Er zijn veel onderschatte Disney-personages en het lijdt geen twijfel dat Roger Rabbit er een van is. Hoewel om eerlijk te zijn, Roger, uit 1988's uitstekende live-action / animatiefilm-hybride werd technisch uitgebracht door Disney's Touchstone-banner en heeft voor zover ons bekend geen afbeelding in Disneyland. Dit komt omdat de film voor een veel volwassener publiek was dan het publiek waar hij aan gewend was. Toch verdiende het enorm veel geld toen het voor het eerst werd uitgebracht en heeft het sindsdien een toegewijde cult-aanhang opgebouwd. Elke fan heeft een favoriet Who Framed Roger Rabbit? scène, waaronder Christopher Llyod die Judge Doom speelde. Het is een film vol memorabele momenten voor fans van zowel film noir als animatiefilms. Eerlijk gezegd, Who Framed Roger Rabbit is een waar juweeltje…
Veel fans kennen de ware oorsprong niet van het verhaal van een privédetective (Bob Hoskins' Eddie Valiant) die betrokken raakt bij een samenzwering waarbij sprake is van een moord die is vastgemaakt op een konijn uit het tekenfilmgedeelte van de stad en een mysterie rond de transitoorlogen in Los Angeles.
Laten we eens kijken naar de ware oorsprong van de veelgeprezen film van Robert Zemeckis die tot stand kwam…
Het was gebaseerd op een roman… Meestal…
Dankzij i09's uitstekende mondelinge geschiedenis van 'Who Framed Roger Rabbit?' en de impact die de film heeft gehad op de animatiewereld, hebben we veel geleerd over de oorsprong van deze film. In de oral history spoorde i09 een aantal sterren, filmmakers en schrijvers van de film op, Jeffrey Price en Peter S. Seaman, die enig licht wierpen op de totstandkoming van de film.
Het eerste dat je moet weten, is dat de film eigenlijk is gebaseerd op een boek uit 1981 van Gary K. Wolf riep "Wie heeft Roger Rabbit gecensureerd?" Dit boek werd aangekocht door Disney en werd uiteindelijk gepitcht aan Steven Spielberg's bedrijf Amblin, die samenwerkte met Disney's Touchstone-bedrijf.
De film is echter heel anders dan de roman, die zich volledig afspeelt in de animatiewereld. Daarom maakte het niet volledig gebruik van de fantastische mix van live-actie en animatie die de film deed. Dat zou natuurlijk bijna onmogelijk zijn om in een boek te doen. Zowel de film als het boek speelden zich echter af in dezelfde periode en hadden veel film noir-invloeden, zoals Chinatown, The M altese Falcon en Double Indemnity.
"We wilden dat het periode correct was, iets uit de late jaren '40 met de hardgekookte detective en het drankprobleem", zei scenarioschrijver Peter S. Seaman over de aanpassing van de film. "Het volgde het pad van eerdere detectives - Humphrey Bogart, Chinatown, The Verdict (met Paul Newman). Eddie Valiant was niet opgewassen tegen de taak. Hij was een gewond personage."
Maar de scenarioschrijvers wilden ook iets heel anders doen, om het publiek een ervaring te geven die ze nog nooit eerder hadden meegemaakt.
"We probeerden [het publiek] iets bekends te geven, omdat we op het punt stonden ze iets schokkends onbekends te geven, het idee dat stripfiguren vroeger over dezelfde trottoirs liepen als de filmsterren in Hollywood.,’ legde Pieter uit. "We hebben je tot zelfgenoegzaamheid gelokt door te zeggen: 'Oh ja, dit is een film noir die je bekend zal voorkomen.'"
De samenzwering op iets echts baseren
Het idee om de geanimeerde wereld te koppelen aan live-action was cool, maar het zou een beetje een gimmick kunnen zijn. Daarom zei Peter dat regisseur Robert Zemekis ervoor zorgde dat ze zich meer dan wat dan ook op het verhaal concentreerden.
Dus, ze hebben een waargebeurd verhaal gevonden om te gebruiken als de grote samenzwering waar het moordmysterie in uitgroeit. Het verhaal ging over de Pacific Electric Railway in Zuid-Californië, bekend als 'The Red Car', die vanaf de jaren twintig 'de afgunst' was van de transitwereld. Deze kosteneffectieve en milieuvriendelijke manier om burgers te vervoeren werd uiteindelijk ondermijnd door de uitbreiding van het snelwegsysteem.
"Het hele gedoe over de rode auto en het openbaar vervoer, Judge Doom en zo, dat was onze uitvinding", zei co-scenarist Jeffrey Price over hoe ze de verfilming van de roman veranderden.
Toch zorgden de scenarioschrijvers ervoor dat ze trouw bleven aan het noir-aspect van het boek. Hoewel ze bang waren dat het publiek meer geïnteresseerd was in de sci-fi horrorgekte van de jaren '80. Het noir-genre was verdwenen sinds de jaren 50. Hoewel Chinatown, dat in 1974 uitkwam, een nieuw publiek een nieuw begrip van het genre gaf.
"We maakten geen parodie op Chinatown, maar we profiteerden ervan dat het de hit was", legt Jeffrey Price uit. "Dus het lijdt geen twijfel dat het publiek er klaar voor was toen ze Roger Rabbit zagen."
Gelukkig voor hen, 'Wie heeft Roger Rabbit erin geluisd?' is de geschiedenis ingegaan als niets minder dan een klassieker.
