Er is in principe geen tekort aan fans die klagen dat The Simpsons een enorme kwaliteitsdaling heeft meegemaakt. Afleveringen zoals de baanbrekende Monorail-aflevering lijken slechts een verre herinnering te zijn. Net als hilarische grappen zoals de 'Steamed Hams' of zelfs de Planet of the Apes-parodiemusical die fans tot op de dag van vandaag zingen. Maar de kwaliteit van de verhalen is niet het enige dat is veranderd aan de populaire animatieserie Fox. Het visuele ontwerp van de personages en de stad Springfield heeft ook een grote facelift ondergaan.
Dit is precies waarom The Simpsons een paar grote animatiewijzigingen hebben ondergaan en wat dat betekent voor de show zelf…
The Simpsons Animation was ooit extreem ruw en vervelend om te maken
Als je teruggaat naar de ware oorsprong van The Simpsons, die segmenten waren op de Tracey Ullman Show in 1987 -1989, is het gemakkelijk om het radicale verschil in visuele stijl te zien. Volgens een onthulling van Insider was de eerste incarnatie van de beroemde geanimeerde familie een werk in uitvoering. De maker van The Simpsons, Matt Groening, moest de hele segmenten extreem ruw tekenen en animators zoals David Silverman moesten het animeren. In die tijd gingen de makers van The Simpsons ook voor een met de hand getekende look, wat het animatieproces veel vervelender maakte.
Vanwege het ingewikkelde proces van het gebruik van animatiecellen en het kiezen van deze handgetekende look, kostte het de animators ongeveer 60 uur per week om slechts één minuut van de show te doen.
The Simpsons-personages zagen er ook een stuk ruwer uit en meer in lijn met de stijl van Matt Groening tot dat moment, namelijk de "chip-lip" die veel meer uitgesproken was dan het uiteindelijk werd.
Maar toen Matts creaties verschoven naar een volledige televisieserie, begon hij deze looks af te schaffen. Hij nam ook de beslissing om de personages vier vingers te geven in plaats van vijf, omdat het 'potloodkilometers' verminderde.
Deze beslissingen kwamen ook overeen met de wens om de personages ronder te maken. Hierdoor konden ze gemakkelijker in de geanimeerde ruimte bewegen, omdat meer hoekige figuren moeilijker te draaien en te draaien zijn op de camera.
Maar vanwege de verandering in stijl was het moeilijker voor de animators om de personages consistent te tekenen. Dit is de reden waarom je tijdens de eerste paar seizoenen van de show veel kleine variaties in de personages ziet. In het ene frame kan Bart bijvoorbeeld groter lijken dan in het volgende. Of Maggie's hoofd is misschien groter.
Veel hiervan viel meer op bij fans vanwege de eenvoud van de ontwerpen van het personage. Als ze met veel meer detail waren gemaakt, had het publiek de fluctuaties misschien niet opgemerkt. Maar als je één klein ding verandert in het visuele ontwerp van Lisa Simpson, is het overduidelijk.
Een van de meest opvallende veranderingen was dat de pupillen van het personage iets te groot waren getekend in seizoen 3, 4 en 5 in vergelijking met wat ervoor en erna kwam.
Om het de animators eenvoudiger te maken, zijn er stijlgidsen gemaakt voor elk afzonderlijk personage. Maar dit beperkte ook wat elk personage fysiek kon doen in de show. Maar dit was ook een stilistische keuze van Matt Groening die weg wilde blijven van de veerkracht van de Disney-tekenfilms en de buigzaamheid van de Bugs Bunny-shows.
De overstap naar digitaal en HD
Tot seizoen 7 gebruikten The Simpsons handgeschilderde cellen voor al hun afleveringen. Maar uiteindelijk wilden de animators experimenteren met nieuwe technologieën voor een aantal sequenties van de show. Dit is het moment waarop digitale modellering in het spel kwam.
Een paar van de actiescènes zijn digitaal ontworpen en geschilderd om ze vloeiender te laten aanvoelen en sommige segmenten in de Halloween-afleveringen waren volledig digitaal.
In 2002 bood een Halloween-special waarin Homer werd gekloond de mogelijkheid om bijna volledig over te stappen op digitale animatie. Dit komt omdat ze Homer niet meer dan een handvol keren konden klonen op met de hand getekende cellen omdat ze beperkt zijn in de ruimte.
Vanwege hoeveel tijd er werd bespaard en hoeveel gemakkelijker de animators digitale animatie vonden, werd de permanente verandering in dit proces aangebracht. En dit markeerde de grootste verandering in de visuele stijl van The Simpsons. Natuurlijk ging dit niet zonder een aantal artistieke onhandigheden onderweg. Een paar afleveringen hadden bijvoorbeeld veel meer gedefinieerde zwarte randen rond de personages en objecten dan de animators hadden bedoeld.
Door de overstap naar digitaal konden de animators meer details toevoegen aan de kleurenschema's en levendigere en gecompliceerdere achtergronden creëren. Dit betekende natuurlijk ook dat de verhalen ook groter konden zijn en opende de deur naar The Simpsons Movie in 2007.
De vertaling naar een breedbeeldfilmformaat veranderde de stijl van The Simpsons drastisch. Om The Simpsons-film te maken, werd een mix van handgetekende animaties en CGI-modellering gebruikt. Het gebruik van schaduwvignetten werd toegevoegd om de ogen van het publiek op de onderwerpen te concentreren. Dit was nodig vanwege de 15 meter hoge schermen waarop de personages werden geprojecteerd.
Het gebruik van vignetten en schaduwen werd vóór 2007 zelden gebruikt in The Simpsons, maar nadat de film was uitgebracht, werden ze een steunpilaar. Deze keuze was van vitaal belang voor de volgende grote visuele verandering in The Simpsons… de overstap naar high definition in 2009.
Omdat dankzij HD nu zoveel meer van de wereld van The Simpsons zichtbaar was, konden de animators geen stockbeelden of achtergronden hergebruiken. In plaats daarvan moesten ze alles helemaal opnieuw creëren. De overstap naar HD zorgde er ook voor dat de makers de beeldverhouding van hun frame moesten veranderen, waardoor de show uiteindelijk een stuk breder werd dan hij was. Dit is de belangrijkste reden waarom zoveel van wat je op The Simpsons ziet er nu drastisch anders uitziet dan de originele seizoenen.
