan een Ironman-competitie. Armstrong is niet in staat om te zwemmen of rennen, maar blinkt uit in het fietsgedeelte en zegt: "Ik bleef maar denken:" Ik ben Lance Armstrong. Als ik het fietsgedeelte verlies, zal ik het lachertje zijn. ' Dus ik ging gewoon fietsen, fietsen, fietsen in de training, in de aanloop naar de race.” Wat jammer voor Armstrong dat zijn vele overwinningen hem uiteindelijk tot een lachertje maakten in 2013, nadat hij toegaf dat hij gedurende zijn hele legendarische carrière prestatieverhogende medicijnen had gebruikt in de (nu controversiële) Oprah Winfrey Show. Het huidige verbod van Armstrong om deel te nemen aan Ironman-competities versterkt de angel van de SNL-sketch. Verder lijkt zijn gracieuze nederlaag op het scherm in niets op zijn echte persoonlijkheid - na het verliezen van een triatlon in 2011, negeerde Armstrong zijn 10-jarige dochter terwijl ze hem probeerde te troosten.

Vaak spelen beroemdheden een karikatuur van zichzelf wanneer ze SNL hosten - Armstrong bracht dat concept naar nieuwe hoogten, wat resulteerde in komische dieptepunten. Hij was niet alleen niet in staat grappig te zijn, hij braakte ook de leugens uit die hem uiteindelijk zijn carrière zouden kosten. Hij vierde ook de egomanie die hem tot een sociale paria zou maken in de nasleep van het USADA-onderzoek.

Net zoals zijn bekentenis aan Oprah, veroudert zijn schijnwerpers op SNL als melk in plaats van zijn imago te herstellen. Armstrong, een gevallen held, wordt gemakkelijk afgeschilderd als een schurk in latere afleveringen van SNL - de show verdiende verlossing, zelfs als Armstrong en zijn optreden dat niet deden.

Aanbevolen: