Sitcoms worden meestal geassocieerd met een goed gevoel van binnen. Maar af en toe hebben ze de kracht om ons hart te raken en zelfs ons hart te breken in het proces. Op initiatief van comedypionier Charlie Chaplin begrijpen sitcomschrijvers hoe belangrijk het is om ons zowel aan het lachen als aan het huilen te maken. Chaplin wist dat komedie over meer moest gaan dan alleen lachen, en nam een tragisch element in zijn routine op. Dit heeft vervolgens talloze schrijvers in de comedywereld beïnvloed.
Betrokkenheid is essentieel voor komedie, en daarom hebben deze programma's een blijvende aantrekkingskracht bij zowel fans als critici. De programma's in deze lijst behoren tot de best verdienende sitcoms aller tijden, laten een onuitwisbare indruk achter bij de kijkers en versterken hun plaats in de televisiegeschiedenis. Van schrijnend tot hartverwarmend, al deze momenten geven een unieke draai aan het klassieke sitcom-formaat. Leg de tissues klaar, want deze scènes zullen je echt aan het hart gaan.
10 'The Fresh Prince Of Bel-Air' - Seizoen 4, Aflevering 24: "Papa's Got A Brand New Excuse"
Met zijn tijdbepalende esthetiek is The Fresh Prince misschien wel de volmaakte sitcom uit de jaren 90. Onlangs is de show enorm populair geworden onder millennials en heeft het onvermijdelijk ook de meme-behandeling ondergaan. Maar naast zijn luchtige en vrolijke toon, pakte The Fresh Prince ook serieuze problemen aan, van raciale profilering tot wapenbezit.
In de meest emotionele scène van de show uit de aflevering, "Papa's Got a Brand New Excuse", wijst Wills afwezige vader hem opnieuw af. Dienovereenkomstig heeft hij een hart tot hart met oom Phil, culminerend in de verwoestende en betraande uitspraak van Will: 'hoe komt het dat hij me niet wil, man?' Ondanks de afwezigheid van zijn vader, bewijst Phil aan Will dat hij altijd een liefhebbende vaderfiguur in zijn leven zal zijn.
9 'MASH' - Seizoen 11, Aflevering 16: "Tot ziens, vaarwel en amen"
MASH fladderde altijd tussen het komische en het tragische, maar niets bereidde ons echt voor op "Goodbye, Farewell and Amen". In de laatste aflevering van de klassieke sitcom bevindt Hawkeye (Alan Alda) zich in een psychiatrische afdeling na een inzinking. Hij worstelt om vast te stellen wat zijn trauma precies heeft veroorzaakt en negeert de hulp van zijn vrienden en de dokter over het algemeen.
Hij herinnert zich een verhaal over het rijden in een bus met vluchtelingen en soldaten, al die tijd onopvallend moeten blijven om vijandelijke patrouilles te ontwijken. Een vrouw in de bus heeft een kip bij zich die luid blijft kakelen en Hawkeye snauwt en zegt dat ze de vogel stil moet houden, dus verstikt ze hem. Hawkeye ha alt een onderdrukte herinnering op en herinnert zich dat het helemaal geen kip was: het was de baby van de vrouw. In een hartverscheurend moment snikt hij 'het was niet mijn bedoeling dat ze het zou doden'. De scène toont Alda's buitengewone acteertalenten en de aflevering is uitgeroepen tot een van de grootste televisiefinales aller tijden.
8 'Proost' - Seizoen 5, Aflevering 10: "Iedereen imiteert kunst"
Proost had vaak momenten van zachte sentimentaliteit, maar 'Iedereen imiteert kunst' omvat thema's die ongetwijfeld resoneren met veel kijkers: onvervulde dromen, afwijzing en jaloezie. Diane dient een van haar gedichten in bij een tijdschrift, maar is er kapot van als het niet wordt geaccepteerd. Sam besluit dan een gedicht in te dienen, dat, tot Diane's afgrijzen, wordt gepubliceerd. Woedend gaat Diane op pad om te bewijzen dat Sam het gedicht heeft geplagieerd, wat haar bekend in de oren klinkt.
