The View is een van de beste plekken voor vetes met beroemdheden. Het publiek en de media lijken het heerlijk te vinden om vrouwen tegen elkaar uit te spelen op live televisie. Hoewel hier het een en ander aan mankeert, weet The View daar met goede moed op in te spelen. Joy Behar en Meghan McCain maken bijvoorbeeld voortdurend ruzie in de politieke talkshow 's ochtends, maar beide vrouwen beweren dat ze in het echte leven goede vrienden zijn.
Hetzelfde kan niet gezegd worden van Rosie O'Donnell en Elisabeth Hasselbeck.
Weet je nog die vete?
Ja, dat waren gekke dingen daar. Hoewel, het is slechts een van de gekke dingen die op The View zijn gebeurd. We kunnen echter niet zeggen dat een van de huidige cast zoveel conflicten heeft.
Hoewel het uitgebreid in de pers werd behandeld, gaf Rosie O'Donnell ons nieuw inzicht in het conflict toen zij en Joy Behar verschenen op Watch What Happens Live with Andy Cohen.
Maar eerst een kleine opfriscursus over het gevecht van de eeuw
Rosie O'Donnell was twee keer co-presentator van The View. Beide van korte duur en beide vol conflicten. Maar haar eerste jaar was gevuld met ruzies, vooral met haar co-host Elisabeth Hasselbeck, een vrouw die vrijwel niets met haar gemeen had. Terwijl Elizabeth religieus, rechts en traditioneel was/is, was/is Rosie precies het tegenovergestelde.
Het was geweldige televisie.
Maar een gevecht op 23 mei 2007 was tegelijkertijd geweldige tv en een verschrikkelijk, bitter en persoonlijk gevecht.
Het conflict begon toen Joy Behar grieven uitte over de toenmalige president George W. Bush, een politieke figuur waar Elisabeth een grote fan van was. In het bijzonder verdedigde Elisabeth de voormalige president snel over de oorlog in Irak, die een reactie was op de aanslagen van 9/11. Los van het feit dat we nu weten dat Irak niets te maken had met 9/11, aldus The Washington Post en The New York Times.
Maar Elisabeth zei dat zij en, "[GOP-congresleden] vasthouden aan [President Bush] omdat ze geen terugtrekkingsdatum eisen voor onze troepen [in Irak], wat in wezen tegen onze vijanden zegt dat we geen team daarbuiten.”
Dit is wat Rosie O'Donnell afschrikte. 'Je zei net onze vijanden in Irak. Heeft Irak ons aangevallen?”
Elisabeth probeerde duidelijk te maken dat het "Al-Qaeda" was die Amerika aanviel en niet Irak, maar ze verdedigde nog steeds de Amerikaanse aanwezigheid in het land in het Midden-Oosten.
Toen begonnen ze elkaar onmiddellijk agressief te ondervragen over hun standpunten en de ethische gevolgen daarvan.
Het werd persoonlijk en toen ging het over iets heel anders…
Joy Behar deed haar best om te proberen de twee te kalmeren, gretig om ze tot een discussie te krijgen en het niet zo persoonlijk te maken.
"Weet je waarom ik dit niet wil doen, Joy? Laat me je vertellen waarom ik het niet wil doen, "zei Rosie voordat het echt ontplofte." Want zo wordt het erin gedraaid de media: Rosie - grote, dikke, lesbische, luide Rosie - v alt onschuldig, puur, Christian Elisabeth aan. En ik doe het niet."
Het blijkt dat het argument eigenlijk ging over een opmerking die Rosie dagen eerder had gemaakt over wat de Amerikaanse troepen met onschuldige burgers in Irak deden terwijl ze bevelen opvolgden. Dit werd verspreid op Fox News (en andere kanalen) toen Rosie de Amerikaanse troepen "terroristen" noemde.
Als woordvoerster van die kant van het gangpad verwachtte Rosie dat Elisabeth iets zou zeggen ter verdediging. Maar dat deed ze niet. In Rosie's perspectief wakkerde Elisabeth de vlammen van de bevooroordeelde berichtgeving aan toen ze Rosie vroeg om haar uitspraken te verduidelijken.
Bovendien reikte Elisabeth nooit naar Rosie als een vriend… En dat deed Rosie pijn.
"Je bent net zo gevoelig als ik als je pijn hebt," zei Rosie. "Elke keer dat je gekwetst bent, heb ik je toen benaderd?"
Rosie legde toen uit dat wat haar het meeste pijn deed het feit was dat Elisabeth niet wilde zeggen of ze geloofde of Rosie echt dacht dat Amerikaanse troepen "terroristen" waren of niet. Voor meer context, een van Rosie's kinderen ging uiteindelijk in het leger en had er altijd interesse in.
"Ik vroeg je of je geloofde wat de Republikeinse experts zeiden…" begon Rosie.
"Zei ik 'ja'?" Elisabeth schoot terug.
"Je zei niets, en dat is laf".
Elisabeth en Rosie zaten elkaar naar de keel en de producers vonden het GEWELDIG en sneden niet weg… Ze sneden zelfs naar een gesplitst scherm dat de twee visueel tegen elkaar uitzette. Dit was iets dat later Rosie's beslissing om de show te verlaten zou verstevigen. Het was een keuze voor regie/productie die goedkoop en manipulatief leek.
Zelfs Joy schreeuwde: "Wie regisseert deze show!? Let's go to commercial!".
Het conflict gaat jaren later door
In 2017 werden Rosie en Joy Behar geïnterviewd door Andy Cohen. Het was op zijn show dat we meer inzicht kregen in het conflict van 2007. Zowel Joy als Rosie waren geschokt dat de regisseurs niet naar de reclame gingen en benzine op een al woedend vuur goten. Dit zorgde ervoor dat Rosie de show beleefd met Elisabeth afsloot, maar zodra het klaar was, pakte ze haar spullen en keerde ze nooit meer terug.
Tussen het feit dat haar co-presentator/collega haar "in de war bracht" en haar voortdurende conflict met een zeer "rechtse" Bill Geddie (de voormalige uitvoerend producent van The View), was het tijd om eruit. Ze bekritiseerde zelfs het geheimzinnige karakter van wat er echt gebeurt bij The View, iets waar Joy de mond van hield sinds ze er nog steeds werkt. Dus Rosie had echt vrienden aan haar zijde nodig. En buiten het scherm was ze sociaal geweest met Elisabeth. Hun kinderen speelden samen. Er was kameraadschap ondanks politieke verschillen… Maar dat ging allemaal uit het raam op 23 mei 2017.
De epische vete van Rosie en Elisabeth is nooit geëindigd. In maart 2019 maakte Rosie enkele opmerkingen over hoe er een onschuldige, "soft-ball" flirt tussen hen was toen ze samenwerkten en dit zette Elisabeth op het verkeerde been. Ze ging zelfs op The View om te proberen de zaken op te helderen. Maar niet voordat ze beweerde dat de opmerkingen die Rosie maakte verwant waren aan situaties die werden beschreven in de MeToo-beweging.
Kortom… ja, deze vrouwen houden echt niet van elkaar. Meer dan dat, er lijkt niets te zijn dat ze niet willen zeggen om elkaar uit te zwaaien.
