Krysten Ritter's vermogen is enorm gegroeid sinds ze Jessica Jones speelde in de Netflix-serie, maar haar leven is niet zo drastisch veranderd als sommigen misschien denken. Dit komt omdat Krysten niet bizar beroemd is geworden ondanks hoofdrollen in geliefde projecten, waaronder Breaking Bad. In plaats daarvan heeft ze een soort cultstatus in de industrie verdiend, niet anders dan haar film uit 2012, Vamps.
Net als Krysten, is Vamps een film die wat minder aandacht verdient. De door Amy Heckerling geschreven en geregisseerde film had alle vibes van Clueless met een coole vampierflare. Het speelde ook mee met Alicia Silverstone en een werkelijk spectaculaire cast, waaronder Wallace Shawn, Malcolm McDowell en Sigourney Weaver. Het had een verrassend actueel commentaar op ouder worden, terwijl het strak, grappig, angstaanjagend en rechttoe rechtaan cool was met een aantal serieuze mode-statements.
Maar Vamps vond geen groot publiek. Hoe dan ook, het had een impact op zijn cult-achtige fanbase en op Krysten zelf, die een groot verlies leed tijdens het maken van de film. Gelukkig was er een van haar beroemde co-sterren in de buurt om haar te laten zien wat een echte vriend doet…
Hoe werd Krysten Ritter in vamps gegoten
Tijdens een interview met Vulture legde Krysten Ritter uit dat ze eigenlijk geen auditie hoefde te doen voor de rol van Stacy in de film uit 2012. In feite was het een film die eigenlijk op haar schoot belandde.
"Het was een van die scripts die al heel lang bestond", legde Krysten uit. "Ik had een algemene [ontmoeting] gehad met Amy Heckerling, van wie ik hou, die ik aanbid en aanbad toen ik opgroeide. Ik heb Clueless [die ze regisseerde] vaker gezien dan je kunt tellen. En op een dag kwam het gewoon in onze baan en ze uiteindelijk nam ik me aan en begon het auditieproces voor wat uiteindelijk de rol van Alicia Silverstone wordt. Ik begon scheikunde te lezen met andere actrices, en toen gaven ze het aan Alicia en we gingen op locatie in Detroit."
"Waar je als jonge actrice niet aan denkt, is dat wanneer je een vampierfilm maakt, je de hele nacht aan het filmen bent. De hele nacht, elke nacht. Dus in het hotel - dit is een truc die ik heb geleerd en die ik nog steeds gebruik nu ik een moeder ben - ik heb aluminiumfolie nodig om mijn hotelkamer te verduisteren, zodat ik overdag kan slapen, als een echte vampier."
Krysten Ritter's verlies op de set vamps
Hoewel het proces om in de film gecast te worden eenvoudig was, was de productie een uitdaging vanwege de schema's van 22.00 tot 10.00 uur of van 19.00 tot 7.00 uur. Bovendien leed Krysten tijdens het filmen een hartverscheurend verlies. Gelukkig was haar tegenspeler Sigourney Weaver er voor haar.
"Toen we dat aan het filmen waren, stierf mijn grootvader en ik moest nog steeds naar mijn werk en dat doen. Het was heel moeilijk om - je weet wel, kleine meisjes en hun opa's. Ik herinner me dat Sigourney Weaver erg genereus voor me was en erg lief voor me was. Ze hoorde wat er gebeurde. Je krijgt geen vrije dag als je actrice bent of in het vak zit. Je moet nog komen opdagen, dus het was moeilijk. Ze wist het en sloop gewoon naar me toe en gaf me veel knuffels en liefde, "zei Krysten.
Hoewel haar veel opv alt aan het maken van de film, inclusief het afsluiten van Times Square voor een foto, is dit ontroerende gebaar van haar tegenspeler wat haar echt is bijgebleven.
Krysten Ritter over vamps als een cultklassieker
Het v alt niet te ontkennen dat de Vamps erg onder de radar vlogen toen het werd uitgebracht. Tot op de dag van vandaag ontdekken mensen het nog steeds, heel langzaam. Het onderhoudt echter een klein en toegewijd publiek. Tijdens haar interview met Vulture legde Krysten haar gevoelens uit over waarom Vamps geen thuis vond in de mainstream.
"Je weet nooit wat er gaat gebeuren met iets, ooit. Ik heb het gevoel dat ik veel van dat soort projecten heb gehad in mijn carrière, veel dingen die echt hebben gewerkt en fantastisch waren en andere dingen die gewoon niet in de rij staan, "legde Krysten uit, waarschijnlijk ook verwijzend naar Don't Trust The B In Apartment 23 heeft ook een cultstatus verdiend.
Ze zei verder: "je doet gewoon het werk en bekijkt het in hapklare stukjes en houdt je hoofd naar beneden. Je moet bliksem in een fles vangen, van scriptontwikkeling tot casting, filmen, distributie, releasedatum - al deze dingen moeten echt op één lijn liggen. Maar het is een film die een beetje een cultstatus heeft, en mensen vinden hem nog steeds willekeurig. Het is een van die kleine, rare films die eigenlijk best schattig en leuk."
