Toen het publiek zich afstemde om Netflix's After Life te kijken, wetende dat het het geesteskind van Ricky Gervais was, hadden ze ongetwijfeld weer een hilarische komedie voor de geest van de bekende komiek, ook al was het uitgangspunt van de show gecentreerd rond een man die net zijn vrouw had verloren. Afkomstig van de man die Hollywood vijf keer bespotte tijdens zijn Golden Globes-toespraken, het is wat je zou verwachten. Maar wat het publiek kreeg, was in plaats daarvan een zeer ontroerende dramedy, iets dat in Gervais op de loer lag onder al het sarcasme.
Tijdens zijn openingsmonoloog bij de Golden Globes van dit jaar, zei Gervais: "Niemand geeft meer om films. Niemand gaat naar de bioscoop, niemand kijkt echt naar netwerk-tv. Iedereen kijkt Netflix. Deze show zou gewoon mijn coming-out moeten zijn en zeggen: "Goed gedaan Netflix. Jij wint alles. Welterusten". Maar nee, we moeten het drie uur slepen. Je zou het hele eerste seizoen van After Life kunnen bingewatchen in plaats van naar deze show te kijken. Dat is een show over een man die zelfmoord wil plegen omdat zijn vrouw sterft aan kanker en het is nog leuker dan dit. Spoiler alert, seizoen twee is onderweg, dus uiteindelijk heeft hij zichzelf duidelijk niet gedood. Net als Jeffrey Epstein. Hou je mond. Ik weet dat hij je vriend is, maar het kan me niet schelen."
Hoewel Gervais bekend staat om dit soort droge humor, heeft Gervais een zachter plekje onder alle botte grappen. Nu we seizoen twee van After Life hebben, zien mensen nog steeds alleen de botte "call-it-like-ik-see-it"-houding, maar Gervais is niet altijd zo.
In de eerste twee seizoenen van After Life stond het personage van Gervais, Tony, op het punt zichzelf af en toe te doden in zijn verdriet over het verlies van zijn vrouw Lisa, die net is overleden aan borstkanker. Als Tony de kracht verzamelt om bij de plaatselijke krant te gaan werken, schrijft hij stomme verhalen, zoals hoe een man van middelbare leeftijd was overgegaan op een klein meisje dat Denise heette, of hoe een man dacht dat een bevlekte muur op Kenneth Branagh leek. Deze scènes, samen met Tony die dezelfde "call-it-like-h-hij-sees-it"-houding heeft die Gervais in het echte leven heeft, maakt de show grappig, maar die houding is slechts een façade, net als de houding van Gervais.
Maar vreemd genoeg drijven de hartverwarmende momenten in de show het, niet de komedie van Gervais. Tony raakt bevriend met de plaatselijke prostituee, en zij komt (maar zonder enige beperking) naar hem toe om te kijken hoe het met hem gaat, en vreemd genoeg stelt hij zich open voor haar. Hij let op zijn neef George (hoewel onconventioneel), en sluit ook vriendschap met het nieuwe meisje op kantoor en met een mede-weduwnaar die bij hem op het kerkhof zit. Hij bezoekt zijn vader in het verzorgingshuis, ook al maakt hij veel mee en begint zelfs de verpleegster van zijn vader aardig te vinden. Maar vooral huilt Tony… veel. Zoals meer dan we ons ooit voorstelden, wilde Gervais huilen tijdens een show.
In een interview met BTTV.com was Gervais' co-ster Tony Way, die Lenny speelt, het ermee eens dat Gervais toch een softy is. "Hij is absoluut een grote softie in hart en nieren," zei Way. "Ik denk niet dat hij het verbergt. Als hij mensen in de maling neemt en de Golden Globes doet, observeert hij mensen. Het is een goed geschreven komedie. Het is nooit tegen iemand die het niet aankan. Hij plaagt me altijd, maar hij weet dat ik er klaar voor ben. Ik zal ook een paar grappen teruggeven en het is leuk. Ik denk dat als hij dacht dat hij een grap vertelde tegen iemand die er niet van genoot, hij gekrenkt zou zijn. Het komt zelden voor dat mensen worden persoonlijk beledigd. De overtreding komt meestal van een afstand."
Gervais zelf, die de show niet alleen creëerde, maar ook schreef, produceerde en regisseerde, had moeite om de richting van de show te vinden, nadat hij meer comedy-gedreven shows zoals The Office en Extras had gedaan."De 'situatie' is enorm", vertelde Gervais aan Daily Mail. "Met The Office was het een groep mensen op een plek… Ik had 10 jaar op een kantoor gewerkt, ik weet [dat]… en het grappige aan The Office was dat er niets gebeurde, dus dat was vrij eenvoudig … Dus ik zou zeggen After Life [is het moeilijkste]."
"De mensheid is een plaag", zegt Tony in seizoen één. "We zijn een walgelijke, narcistische, egoïstische parasiet en de wereld zou een betere plek zijn zonder ons." Het verdriet en de ellende die Tony voelt gedurende de twee seizoenen is voelbaar en hartverscheurend, en het is ontroerend elke keer dat we zijn harde buitenkant in tranen zien uitbarsten.
Ondanks hoe mensen hem hebben geschilderd, zegt Gervais dat hij altijd een romanticus is geweest. Hoewel Tony min of meer die onverschillige houding aanneemt die Gervais in het echte leven soms aanneemt, betekent dit niet dat Tony echt onverschillig en onverschillig is voor dingen, net zoals Gervais dat niet is. Ze zijn echt dezelfde persoon als je erover nadenkt, minus het verdriet. Achter die daad staat iemand die heel veel om dingen geeft.
"Mensen willen bloed, en dat is heel moeilijk", vertelde Gervais aan Deadline. "Maar ik ben altijd een romanticus geweest, denk ik, en ik zie dat niet als een dilemma met moraliteit en logica. Ik denk dat ze hand in hand gaan. Ik denk dat het logische om te doen ook het vriendelijkst is. We spraken over leugens om bestwil, en ik denk dat dat er is, maar ik denk ook dat ik dat flauwekul kreeg toen mensen me zagen uitgaan met een branie en een biertje in mijn hand en een poging wagen - of een beetje plagen - de meest bevoorrechte mensen op de planeet in die tijd. Ze raakten op de een of andere manier in de war. Dat is het andere met komiek zijn, is dat mensen niet beseffen dat het allemaal een beetje een rollenspel is."
Er is veel dat After Life ons kan leren, maar het feit is dat Gervais degene is die ons leert. Door te begrijpen wat voor soort man Tony werkelijk is, krijgen we inzicht in de geest van zijn schepper.