Uiteindelijk geeft Sam toe dat hij het gedicht inderdaad heeft geplagieerd: het was een liefdesbrief die Diane hem jaren eerder had gestuurd. Dit leidt ertoe dat Diane aanneemt dat Sam alle liefdesbrieven heeft bewaard die ze hem heeft gestuurd, wat bewijst dat hij van haar houdt, maar hij is er snel bij om deze veronderstelling te ontkennen. In de hartverscheurende slotscène wordt echter gezien hoe Sam de brief zorgvuldig vouwt en terugplaatst in een doos met alle andere brieven die zijn vroegere vlam hem door de jaren heen had geschreven.
7 'It's Always Sunny In Philadelphia' - Seizoen 13, Aflevering 10: "Mac Finds His Pride"
Berucht omdat het verstoken is van tederheid, verraste Always Sunny in Philadelphia kijkers met een echt ontroerende aflevering, de finale van seizoen 13, "Mac Finds His Pride". De aflevering is geprezen als een meesterwerk door zowel critici als fans. Nadat hij in het vorige seizoen uit de kast kwam, worstelt Mac met zijn identiteit als homoseksuele man, wat vooral te danken is aan zijn strenge, macho vader, Luther.
Met de hulp van Frank (Danny DeVito) besluit Mac uit de kast te komen voor zijn gevangengenomen vader via een expressieve dansvoorstelling voor Luther en de andere gevangenen. De dans zelf is werkelijk prachtig en betoverend, en vat Mac's coming-out-reis samen. Helaas keurt Luther het af en loopt weg. Maar Frank is ontroerd door de voorstelling en is zichtbaar onder de indruk. In een moment van werkelijk fenomenaal acteerwerk vullen DeVito's aan de grond genagelde ogen zich met tranen, en hij fluistert: 'Ik snap het.'
6 'Friends' - Seizoen 10, Aflevering 16: "The One With Rachel's Goodbye Party"
Jennifer Aniston is zo vreemd om haar medesterren aan het huilen te maken, maar in "The One With Rachel's Goodbye Party" is het bijna onmogelijk om de tissues er niet uit te halen. Rachel vertrekt naar Parijs en wil afscheid nemen van elk van haar vrienden afzonderlijk. Het is enorm ontroerend om Rachel in tranen aan al haar vrienden te zien vertellen hoeveel ze voor haar betekenen. "Geen van de verbazingwekkende dingen die me de afgelopen 10 jaar zijn overkomen, zou zijn gebeurd als jij er niet was", vertelt ze aan Monica.
Wat deze aflevering des te aangrijpender maakt, is de wetenschap van het publiek dat het einde van de serie nabij is, met de finale om de hoek. Tien jaar lang verdiepten kijkers zich in het leven van de vrienden, dus dit pijnlijke afscheid voelt net zo goed als een afscheid van de fans als van de personages zelf.
5 'Frasier' - Seizoen 8, Aflevering 8: "Frasier's Edge"
In tegenstelling tot zijn voorganger, verdiepte de Cheers-spin-off zich meestal niet in zware onderwerpen, ondanks dat de centrale hoofdrolspeler een psychiater was. Maar in "Frasier's Edge" wordt de psychologische achtergrond van Dr. Frasier Crane gebruikt met een hartverscheurend effect. De aflevering begint vrolijk genoeg, waarbij Frasier ontdekt dat hij wordt geëerd met een lifetime achievement award. Maar hij begint een diepe malaise te ervaren en zoekt hulp bij zijn voormalige mentor, professor Tewksbury.
