Sam en Diane's wil ze/zullen ze niet' was de belangrijkste attractie op Cheers. Cheers is zonder twijfel een van die klassieke sitcoms die beter is dan eigenlijk alles op tv vandaag. En dat had echt zoveel te maken met de gecompliceerde dynamiek tussen Sam van Ted Danson en Diane van Shelley Long. Zonder twijfel werden ze een van de beste sitcom-paren. En dat zegt iets, want we weten allemaal dat er een heleboel vreselijke sitcom-paren zijn geweest in de televisiegeschiedenis. Hoewel zoveel over hun relatie enigszins ongezond was, wisten de makers van de show, Jimmy Burrows en Les en Glen Charles, dat ze een Tracy-Hepburn-verbinding in hun handen hadden. Maar de relatie was gewoon niet bedoeld… Dat komt omdat Shelley Long besloot de show te verlaten, een beslissing waar ze nog steeds geen spijt van heeft. Dit is precies waarom ze besloot de show te verlaten…
Shelley was ERG moeilijk om mee te werken, volgens de crew en haar co-sterren
Volgens Sun-Sentinel besloot Shelley Long Cheers te verlaten, niet vanwege één groot incident, maar vanwege een culminatie van meningsverschillen…. waarvan de meeste met haar mede-sterren die echt last leken te hebben van haar gedrag. De bemanning was ook geïrriteerd door enkele capriolen van Shelley Long en het feit dat ze in het ongewisse bleven over de vraag of ze haar contract voor het vijfde seizoen van 1986 wel of niet zou verlengen. Maar dit paste in het 'diva'-imago dat ze voor zichzelf had uitgehouwen. En dit is eigenlijk iets wat ze toegeeft…
"Ik was gewend geraakt aan een routine van naar mijn kleedkamer gaan en mediteren tijdens de lunch", beschreef Shelley Long aan GQ in een fascinerende ontleding van de show. "Ik moest rusten, alles loslaten. Omdat ik soms echt het gevoel had dat ik fysiek aan het plot trok, en het was zwaar. Ik weet zeker dat het er niet geweldig uitzag dat ik tijdens de lunch naar mijn kleedkamer ging. Ik wou dat ik met de cast had kunnen rondhangen en lunchen. Maar het is niet rustgevend voor mij om in een openbare eetzaal te zijn en te eten. Het is gewoon niet. En aan het einde van de ochtend was ik uitgeput omdat ik probeerde om voor elke doorloop zo veel mogelijk optreden te geven."
"Het vijfde seizoen was toen de dingen een beetje ruw begonnen te worden, in termen van het leiden van de show", vertelde assistent-regisseur Thomas Lafaro aan GQ. "Shelley geloofde dat zij de nieuwe Lucille Ball was, en ze zou uren na de doorloop met de schrijvers over haar karakter en het verhaal praten, gewoon tot de dood doorpraten. Ze zouden haar verwennen, maar ze verwenden haar tot op zekere hoogte waar ze het niet meer aankonden."
Terwijl de crew van de show, inclusief mede-maker Glen Charles, geloofde dat Shelley gewoon overboord ging met haar karakter - vooral in vergelijking met het creatieve proces van de rest van de cast - beweert Shelley dat ze gewoon gepassioneerd over het spelen van Diane.
"Er werd geklaagd dat ik te veel praatte en gepassioneerd was over Diane," legde Shelley uit. "Maar ik dacht: 'Dat is mijn werk. Dat is wat ik moet doen… Zeg me niet dat ik me niet in de discussie moet mengen.'"
Toch hadden haar medesterren, vooral Ted Danson, een hekel aan de manier waarop ze werkte.
"Shelley's proces zou je woedend hebben gemaakt als het gemeen was geweest of als het niet doelbewust was geweest," verklaarde Ted Danson. "Maar het was doelbewust - het was haar manier om Diane te zijn - en er is geen gemeen bot in Shelley's lichaam. Ik had moeite om om haar heen te hangen totdat we samen op het podium stonden, en toen was ik in de hemel."
Natuurlijk was hun chemie echt van Cheers een speciale show gemaakt… dus het is logisch waarom mensen zo bezorgd waren toen Shelley wegging.
Shelley moest weg
Hoewel er achter de schermen problemen waren, lijkt het alsof Shelley in december 1986 klaar was om te vertrekken. Toen het nieuws bekend werd, dachten fans dat ze de show aan het vernietigen was.
"De Cheers-schrijvers waren de beste op televisie. Maar ik had het gevoel dat ik in herhaling viel; het stoorde me een beetje. En ik kreeg filmaanbiedingen, waardoor mensen dachten: 'Oh, ze is zo verwaand. Ze denkt dat ze films gaat maken.' Ik deed een interview met een vrouwelijke schrijver, en ze had een schurende houding", beschreef Shelley. "Ik had met haar gesproken in de vijf jaar dat we Cheers hadden gedaan, dus ik zei: 'Ben je boos dat ik de show verlaat?' En er was een lange pauze, en ze zei: 'Ja, ik denk van wel.' Maar de meeste mensen hadden de neiging om het te begrijpen, omdat ik een twee jaar oude baby had en ik meer tijd met mijn familie wilde doorbrengen, wat de andere reden was dat ik de show verliet. En ik bracht meer tijd door met mijn familie. was een goede beslissing. Het was echt goed."
Terwijl het publiek zich zorgen maakte over de toekomst van Cheers, waren de producenten en het netwerk nog gespannen. Zo lang was het de dynamiek op het scherm van Shelley en Ted die Cheers echt speciaal maakte.
"Er was veel bezorgdheid dat het vertrek van Shelley de ondergang van de show zou veroorzaken, dus het levensonderhoud van iedereen stond op het spel", zei schrijver/producent Ken Levine. "Het is grappig, er waren acteurs die zeiden dat ze ze gek maakte, maar ze waren ook boos dat ze wegging. Het is net als in het restaurant waar het eten zo slecht is en de porties zo klein zijn."
"Ik was bang. Kan ik goed zijn?" Ted Danson herinnerde zich. "Zouden mensen de helft van de relatie willen zien? Ze zette Proost op de kaart. Was ze de hele show?"
Gelukkig voor Ted Danson, de rest van de cast en de crew, bleek Cheers over veel meer te gaan dan de Sam/Diane-relatie. Ratings deden het niet nadat Shelley wegging, ze stegen. In feite zijn de beoordelingen van Cheers gestegen tot de hoogste die ze ooit zijn geweest. Maar misschien komt dat omdat Diane van Shelley Long hen in het begin echt heeft geholpen?
