Eerlijk gezegd zorgt de ware oorsprong van Step Brothers ervoor dat we nog meer van de film gaan houden. Sommige filmoorsprongen, zoals Burlesque van Christina Aguilera, gebeuren in de loop van de tijd enigszins organisch. Anderen zijn studio-ideeën die een filmmaker moet vinden om ze authentiek te maken. Maar de oorsprong van Step Brothers leek gewoon uit het niets te komen… En het is helemaal geweldig!
Er zijn veel dingen die mensen niet weten over Will Ferrell als acteur, maar als schrijver is één ding vrij duidelijk… Will staat open voor elke vorm van inspiratie… Inclusief stapelbedden… Ja… stapelbedden waren de echte inspiratie achter een van zijn grootste films. Laten we eens kijken…
Hoe stapelbedden leidden tot stiefbroers
Halverwege de jaren 2000 genoot Will Ferrell al van een gezond samenwerkingsproces met filmmaker Adam McKay, een van de meest invloedrijke auteurs in het vak die hij ontmoette tijdens Saturday Night Live. Maar volgens The Ringer waren zowel Adam als Will volledig opgebrand na het maken van hun NASCAR-film, Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby. Hoewel ze blij waren met de film, was de shoot afmattend en dit inspireerde hen om iets te doen dat meestal op één locatie plaatsvond… Idealiter een huis.
"Laten we ervoor zorgen dat het gewoon in een huis en een paar locaties is met een stel echt grappige, geweldige acteurs en we houden het simpel", herinnerde Adam McKay zich aan The Ringer.
Uiteindelijk kregen Adam en Will een idee over twee volwassen mannenkinderen die serieuze problemen hadden met stiefmoeders en stiefvaders. De film, met in de hoofdrollen Will en John C. Reilly, is de geschiedenis ingegaan als een van Will's beste komedies en heeft een absoluut enorme fanbase. Maar voordat hij een succesvolle film in handen had, had schrijver/regisseur Adam McKay stapelbedden…
"Ik herinner me nog dat ik tegen Will en John zei: 'Ik zie jullie gewoon in een stapelbed.' En ik had zoiets van: 'Is er een manier om dat te hebben?'" zei Adam, terwijl hij zich zijn volledig willekeurige idee herinnerde terwijl ze nog Talladega Nights aan het maken waren.
Dit is iets wat redacteur Brent White zich ook herinnerde: "We snijden Talladega en ik en Adam zijn aan het werk, en Will komt langs, en John komt langs, en ik herinner me dat ze zeiden: 'Ok, nu wat gaan we nu doen?' Er was geen script. Er was geen idee. Het was gewoon: 'Wat zouden we leuk vinden om te doen?' Een van hen zegt: "Weet je wat echt grappig zou zijn? Stapelbedden." En dat is alles wat ze zeiden. En meteen in mijn hoofd dacht ik: 'Ik moet deze film zien.'"
Een van Wills grappigste films schrijven
Het idee dat Will en John als volwassenen in stapelbedden rondhingen, was uiteindelijk wat Adam McKay inspireerde om samen met hen te gaan schrijven over stiefbroers.
"Het idee van volwassenen die nog thuis wonen. Het beeld van het stapelbed verspreidde zich daarnaar", zei Adam. "In Europa is het eigenlijk heel gewoon. Waarom kunnen twee alleenstaande ouders geen oudere kinderen hebben die nog thuis wonen? Toen dachten we: 'Wacht even, dit is eigenlijk een film.'
Grappig genoeg was dit iets waar Will Ferrell zich in kon vinden omdat hij drie jaar thuis woonde nadat hij klaar was met studeren.
"Dit was een tijdperk waarin studio's gewoon honger hadden naar komedie", vervolgde Adam. "Dvd's verkochten als een gek. Ferrell kwam op die plek waar hij een van die grote comedysterren was. En sinds ik Talladega en Anchorman regisseerde, was ik nu een aantoonbare regisseur. Sony, met wie we samenwerkten en plezier hadden mee, ze kochten het van het veld."
Zodra ze toestemming moesten geven en de ontwikkelingsfondsen hadden om te gaan schrijven, gingen Adam, Will en John rondhangen in Wills pension en schreven het scenario.
"We gingen gewoon naar boven om te schrijven. Eerst waren het Reilly, Ferrell en ik lachte gewoon", legde Adam uit. "We zaten drie of vier dagen rond en schreven alleen scène-ideeën, afbeeldingen, houdingen, locaties. 'Ik zou graag een film zien waarin stapelbedden instorten.' 'Ik wil een film zien waarin kleine kinderen volwassen mannen verslaan.' Ik herinnerde me een verhaal van toen ik opgroeide, waar een kind bij ons in de buurt een volwassene bedreigde. Toen trok de volwassene zich terug. Ik herinner me dat ik 12 jaar oud was en dacht: 'Wauw! Onze vriend Pat bedreigde zojuist een volwassene -up en toen trok de volwassene zich terug!' We wilden dat daarbinnen. John C. Reilly had een verhaal over het aanraken van het drumstel van zijn broer als kind."
De drie hadden uiteindelijk zoveel plezier samen tijdens het maken van het script. Dit lijkt te zijn vertaald naar het scherm voor het eindproduct. De energie is immers voelbaar net als de authenticiteit van het geheel. Je kunt gewoon zien wanneer makers plezier hadden om iets te maken. Gelukkig voor hen was het script ook iets dat vertaald werd naar een mainstream publiek.
