Brad Pitt heeft veel geweldige films op zijn cv staan, maar misschien inspireert 'Fight Club' de meeste gesprekken. Toen de film uit 1999 voor het eerst uitkwam, vonden veel critici het een gruwel. En toch bouwde de film een ongelooflijk sterke fanbase op… Een die bijna cultachtig was.
Wie had gedacht dat zo'n baanbrekende film over een geheime organisatie van mannen die met elkaar vechten, eigenlijk geïnspireerd was door een echt gevecht?
De impact van Fight Club
Dankzij een uitstekende mondelinge geschiedenis van de oprichting van 'Fight Club' door Men's He alth, hebben we veel geleerd over het ontstaan van deze cultklassieker die Edward Norton en Brad Pitt samenbracht.
Toen de film voor het eerst werd uitgebracht, verdiende hij in eigen land slechts $ 37 miljoen. Internationaal verdiende het exact hetzelfde bedrag als het budget… $63 miljoen… Dus ja, het is veilig om te zeggen dat het niet de grootste hit ter wereld was. Maar dit is dezelfde Batman: Mask of the Phantasm, die ook een culthit werd. In feite is 'Fight Club' een van de vele cultklassiekers geworden die het waard zijn om keer op keer opnieuw te bekijken. Het is echter niet helemaal eerlijk om 'Fight Club' te classificeren als GEWOON een cultfilm. In 2008 noemde Empire Magazine Tyler Durden tenslotte als een van de beste filmpersonages aller tijden en het staat al jaren in de top 15/10 beste films op IMDB.
Ondanks de wrede perspectieven van de meerderheid van de critici, overwon en bouwde 'Fight Club' een enorme fanbase van anti-consumenten, beïnvloedde meerdere blockbuster en onafhankelijke films, lanceerde de carrière van regisseur David Fincher naar nieuwe hoogten en begon duizenden van memes en parodieën.… Kortom, alles wat begint met "De eerste regel van _ Club is…"
Maar de uitstekende regie van David Fincher en de geweldige prestaties van Brad, Edward en Helen Bonham Carter terzijde… het succes van 'Fight Club' is te danken aan Chuck Palahniuk… De schrijver van de originele roman.
Het boek is geïnspireerd op een echt gevecht
Chuck Palahniuk's roman begon een discussie over mannelijkheid en consumentisme in de 21e eeuw. Maar veel fans weten niet dat de schrijver van de roman uit 1996 werd geïnspireerd door een mislukte kampeertrip. Deze kampeertrip werd verpest door een fysieke woordenwisseling die uiteindelijk de basis vormde van het thema en het verhaal van een boek dat uiteindelijk niemand wilde publiceren en zeker niemand wilde er een film van maken.
Tijdens een weekendkampeertrip kreeg Chuck Palahniuk ruzie met enkele kampeerders in de buurt nadat hij hen had gevraagd hun muziek zachter te zetten. De volgende maandag keerde Chuck terug naar zijn kantoorbaan met enkele zeer merkbare wonden… Maar geen van zijn collega's noemde het. In feite hebben ze het onderwerp allemaal volledig vermeden…
"Ik realiseerde me dat als je er slecht genoeg uitzag, mensen niet zouden willen weten wat je in je vrije tijd deed", zei Chuck Palahniuk. "Ze willen de slechte dingen over jou niet weten."
Zo is het idee voor 'Fight Club' geboren.
Maar de gevechten hielden daar niet op… Chuck Palahniuk kwam zelfs in een aantal andere gevechten terecht terwijl hij zijn baan als dieselfitter in Portland, Oregon behield. Veel van deze gevechten inspireerden meer verhalen in het boek dat hij tegelijkertijd aan het schrijven was.
Toen hij het boek presenteerde, ontdekte hij dat de meeste uitgevers het idee niet leuk vonden. Zelfs de uitgever die hij uiteindelijk kreeg, VW Norton, was niet al te enthousiast over zijn concept. In feite boden ze er slechts een voorschot van $ 7000 voor. Maar Chuck wilde zijn werk zo graag naar buiten brengen dat hij het aannam.
"Het is wat uitgevers 'kiss-off'-geld noemen, 'legde Chuck uit aan Men's He alth. "Ze willen de redacteur die het boek wil kopen niet van zich vervreemden, maar ze willen de schrijver zo beledigen dat de schrijver de deal ontloopt."
Een soortgelijk iets gebeurde nadat het boek in Hollywood ronddreef…
"Het [het boek] ging al snel door Hollywood", zei scenarioschrijver Jim Uhls. "Ik kreeg een telefoontje van een vriend van de filmdirecteur genaamd Elizabeth Robinson. Ze zei: het gaat nooit worden gemaakt, we gaan het niet halen, maar je zult het leuk vinden. Ik las het, werd er verliefd op, en Ik dacht ook: dit zal nooit verfilmd worden. Toen hoorde ik dat het naar deze jongens was gegaan, genaamd Ross Grayson Bell en Josh Donen.'
De twee producers waren degenen die David Fincher kenden die al 'Alien 3' en 'Seven' had geregisseerd.
"Josh Donen stuurde me het boek. Ik heb het in één avond uitgelezen en ik bladerde het uit", zei David Fincher. "Ik moest zo hard lachen dat ik tegen mezelf zei: hier moet ik bij betrokken zijn."
Niet lang daarna namen David Fincher en Jim Uhls contact op. Ze kenden elkaar al jaren, dus een samenwerking was logisch. Wat Chuck Palahniuk betreft, hij probeerde niet al te opgewonden te raken over het idee dat zijn boek verfilmd zou worden. De meeste boekopties leiden immers nooit tot veel meer dan dat. Maar gelukkig voor Chuck werd zijn film gemaakt en deze had een enorme impact op de popcultuur en een hele generatie filmbezoekers.