Om tot de wortel van zijn crisis te komen, moedigt de professor Frasier aan om zichzelf te analyseren zoals hij een van zijn vele bellers in zijn radioprogramma zou doen. Wanneer Frasier worstelt om de waarheid boven water te krijgen, eist Tewksbury waarom hij erop staat vermoeide psychiatrische oefeningen te doen in plaats van de kwestie aan te pakken, waarop Frasier flapt: "want dat is alles wat ik heb!" Op het meest trieste moment dat de show ooit heeft voortgebracht, eindigt de aflevering met een verslagen Frasier die zegt: "Het spijt me, beller. Ik kan je niet helpen."
4 'Modern Family' - Seizoen 2, Aflevering 21: "Moederdag"
Jay (Ed O'Neill) is het alfamannetje van Modern Family, dus het is een anomalie om hem diepe emoties te zien vertonen. Maar dat is precies wat hij doet in de aflevering "Moederdag". De aflevering begint op zijn typisch vrolijke manier, waarbij elk personage zich voorbereidt om Moederdag te vieren. Jay en schoonzoon Phil maken zich klaar om samen een familiema altijd te bereiden. Maar het roept herinneringen op aan Jay's overleden moeder en de gewoonlijk gereserveerde patriarch barst in tranen uit.
Aanvankelijk wordt de scène gespeeld om te lachen; Echter, in een latere dinerscène heeft Jay opnieuw een oncontroleerbare en overweldigende huilbui als hij zijn moeder herinnert. 'Je hebt maar één moeder', huilt hij terwijl zijn familie naar hem toe rent om hem te troosten in een scène die aangrijpend zal zijn voor iedereen die de pijn van verdriet heeft ervaren.
3 'Roseanne' - Seizoen 5, Aflevering 13: "Misdaad en straf"
Hoewel de extreem populaire sitcom nu zijn reputatie enigszins heeft aangetast door de grof aanstootgevende tweets van de maker, Roseanne Barr, blijft het niettemin een baanbrekende show uit de jaren 80 en 90. De serie behandelde vaak belangrijke kwesties, waarbij huiselijk geweld een van die onderwerpen was die met gevoeligheid en zorg werd behandeld.
In 'Crime and Punishment' komt Roseanne erachter dat haar zus, Jackie (Laurie Metcalf), wordt geslagen door haar vriend Fisher. Zoals zo vaak bij slachtoffers van huiselijk geweld, verzint Jackie talloze excuses voor het gewelddadige gedrag van haar partner, en haar angst en wanhoop zijn verwoestend om te zien. Roseanne's echtgenoot, Dan (John Goodman), kan niet werkeloos toekijken en toekijken hoe Jackie huilt en stilletjes het huis verlaat om Fisher een lesje te leren dat hij nooit zal vergeten.
2 'How I Met Your Mother' - Seizoen 6, Aflevering 13: "Slecht Nieuws"
Marshall van Jason Segel was altijd de minzame beste vriend van de zeer populaire show geweest, een tege-g.webp
1 'Futurama' - Seizoen 4, Aflevering 7: "Jurassic Bark"
Een van de meest verontrustende sitcom-afleveringen aller tijden, "Jurassic Bark", brak de harten van veel kijkers, vooral hondenliefhebbers. Het is niet verwonderlijk dat de aflevering alom geprezen werd en een Emmy-nominatie ontving. In deze tranentrekker ontdekt Fry dat zijn geliefde hond, Seymour, gefossiliseerd is en te zien is in het Museum of Natural History. Vastbesloten om zijn 20e-eeuwse pup weer tot leven te brengen, neemt Fry Seymour mee naar professor Farnsworth, die zegt dat hij hem kan klonen via een DNA-monster.
Tijdens het kloonproces blijkt dat Seymour 12 jaar nadat Fry cryogeen was ingevroren was overleden. Dit brengt Fry ertoe het kloonproces te stoppen, omdat hij concludeert dat Seymour een gelukkig leven moet hebben gehad zonder hem en hem waarschijnlijk was vergeten. Maar in de meest hartverscheurende wending eindigt de aflevering met een flashback naar het jaar 2000: Seymour wachtte op Fry buiten de pizzeria waar hij werkte, en gehoorzaamde zijn laatste commando voor de rest van zijn leven.
