Erin Brockovich heeft verklaard dat de veelgeprezen film uit 2000 voor 98% klopte met het waargebeurde verhaal waarop het was gebaseerd. Dat zegt veel, gezien het feit dat Hollywood een geschiedenis heeft in het verrijken van verhalen op basis van echte gebeurtenissen ter wille van entertainment. De film was ook een van Julia Roberts' meest winstgevende films, wat bewijst dat de realiteit net zo verkoopbaar kan zijn als fictie. Maar de lompe opkomende advocaat die niet bang is om (letterlijk) haar handen vuil te maken om op te komen voor het leven van onschuldigen, is het spul waar geweldige verhalen verzonnen zijn. En het publiek (inclusief Oscar-stemmers) was duidelijk verbonden met dat verhaal.
Ongeacht het succes van de film, was de echte advocaat die Julia speelde er niet helemaal gerust in. En tot op de dag van vandaag heeft ze wat bedenkingen…
Hoe de zeer reële juridische strijd van Erin Brockovich een film werd
Toen Erin Brockovich voor het eerst begon te vechten tegen PG&E, het bedrijf dat werd beschuldigd van het vergiftigen van water in verschillende Amerikaanse steden, zowel in de realiteit als in de bioscoop, was een speelfilm gebaseerd op haar rechtszaak het verst van haar gedachten.
"Vroeger in de vroege jaren '90 deed een vriend van mij, Pam DuMond, veel craniaal en chiropractisch werk aan mij omdat ik aanhoudende problemen had met het auto-ongeluk", zei Erin Brockovich tijdens een interview met Gier. "Ze vroeg me altijd waarom er modder op mijn hielen zat, of waar de ijskist in mijn auto voor was. Ik zou het haar vertellen. Wat ik niet wist, is dat ze dat verhaal deelde met een vriend van haar genaamd Carla Shamberg wiens man een partner was met Danny DeVito. Carla zei: 'Je vertelt me dat er een luidruchtige meid rondrent die dode kikkers verzamelt omdat er een giftige [water] zaak is?' Dus op een dag vroeg Pam me of ik Carla wilde ontmoeten, en ik zei: 'Oké, ik wist niet dat je mijn verhalen met iemand deelde, maar zeker.' Ik ontmoette Carla, en zij vertelde het aan haar man, en we hadden een ontmoeting met Danny DeVito en het begon vanaf daar."
Kort na een weliswaar slechte ontmoeting met Danny DeVito, die de film produceerde, kreeg haar verhaal een optie en ging de bal aan het rollen. Maar Erin vergat snel dat dit gebeurde. Deels omdat filmstudio's de rechten kopen op verhalen die nooit echt verfilmd worden en deels omdat Erin diep in haar werk geïnvesteerd was.
"Ik heb er niet in geïnvesteerd. Ik was geïnvesteerd in mijn werk", gaf Erin toe. "Voordat ik het wist, hebben ze een regisseur. En voor ik het wist, gingen ze echt een film maken. En het volgende dat ik wist, zouden ze kiezen wie erin gaat spelen. En het volgende dat ik wist was Julia Roberts."
Erin voelde zich echt ongemakkelijk bij de film
Tijdens haar interview met Vulture gaf Erin toe dat ze extreem "nerveus" was over de film, vooral omdat deze naar haar vernoemd was.
"Dat bracht me in een positie die me nerveus maakte," legde Erin uit nadat ze had gezegd dat vreemden haar ernaar vroegen voor de release.
Maar wat Erin het meest nerveus maakte, was of de film wel of niet klopte. De film was tenslotte gebaseerd op een van de belangrijkste momenten in haar leven, en een die toevallig veel onschuldige mensen raakte.
"De waarheid is vreemder dan fictie, en iedereen heeft zijn percepties, maar ik wist wel dat hoe de mensen van Hinkley [over de film] zouden voelen, belangrijk voor ons was. Er waren veel andere mensen die waren betrokken bij deze zaak, andere bedrijven en iedereen speelde een rol. Ik wou dat ze allemaal in de film te zien waren. Ik maakte me wel zorgen over hoe ze zich zouden voelen."
Maar Erin beweert dat regisseur Steven Soderbergh, Universal Studios en Jersey Films allemaal een ongelooflijke inspanning hebben geleverd om het verhaal recht te doen en zo echt mogelijk te zijn, gezien de beperkingen van cinema. Kortom, ze vertrouwde hen. En hoewel ze zich nog steeds een beetje ongemakkelijk voelt met het niveau van bekendheid dat de film haar heeft gebracht, is ze dankbaar voor de berichtgeving over de film en hoe het een belangrijk lopend probleem aan het licht heeft gebracht.
Was de echte Erin Brockovich in de film?
Ja. Erin verschijnt in de film als serveerster in een restaurant. Ironisch genoeg was haar naam volgens haar naamplaatje "Julia R." Hoewel dit moment zorgde voor een fantastisch feitje achter de schermen uit een Julia Roberts-film, was het niet iets dat de echte Erin wilde doen.
"Ik heb me altijd ongemakkelijk gevoeld bij camera's, sinds ik me kan herinneren. Mijn moeder was journalist en studeerde sociologie en houdt van fotografie. Ik ging vaak weg van de camera", zei Erin in haar interview met Gier. "Het hele filmgedoe maakte me al ongemakkelijk genoeg. Ik kan me er vandaag nog steeds erg ongemakkelijk bij voelen."
