In Vanessa Kirby's relatief korte carrière heeft ze al zoveel verschillende vrouwen met allerlei achtergronden en verhalen aangenomen. Ze krijgt momenteel een aantal van de beste vrouwelijke personages in Hollywood en heeft zeker naam gemaakt.
Als een rol haar angstaanjagend is, ontmoet ze hem hoe dan ook en gooit hem het park uit, en in feite was haar laatste rol in Pieces of a Woman haar meest angstaanjagende rol ooit. Nu overladen fans en critici haar met lof, en er is een Oscar-buzz om haar heen.
Maar alleen omdat Kirby nu net erkenning begint te krijgen voor haar werk, wil nog niet zeggen dat ze eerder in haar carrière geen Oscar-waardige uitvoeringen heeft gehad. Ze gaf ons een tragisch mooie prinses Margaret, die elke scène in The Crown stal, en sterke vrouwen in de meest door testosteron gedreven actiefilms, Mission Impossible en Hobbs & Shaw. Maar ze is nog niet klaar met het geven van geweldige heldinnen.
Zo is Kirby gekomen waar ze nu is.
Ze begon in het theater
Kirby ging naar een privéschool voor alleen meisjes en gebruikte het theater om aan pesterijen te ontsnappen. Het podium was haar ontsnapping en werd al snel haar thuis. In het begin van haar carrière kreeg ze drie rollen aangeboden in het Octagon Theatre. Ze vertelde de New York Times dat ze veel heeft geleerd tijdens haar tijd daar, waaronder hoe ze onafhankelijk kan zijn.
Maar haar vroege dagen in het theater, waarin ze enkele van de meest complexe vrouwelijke rollen speelde, zoals Rosalind in As You Like It van William Shakespeare, verpestte haar voor andere rollen. Geen enkele rol op het scherm schreeuwde echt naar haar en had niet dezelfde magie als Rosalind."Ik kon die rollen helemaal niet op het scherm vinden", zei ze.
Dus hield ze het een tijdje vol in afwachting van de juiste rol die het optreden "als vliegend zou maken als je het podium betreedt". Het is niet elke dag dat je een actrice echt hoort zwaaien met rollen op het scherm omdat ze niet te vergelijken zijn met hun theaterrollen.
Ze begon kleinere onderdelen te nemen om haar vak te leren; Anthony Hopkins om advies vragen over de set van The Dresser en Rachel McAdams kijken op de set van About Time. Kirby liet zich ook inspireren door een ander Crown-aluin, Gillian Anderson. Ze speelden samen in BBC's Great Expectations en later op het podium voor National Theatre Live: A Streetcar Named Desire.
Daarna kreeg ze kleine rollen in Jupiter Ascending en Everest, in 2015. Daarna meer kleine rollen in films als Genius, Me Before You en de serie The Frankenstein Chronicles. Maar 2016 bleek een nog vruchtbaarder jaar voor haar omdat ze internationaal succes behaalde op een bepaalde show.
Prinses Margaret is haar kroonjuweel
Kirby beschrijft haar rol als prinses Margaret als "het geschenk dat ik kreeg", en het was inderdaad een geschenk. Ze verdiende haar eerste BAFTA-nominatie voor seizoen twee.
Ze vertelde de Guardian dat ze een foto van de prinses aan haar muur hing en er vaak naar keek en zich afvroeg: "Wat zou Margaret doen?" De echte prinses spelen was stressvol. Ze kreeg een paniekaanval in het vliegtuig toen ze Margaret ging spelen en ze maakte zich zorgen om haar recht te doen.
De makkelijke weg zou voor mij zijn geweest om haar gewoon te spelen als de versie van haar die later komt, de publieke persona van haar die zo is - ik weet het juiste woord niet - gauche?
"Ik wilde proberen de persoon te vinden die ze was voordat ze verhardde voordat ze verbitterd en zelfhaat werd, wat ik voelde," vertelde ze de Guardian."Ik wilde de kwelling vinden die onder die dingen zit. Dat maakte voor mij een echte vrouw, ook al waren de omstandigheden belachelijk."
Zelfs toen Margaret worstelde met het opvoeren van haar zus, deed Kirby dat onbewust door haar te spelen. De scènes waarin ze absoluut radeloos is over Pete Townsend zijn uitstekend.
Ze zal nooit vergeten Margaret te spelen, en net als iedereen die in de show schittert, moest ze in tranen afscheid van haar nemen voor een oudere generatie om hun stempel te drukken. "The Crown was de beste tijd van mijn leven", zei ze. "Afscheid nemen was vreselijk, ik vond het echt heel erg."
Ze houdt van actiefilms… Zolang ze een sterk personage kan spelen
In een dramatische verandering van Margaret, wendde Kirby zich tot een genre waarvan ze nooit wist dat ze er deel van zou uitmaken.
Ze speelde samen met Tom Cruise in de actiefilm Mission: Impossible - Fallout en later Fast & Furious Presents: Hobbs &Shaw; films die duidelijk erg op mannen zijn gericht. Maar ze had er geen moeite mee om de sterke vrouw in hen beiden te zijn.
"Ik had nooit gedacht dat stunts en actie mijn genre zouden zijn, maar ik begrijp nu dat je het genre kunt overstijgen, zolang je maar probeert de echte vrouw achter de rol te vinden," zei ze.
Het vinden van door vrouwen aangedreven onderdelen die niet door de mannelijke lens zijn gemaakt, dat is waar het bij Kirby nu om draait.
"Ik heb het gevoel dat het nu, meer dan ooit, onze verantwoordelijkheid is om andere dingen op het scherm te laten zien", vervolgde ze. "Er zijn zoveel mannelijke verhalen op het scherm of verhalen van vrouwen geschreven door mannen… Nu pas realiseer ik me dat als ik terugkijk op alle scripts die ik in de loop van de tijd heb gelezen, tenzij het echt kleine indiefilms zijn, de vrouwen altijd waren fantasiefiguren, altijd bekeken door de mannelijke lens, bijna cartoonachtig."
Martha is zeker niet gemaakt door de mannelijke lens. Pieces of a Woman is geschreven vanuit de echte ervaringen van Kata Wéber en haar man, regisseur Kornél Mundruczó, die ook een baby verloor tijdens de zwangerschap.
In het begin hadden ze moeite om een actrice te vinden die het personage wilde spelen. Ze wilden iemand die dapper genoeg was om het recht te doen. Kirby wilde zo nauwkeurig mogelijk zijn, net als voor Margaret. "Het niveau van angst was net zo groot voor beide dingen," zei ze.
Het overwinnen van die angst heeft haar al de Beste Actrice op het Filmfestival van Venetië opgeleverd, en mogelijk een Oscar. Op dit moment is Kirby op zoek naar de volgende rol die haar 'bang zal maken', het 'onvertelde verhaal over vrouwen'. Haar motto is "Voel de angst en doe het toch", en dat doet ze zeker.
