Tegen de tijd dat de opnames voor The Shining voorbij waren, had Shelley Duvall net zo gek kunnen zijn als Jack Torrance. Het filmen van de film had haar gestaag tegen een muur opgedreven en had haar zo gestrest dat haar haar begon uit te vallen.
Hoewel regisseur Stanley Kubrick zijn eigen problemen had om het te filmen, omdat hij moest proberen delen uit Engeland te filmen, vreet zijn regie net zoveel aan Shelley's geestelijke gezondheid als het hotel bij Jack's. Kubrick werd de verschrikkingen die hij uitbeeldde die uit het hotel kwamen en een absolute marteling waren om mee te werken.
Kubrick was misschien een van de beste regisseurs ooit, maar toen hij iets eiste, schudden mensen hun laarzen in de schoenen. Alles wat Kubrick wilde, kreeg Kubrick. Zelfs als het de rechten waren om "Singing in the Rain" te gebruiken voor een enkele scène in A Clockwork Orange of duizend takes van Duvall die schreeuwt om haar leven voor The Shining. Hij was uiterst nauwgezet in de manier waarop hij zijn scènes vastlegde en als er een haar niet op zijn plaats zat, liet hij zijn sterren ze keer op keer herhalen totdat hij kreeg wat hij zocht.
Het is 40 jaar geleden sinds The Shining, maar het is niet het onderwerp dat Shelley nog steeds achtervolgt, het zijn haar ervaringen op de set. Dus wat heeft haar man op het scherm te zeggen over wat ze heeft meegemaakt?
Nicholson wist niet hoe Duvall naar zijn werk ging
Kubrick zag Duvall in 3 Women, in een bijzonder gruwelijke scène, en wist dat hij zijn Wendy Torrance had gevonden. Hij had nog niet eens een script. Het enige wat hij haar kon geven was de roman van Stephen King.
Haar vriend van die tijd, singer-songwriter Paul Simon, maakte het uit vlak voordat ze aan boord ging van haar vliegtuig naar Engeland om te gaan filmen. Ze huilde de hele vlucht, wat ironisch is, aangezien het een soort "opwarmertje was voor de emotionele marathon die voor ons lag", schreef de Hollywood Reporter.
Duvall ontmoette Kubrick en ze hadden een lekkere lunch… totdat het werk begon, en Duvall betrad 56 weken van een levende hel. Ze filmden zes dagen per week, 16 uur per dag, en de meeste van die dagen werkte Duvall "zichzelf tot een staat van absolute hysterie" voor een obsceen aantal keren.
"Vijfendertig takes, rennen en huilen en een kleine jongen dragen, het wordt moeilijk. En volledige uitvoering vanaf de eerste repetitie. Dat is moeilijk", zei Duvall in een recent interview met THR.
Ze zei dat ze naar droevige liedjes luisterde en dacht aan droevige dingen in scènes zoals de vleermuisscène en de deurscène waar ze het Guinness World Record braken voor "meeste heropnames voor één scène met dialoog" (127!). Maar na een tijdje begon ze te huilen omdat ze moest huilen.
"Om op een maandagochtend zo vroeg wakker te worden en te beseffen dat je de hele dag moest huilen omdat het gepland was - ik zou gewoon beginnen te huilen", zei ze. "Ik zou zeggen, 'Oh nee, ik kan het niet, ik kan het niet.' En toch deed ik het. Ik weet niet hoe ik het deed. Jack [Nicholson] zei dat ook tegen mij. Hij zei: 'Ik weet niet hoe je het doet.'"
Maar alleen omdat hij sympathie had voor Duvall in deze situatie, wil nog niet zeggen dat hij in anderen was.
Nicholson was misschien net zo slecht als Kubrick
Op de vraag of Kubrick "ongewoon wreed of beledigend jegens haar was om haar optreden uit te lokken", had Duvall een tegenstrijdig antwoord; "Hij heeft die trek in hem. Dat heeft hij zeker… Hij was erg warm en vriendelijk voor mij."
Maar een interessante bron herinnert zich hun relatie heel anders. Anjelica Huston, de toenmalige vriendin van Nicholson, zag iets anders, en het was niet alleen Kubrick die hard was voor Duvall.
"Ik kreeg het gevoel, zeker door wat Jack destijds zei, dat Shelley het moeilijk had om alleen maar om te gaan met de emotionele inhoud van het stuk," zei ze. "En ze leken niet zo sympathiek. Het leek een beetje alsof de jongens samenspannen. Dat kan helemaal mijn verkeerde interpretatie van de situatie zijn geweest, maar ik voelde het gewoon."
Houston zei dat wanneer ze Duvall zag, ze er "een beetje gekweld" uitzag en "opgeschud". Uiteindelijk denkt ze dat Duvall "de film op haar rug droeg" en "ongelooflijk dapper" was omdat hij in de mix zat tussen Nicholson en Kubrick.
"Van mei tot oktober was ik echt ziek omdat de stress van de rol zo groot was", zei Duvall in The Complete Kubrick van David Hughes. "Stanley duwde me en duwde me verder dan ooit tevoren. Het is de moeilijkste rol die ik ooit heb moeten spelen."
Nicholson zegt dat Kubrick anders was met Duvall
In Stanley Kubrick: A Life in Pictures bevestigde Nicholson de strijd tussen regisseur en heldin toen hij zei dat zijn relatie met Kubrick volledig tegengesteld was aan de relatie die de regisseur had met Duvall.
"We hadden een goede, vriendschappelijke relatie", zei Nicholson. "Hij was een heel andere regisseur bij Shelley."
Blijkbaar waren de co-sterren dichtbij. Duvall zei dat Nicholson haar "rots" was en dat ze soms giechelden tijdens serieuze scènes. Ze zouden rondhangen als ze vrije tijd hadden om te praten over hoe de dynamiek van hun personage zou moeten zijn. Duvall wilde dat het huwelijk van Torrance er in het begin gelukkiger uit zou zien, maar Nicholson was het daar niet mee eens.
Hoewel Kubrick tegen Duvall zei dat ze "ieders tijd verspilde tijdens het filmen" en tegen de cast en crew zei: "Heb geen medelijden met Shelley", geeft ze toe dat haar ervaringen op de set haar hebben geholpen bij het leren. Ze zegt dat het fascinerend was om Kubrick aan het werk te zien.
Eén ding is zeker, Duvall heeft gekke dingen meegemaakt tijdens The Shining, maar het was niet de reden dat ze Hollywood verliet. Nicholson was er voor haar, ondanks wat Houston heeft gezegd. We zouden willen dat ze nog steeds films maakte. Ze zal echter altijd bij de Overlook zijn. We weten niet of dat meer goed of slecht is.
