Terwijl we hier zitten en voor de miljardste keer naar Beetlejuice kijken (en een vervolg wensen), hebben we één vraag. Waar is Geena Davis geweest? Is ze met pensioen?
Davis viel niet helemaal in het rijk van zandwormen uit de cultklassieker van Tim Burton. Ze heeft gewoon veel betere dingen om haar tijd aan te besteden, zoals vechten voor gendergelijkheid.
Hoewel Barbara van Beetlejuice nauwelijks haar laatste grote rol was (ze speelde in Thelma & Louise, The Fly, A League of Their Own), is ze helaas al een tijdje niet echt baanbrekend of gedenkwaardig geweest.
Maar nee, ze is niet met pensioen. Ze heeft net een Oscar gewonnen, eigenlijk. Maar niet voor een rol. Voor haar werk in de industrie.
Haar flops, leeftijd en selectiviteit hebben haar carrière cumulatief tot stilstand gebracht
Davis begon misschien haar carrière in schaars ondergoed in Tootsie, maar ze veranderde al snel in een van de meest geloofwaardige actrices van haar generatie. Dus hoe ging ze van een Academy Award-winnende actrice naar de moeder van Stuart Little?
Haar carrière begon rond 1995 een neerwaartse wending te nemen, toen ze schitterde in twee opeenvolgende flops, Cutthroat Island, die zo hard flopte dat het in het Guinness Book of World Records stond als het grootste verlies aan kassa in de geschiedenis van film en The Long Kiss Goodnight.
Na deze films nam ze drie jaar vrij, scheidde ze van haar vreemdgaande echtgenoot, Renny Harlin, en overwoog ze haar carrière. Tijdens haar pauze realiseerde ze zich dat ze meer complexe rollen wilde nastreven. Films die door vrouwen werden gedreven of op zijn minst sterke vrouwelijke personages hadden die niet leken op het personage dat ze speelde in Tootsie.
Toen ze terugkeerde naar Hollywood, belemmerde haar leeftijd haar echter. Het was niet zozeer dat ze geen aanbiedingen kreeg, ze kreeg gewoon niet de aanbiedingen die ze wilde.
"Filmrollen begonnen echt op te drogen toen ik in de veertig was", vertelde ze in 2016 aan Vulture. "Als je naar IMDB kijkt, maakte ik tot die leeftijd ongeveer één film per jaar. In mijn In mijn hele jaren '40 heb ik één film gemaakt, Stuart Little. Ik kreeg aanbiedingen, maar voor niets vlezigs of interessants zoals in mijn jaren '30. Ik was volledig geruïneerd en verwend."
Ze zei iets soortgelijks tegen The Guardian. Toen ze "een vier voor mijn leeftijd had, viel ik van de klif. Dat deed ik echt. In de vroege stadia van mijn carrière ging ik vrolijk mee met de gedachte: 'Meryl Streep, Jessica Lange en Sally Field, zij' maken allemaal deze geweldige vrouwengerichte films. En ik krijg deze geweldige rollen, echt tippy-toprollen, dus het moet beter worden voor vrouwen.' Maar plotseling waren de geweldige rollen ongelooflijk schaars. Het was een groot verschil."
Na drie Stuart Little-films had Davis haar eerste veelbelovende rol als de eerste vrouwelijke president van Commander in Chief, maar helaas was deze van korte duur nadat ze was geannuleerd.
Davis nam vervolgens tussen 2009 en 2012 opnieuw een grote doorbraak en keerde terug met optredens in verschillende tv-shows zoals The Exorcist, Grey's Anatomy en meer recentelijk GLOW, waar ze het personage Sandy Devereaux St. Clair speelde.
Ze speelde net in Ava en is klaar om te schitteren in Cowgirl's Last Ride. Naast 'van een klif vallen', vanwege haar leeftijd en haar begrijpelijke selectiviteit, liep haar carrière ook vast omdat ze het grootste deel van haar tijd besteedde aan het opvoeden van haar drie kinderen, sport (ze is een ervaren boogschutter) en activisme.
Ze wil de wereld veranderen
Tegenwoordig geeft Davis er niet zoveel meer om Hollywood te veranderen door geweldige vrouwelijke rollen op zich te nemen. Ze is meer bezig met het veranderen van dingen in de industrie van achter de schermen. In feite is ze nu meer betrokken bij de industrie dan ooit.
In 2004 richtte ze het Geena Davis Institute on Gender in Media op, toen ze besefte dat vrouwelijke personages ernstig ondervertegenwoordigd waren in de favoriete films en shows van haar kinderen.
De organisatie doet veel onderzoek en "probeert zich te concentreren op het verbeteren van de vertegenwoordiging van vrouwen en meisjes in kinderamusement", maar ze hebben niet alleen vrouwen bestudeerd. Ze bestuderen ook ras.
"Oh, we willen de wereld veranderen!" vertelde ze aan The Guardian. "Ons doel is heel eenvoudig: de vertellers en mensen op het scherm moeten de bevolking weerspiegelen, die half vrouwelijk en ongelooflijk divers is. Het is niet zo van: 'Wauw, wat een vergezocht idee!' Het is gewoon volkomen logisch.
"Ik realiseerde me dat dit probleem dat we allemaal proberen op te lossen, genderongelijkheid, een goede manier zou zijn om te stoppen met het leren van tweejarigen om een gendervooroordeel te hebben."
Als ze met mensen in de branche praatte, vertelden ze haar dat het probleem was opgelost, maar dat was niet zo. Dus begon ze van de grond af, door barrières een voor een te doorbreken.
Het belangrijkste onderdeel van de organisatie waren de gegevens, die ze twee jaar lang verzamelde. Toen alles klaar was, liet ze de kinderamusementsindustrie zien en ze waren ontsteld en gingen aan de slag om het te repareren.
Al haar werk voor de organisatie leverde haar vorig jaar een ere-Oscar op, de felbegeerde Jean Hersholt Humanitarian Award, als erkenning voor haar bijdragen in haar acteercarrière en haar decennialange humanitaire werk.
Ze produceerde en speelde ook in The Changes Everything, een documentaire over de verkeerde voorstelling van vrouwen in film, en organiseerde afgelopen zomer het Bentonville-filmfestival, dat ze in 2015 mede oprichtte om vrouwen en minderheden te helpen promoten in film.
Dus je kunt zeggen dat Davis het de afgelopen jaren erg druk heeft gehad met het doorvoeren van enorme veranderingen in de entertainmentindustrie, ook al is ze niet zo vaak te zien op onze schermen. Het is een beetje klote dat we moeten opofferen om haar in nieuwe rollen te zien voor de gelijkheid van vrouwen in entertainment. Kunnen we Davis terugkrijgen terwijl de leidinggevenden hun eigen fouten herstellen?
