Ben je er al in geslaagd om de geheel nieuwe Netflix 420-ready originele The Midnight Gospel in te halen? Nou, het belooft zeker veel gelach, levendige taal en andere gebruikelijke kenmerken van animatie voor volwassenen. Geef echter wat tijd aan een van de acht afleveringen van de show, en je zult zeker weten dat het niet je normale animatie voor volwassenen is!
Bedacht door de bedenker van Adventure Time Pendleton Ward en Duncan Trussell, komiek en presentator van de podcast The Duncan Trussell Family Hour, is de show een beetje een mix van cartoon en podcast. Het concept is geworteld in de vriendschap en het wederzijds respect dat is getoond tussen Ward en Trussell, en het was de eerste die uiteindelijk het idee presenteerde. Het is ook interessant om op te merken dat de show zich al jaren in de ontwikkelingsfase bevindt, hoewel hij uiteindelijk op een behoorlijk ongepast moment is aangekomen.
The Midnight Gospel draait om spacecaster Clancey, die eigenaar is van een defecte multiversumsimulator. Met dit apparaat reist hij door verschillende universums, waaronder verschillende versies van de aarde, om materiaal op te nemen voor zijn ruimte-wijde podcast in de hoop abonnees te krijgen. Het beste is dat je kunt genieten van trippy visuals en schijnbaar spontane gesprekken die eindigen op aangeboren diepgaande onderwerpen. De show creëert inderdaad een eigen wereld waar de dialogen tot bloei kunnen komen.
Wat maakt de show apart?
Volgens Trussell is elk experiment dat het medium podcasting omzet in iets waar mensen naar kunnen kijken, fantastisch. Clancey's reis als ruimtevaarder komt tot uiting wanneer audioclips uit The Duncan Trussell Family Hour worden afgewisseld met Ward's kunst, met echte gasten zoals Dr. Drew Pinsky, komiek Maria Bamford, spiritist Ram Dass en anderen, opnieuw voorgesteld als andere levensvormen in het hele multiversum. Een van de USP's van de show is het vermogen om delicaat te balanceren, zoals boeiende dialogen met animatie die ook even de aandacht trekt. In afleveringen als Hunters Without a Home en Annihilation of Joy zit de show bijvoorbeeld vol met braaksel, zozeer zelfs dat de gesprekken, hoe fascinerend ze ook zijn, de beelden overweldigen.
Beoordeel een boek niet op zijn omslag
Aangezien in de show de hoofdrolspeler in elke aflevering zijn hoofd in een gigantische vagina steekt, is The Midnight Gospel veel diepgaander dan dat. Het heeft een breed emotioneel en actueel bereik waarmee kijkers existentiële gesprekken in de context van populaire cultuur kunnen ontdekken, het belang van het lezen van veelgestelde vragen en nog veel meer uitdrukt. De eerste vier afleveringen zullen misschien luchtig overkomen. Toch gaat de show geleidelijk over in een emotioneel intense inhoud, die uiteindelijk culmineert in een glorieuze en ontroerende manifestatie van een van de meest cruciale factoren van het aanwezig zijn van de show.
Een traktatie voor je zintuigen
Je zintuigen zullen zeker overweldigd worden door alle oneerbiedige animatie in combinatie met zinvol commentaar. Je zult continu in een strijd verwikkeld zijn waar je meer aandacht aan moet besteden; bovendien wordt de achtergrond van elke aflevering verrijkt met verschillende soorten beelden, variërend van grootschalige guerrillaoorlogvoering tot een zombie-apocalyps, en wat niet! Toch verdunnen deze elementen Clancey's interviews met zijn interdimensionale gasten niet. In plaats daarvan worden ze er meer in gegooid als een soort knipper-en-je-miss-het-momenten die wat komische verlichting brengen in een reis die vaak behoorlijk donker en verontrustend is.
Dankzij de onconventionele combinatie van Pendleton Wards bekende verbijsterende kunststijl en Duncan Trussells podcastinterviews, zit er veel finesse in de show die bijdraagt aan het briljante concept.
