Of je nu een aspirant-schrijver bent (in welke branche dan ook) of gewoon een filmfan, iedereen is geïnteresseerd in het inzicht dat Quentin Tarantino over dit onderwerp heeft. Hij is tenslotte een meester in zijn vak. Simpel gezegd, niemand schrijft zoals hij doet. En zijn werk heeft invloed gehad op zowat elk aspect van de popcultuur, waaronder The Avengers. Maar met zijn gekke actie, gestileerde dialogen en flitsende esthetiek is het moeilijk te geloven dat zijn films uit een zeer persoonlijke plaats komen.
Maar dat doen ze.
Heel erg.
Dit is hoe en waarom Quentin persoonlijk schrijft en hoe hij het allemaal voor ons verbergt.
Zijn films zijn persoonlijker dan we denken
Tijdens een fantastisch interview met Ella Taylor van The Village Voice, onthulde Quentin dat zijn films veel persoonlijker zijn dan ze lijken. Dit was toen Quentin zijn geweldige oorlogsfilm Inglourious Basterds promootte. En het onderwerp hoe persoonlijk zijn films zijn, kwam ter sprake toen Ella hem vroeg of zijn veroudering zijn werk beïnvloedt.
"Tegen de tijd dat mensen halverwege de veertig worden, worden hun ouders ouder en lijkt de meer tragische kant van het leven meer naar voren te komen," zei Ella. "Heeft dat invloed op je werk?"
Dit is hoe Quentin reageerde: "Mijn films zijn pijnlijk persoonlijk, maar ik probeer je nooit te laten weten hoe persoonlijk ze zijn. Het is mijn taak om het persoonlijk te maken, en ook om dat te verhullen, dus alleen ik of de mensen die mij kennen weten hoe persoonlijk het is. Kill Bill is een heel persoonlijke film."
Het is natuurlijk een uitdaging om te zien hoe Kill Bill Volume 1 of 2 zo persoonlijk is. Maar dat is precies wat Quentin bedoelde. Hij wilde iets creëren waar mensen dol op zouden zijn en steeds opnieuw naar zouden willen kijken. Hij wilde niet dat ze in zijn ziel tuurden. Het feit dat hij ziel in zijn films heeft, is echter iets dat zijn werk absoluut onderscheidt van de meeste. Terwijl hij vermakelijke films maakt, is het werk van Quentin Tarantino onmiskenbaar authentiek. We kunnen er misschien niet altijd de vinger op leggen waarom, maar we weten het altijd.
We zien het aan de manier waarop zijn personages met elkaar communiceren. We zien het wanneer hij een onconventionele verhaalkeuze maakt die echt aanvoelt in de wereld die hij heeft gecreëerd. En we zien het in de thema's die hij onderzoekt, zelfs als ze andere filmmakers zoals Spike Lee boos maken.
Elke beslissing die Quentin neemt is persoonlijk. Hij is zeer gedetailleerd georiënteerd en uiterst specifiek. Maar dit doet ons natuurlijk de vraag stellen waarom…. Quentin wil het ons echter niet vertellen…
Maar waarom onthult Quentin niet waarom zijn films zo persoonlijk zijn?
De belangrijkste reden, nou ja, het zijn "niet iemands zaken", zo beweert hij.
Tijdens zijn geweldige interview met Ella Taylor in The Village Voice, zei Quentin: "Het is mijn taak om erin te investeren en het binnen het genre te verbergen. Misschien zijn er metaforen voor dingen die in mijn leven gebeuren, of misschien is het gewoon precies hoe het is. Maar het is begraven in genre, dus het is geen 'hoe ik ben opgegroeid om de roman te schrijven' soort stuk."
Quentin zei echter wel dat wat er op het moment van schrijven ook met hem aan de hand is, altijd zijn weg vindt naar het werk dat hij maakt… In een of andere vorm.
"Wat er ook met me aan de hand is op het moment van schrijven, zal zijn weg vinden naar het stuk", vertelde hij aan Ella Taylor. "Als dat niet gebeurt, wat ben ik dan in godsnaam aan het doen? Dus als ik Inglourious Basterds schrijf en ik ben verliefd op een meisje en we gaan uit elkaar, dan zal dat zijn weg vinden naar het stuk. Die pijn, de manier waarop mijn ambities werden verpletterd, dat zal daar zijn weg vinden. Dus ik doe geen James L. Brooks - ik vond het geweldig hoe persoonlijk Spanglish was, maar ik dacht dat waar Sofia Coppola werd geprezen omdat ze persoonlijk was, hij kreeg kritiek omdat het op precies dezelfde pijnlijke manier persoonlijk was. Maar dat interesseert me niet, althans niet nu, om mijn verha altje over mijn kleine situatie te doen. Hoe meer ik het verberg, hoe onthullender ik kan zijn."
Misschien het meest interessante element van de manier waarop Quentin Tarantino zijn scripts schrijft, is het feit dat hij genreverhalen kiest om te verkennen. Hiermee bedoelt hij "westerns", "wraakverhalen", "oorlogsfilms" enz. Dus, zoals Ella Taylor zei in haar interview met Quentin, is het vaak dat Quentin niet eens weet wanneer hij eigenlijk over zichzelf schrijft…. Het komt gewoon uit in het schrijven …
"Het meeste zou onbewust moeten zijn, als het werk van een speciale plaats komt", zei hij. "Als ik nadenk en die pen manoeuvreer, dan ben ik het die het doet. Ik zou de personages het echt moeten laten nemen. Maar de personages zijn verschillende facetten van mij, of misschien ben ik het niet, maar ze komen van mij Dus als ze het nemen, laat ik mijn onderbewustzijn scheuren."
