Veel klassieke sitcoms eindigden voordat ze hadden moeten eindigen, waaronder BBC's Fawlty Towers. Maar in het geval van NBC's ALF (die liep van 1986 - 1990) kan het zijn beloop hebben gehad. Hoewel ALF zeker een van de sitcoms is die standhoudt, had de show niet genoeg gas in de tank om het vooruit te stuwen. Dat in combinatie met wat drama op de set leidde tot de annulering, zoals beschreven in een fascinerend artikel van Mental Floss. Ja, er was een acteur die er spijt van had dat hij in deze klassieke sitcom zat. Hier zijn de details…
Het succes van de show compromitteerde het uitgangspunt
Het uitgangspunt van de ALF van maker Paul Fusco leidde uiteindelijk tot de annulering van de show. Dit komt omdat de show is gebaseerd op het idee van een buitenaards wezen dat in het geheim bij een familie in de voorsteden woont. Dit beperkte de show tot het Tanner-huis met de familie Tanner. Af en toe werden nieuwe personages, zoals Jody, binnengehaald om te proberen de boel op te schudden, maar uiteindelijk verloor deze creatieve keuze zijn effect. En gezien de immense populariteit van de show, was dit verhaalprobleem volledig zichtbaar, of het publiek volledig begreep waarom hun favoriete show saai werd of niet.
"We waren constant op zoek naar manieren om de regels van de show niet te overtreden, maar toch andere mensen te ontmoeten", legde ALF-maker Paul Fusco uit aan Mental Floss. "Dus ontmoette hij een keer iemand die dronken was. En misschien hallucineerden ze hem gewoon. Ik denk dat we daar een soort van onderscheiding voor hebben gekregen als een heel speciale aflevering."
Maar dit uitgangspunt deed de schrijvers wanhopig op zoek naar ideeën. Op een gegeven moment probeerden ze zelfs de broer van Willie Tanner binnen te halen om een spin-off of een compleet nieuwe richting voor de show op te zetten. Maar dat konden ze niet. ALF was aan huis gebonden met Willie (Max Wright) en de rest van zijn familie. En er was gewoon geen manier om dat voor een lange tijd vol te houden… Tenminste, niet zonder 'de haai te springen'.
"Toen Anne Schedeen zwanger werd, werd ik gebombardeerd met ideeën", legt begeleidend producer Lisa Bannick uit. 'Wat als ALF Kate naar het ziekenhuis moet rijden? Wat als ALF moet babysitten?' Nee, dat is belachelijk. Kate laat een buitenaards wezen die niet door een kamer kan lopen zonder een lamp kapot te maken voor haar kind zorgen."
Maar geen enkel idee kon ALF redden van het feit dat de cast de hele show 'over' was.
De meeste cast wilden dat de show zou eindigen
De personages in de show werden ingekaderd door het uitgangspunt en het feit dat de pop de echte ster was. Dit maakte veel van de acteurs erg verveeld of ronduit ongelukkig, met name Max Wright. Hij was de hoofdrolspeler tegenover een pop die alle aandacht stal.
Max Wright was een man die werd geboren en getogen in het theater en deze show was niet precies wat hij voor ogen had voor haar carrière, volgens interviews in het Mental Floss-artikel. Maar hij raakte verstrikt in een show die al zijn rekeningen betaalde. Een show waarin hij constant in conflict moest zijn met een pop… En zo was het in werkelijkheid ook.
"Laat me je vertellen over Max: Schrijven voor Max was als het spelen van een synthesizer. Hij speelde elke komma, ellips of streepje die je invoerde. Je typt het in en hij geeft je precies wat je wilde, " zei Lisa Bannick.
Het was duidelijk dat ALF-maker en poppenspeler Paul Fusco de problemen van Max oppikte, aangezien hij de regisseur zou gebruiken om hem aantekeningen te geven.
"Misschien krijg ik een briefje van Paul waarin hij me vraagt Max te vragen het tempo op te voeren", zei regisseur Paul Miller. "Ik zou daar bang voor zijn omdat het meestal een probleem zou veroorzaken."
Naarmate Max ongelukkiger werd omdat hij in de show zat, des te meer hij zich als een diva ging gedragen. Het was duidelijk dat hij klaar was met televisie en gewoon op het podium wilde staan, waar hij echt uitblonk als acteur.
"We waren een script aan het repeteren waarin Max een soort kooi voor ALF maakt en ik word erin opgesloten", zei Benji Gregory, die Brian Tanner speelde, tegen Mental Floss. "En ik fladderde een lijn en Max flipte me uit. Ik ben negen jaar oud en hij schreeuwt. Ik huil."
Misschien was een van de meest bekende ruzies op de set toen de cast een scène blokkeerde en Anne Schedeen de regisseur vroeg of ze daarvoor wel of niet nodig was.
"En dan vraagt iemand anders hetzelfde", zei Dean Cameron, die Robert Sherwood speelde. "Max was een zeer harde werker die probeerde de show te doen. Hij begon te zeggen: 'Ik ben hier om te werken. Ben je hier om te werken?' Al snel schreeuwen ze allemaal naar elkaar en de set ontruimt zich. Terwijl hij wegloopt, begint Max te schreeuwen. 'Zet ons allemaal op stokken! Wij zijn de marionetten hier! Wij zijn de marionetten!'"
Max' energie paste niet bepaald goed bij maker en ALF-artiest Paul Fusco, die volgens de producers van de show een perfectionist en ongeduldig met mensen kon zijn.
"Paul was ook een man die vijf of zes uur in een loopgraaf zat met zijn arm in de lucht en dan ging hij naar zijn kantoor, sloot de deur en belde naar Make-a- Ik wens kinderen. Hij was helemaal leeg, "beschreef Lisa Bannick.
Aan het eind van de dag was het schema slopend en botsten de persoonlijkheden. Maar het geld was goed en de show was succesvol… Totdat het uitgangspunt van de show het inhaalde en de kijkcijfers daalden. De show werd gedwongen te eindigen op een cliffhanger waar ALF werd ontdekt door strijdkrachten. De beloning hiervoor vond zes jaar later plaats toen ALF werd teruggebracht voor een special. De show kon echter niet worden opgepakt voor een vervolg.
