Elke meme-liefhebbende millennial herinnert zich Reading Rainbow. Het was de show die het lezen meer bevorderde dan een bijschrift naast een foto. En voor velen die in Noord-Amerika opgroeiden, was het een bron van inspiratie, entertainment en creativiteit. Net als shows als Wishbone en de altijd relevante Sesamstraat, kan Reading Rainbow zelfs de eer opeisen als een belangrijke bron van educatie voor millennials in de jaren tachtig, negentig en zelfs het begin van de jaren 2000. Dankzij een artikel van Mental Floss weten we nu waarom precies Reading Rainbow is ontstaan en waarom de door LeVar Burton gehoste show zo ontzettend belangrijk was voor PBS. Laten we eens kijken…
Televisie en warm weer maakten het lezen van regenboog erg belangrijk
Laten we verduidelijken… de toenemende toegankelijkheid van televisie eind jaren zeventig en begin jaren tachtig in combinatie met het warme weer van de zomermaanden maakte het bijna onmogelijk om kinderen aan te moedigen om te blijven lezen tijdens de schoolvrije tijd. Hierdoor daalden de leesvaardigheid in de Verenigde Staten, volgens Mental Floss en een onderzoek uit 1984 door de Book Industry Study Group. Dit moedigde een groep leraren aan, evenals een groep omroepen bij PBS, om samen te verbieden en de kinderen te ontmoeten waar ze waren… voor de televisie.
Op dat moment brachten meerdere shows boeken op televisie om het lezen bij kinderen aan te moedigen, maar niemand deed een show over lezen zelf… in ieder geval niet op een vermakelijke en filmische manier die niet in de smaak viel bij kinderen of gewoon eerlijk - omhoog boren. Iets vinden dat leuk was en niet iets dat leraren kinderen zouden dwingen om te kijken, was uiteindelijk wat co-creator en uitvoerend producent (en voormalig leraar) Twila Liggett wilde doen. En met de hulp van Larry Lancit, Cecily Truett Lancit, Lynne Ganke en Tony Buttino was ze in staat om het te doen.
"Ik wilde iets doen om te weerspiegelen wat ik in de klas deed, namelijk hardop voorlezen aan kinderen, kinderen betrekken bij de leeservaring en kinderen met elkaar laten praten over lezen," Twila Ligget zei tegen Mental Floss."Dat werden de drie basiselementen van Reading Rainbow."
Voordat Rainbow werd gelezen, waren er een paar incarnaties van het idee die via een ander netwerk en een andere Television Library Club liepen. Hoewel ze goed werkten, waren ze niet bepaald commercieel en bereikten ze daarom niet wat de makers wilden doen.
"De oorspronkelijke missie was om een zomerserie te maken voor kinderen uit de binnenstad die niet op kamp konden om geïnteresseerd te blijven in lezen", zei Lynne Ganek, een schrijfster van de show. "Larry, Cecily en ik gingen zitten en zeiden: 'Nou, dit zou interessanter kunnen zijn als we een andere route zouden nemen.'"
Toen Tony Buttino de leiding nam en het idee echt een televisie-ervaring maakte, was het idee van de show niet gericht op het proberen kinderen te leren lezen, maar in plaats daarvan op het aanmoedigen van liefde voor lezen.
Een verwarrende oorsprong
De waarheid is dat de oorsprong van Reading Rainbow volkomen verwarrend is. Hoewel de vroegste ideeën voortkwamen uit het afnemen van leesvaardigheid, had de show zoveel incarnaties voordat het werd wat we hebben leren kennen en waar we van houden. De meesten zijn het er echter over eens dat het LarryLand Cecily Lancit was die een ware revolutie teweegbracht. Het echtpaar was Lancit Media in New York schuldig en had een geschiedenis in het produceren van kinderprogramma's. Zij waren degenen die het idee onder hun hoede namen en er uiteindelijk een huis voor oprichtten als PBS.
PBS stemde er uiteindelijk mee in om de helft van het eerste seizoen te vinden, maar vertelde de Lancits en Twila Liggett om de andere helft van het budget te verhogen door bedrijven te verzoeken.
"Het duurde ongeveer 18 maanden", zei Twila. "Ik werd een soort van onmogelijk om mee te leven. Mensen vertelden me om het los te laten. Mijn toenmalige man zei: 'Je houdt meer van dit project dan van iets anders', wat impliceert dat hij het iets anders was."
Uiteindelijk slaagde Twila erin om de Kellogg's Corporation aan boord te krijgen.
"Tussen Kellogg's en de Corporation for Public Broadcasting hadden we genoeg geld voor 15 afleveringen. Zonder Kellogg's zou de show nooit van de grond zijn gekomen", gaf Twila toe.
Nadat het concept en ontwerp van de show, evenals het budget, was geregeld, was de zoektocht naar een raadselachtige gastheer de prioriteit. Deze gastheer zou tenslotte degene zijn die de kinderen enthousiast zou maken voor lezen.
"[De oorspronkelijke gastheer zou] Jackie Torrance zijn, een hoog aangeschreven verhalenverteller", zei producer Cecily Truett. "Maar we wisten ook dat jongens een groter risico liepen op leesverlies en dat ze een goed rolmodel nodig hadden. We keken naar ongeveer 25 mensen."
Het was op een Kid's TV-conferentie waar de makers van de show LeVar Burton ontmoetten, die beroemd was om de show Roots.
"Lynne zei: 'Heb je LeVar de laatste tijd gezien? Hij is zo knap, welbespraakt, magnetisch'", legde Cecily uit. "We dachten: 'Goh, deze man is perfect.'"
"Ik had twee seizoenen gedaan van een PBS-show uit Pittsburgh genaamd Rebop," zei LeVar Burton tegen Mental Floss. "Ik had een genegenheid voor PBS. Het was volkomen logisch voor mij, vanwege de reactie op Roots. Je voelde de pure kracht van het televisiemedium."
Het was deze kracht die LeVar inspireerde om de baan als presentator van de show op zich te nemen. En deze show duurt maar liefst 150 afleveringen voor een totaal van 26 jaar. En ja, kinderen begonnen daardoor te lezen. Kortom, de makers van de show hebben bereikt wat ze van plan waren te doen.
