Pretty Little Liars heeft een enorme invloed gehad op de televisie voor jongvolwassenen. Het is ook verantwoordelijk voor het succes van een aantal sterren van de show. Zoveel fans volgen nog steeds de carrières van mensen als Shay Mitchell en die van Ashley Benson. Maar veel fans hebben gemerkt dat Pretty Little Liars veel gemeen heeft met een ander netwerkdrama voor jonge volwassenen dat ook tal van carrières heeft gelanceerd… We hebben het natuurlijk over Gossip Girl.
Er is geen gebrek aan overeenkomsten tussen Pretty Little Liars en Gossip Girl vanuit een verhaalperspectief. Maar ook de shows komen uit dezelfde plaats. Auteur Sara Shepard werkte als ghostwriter voor een bedrijf genaamd Alloy toen ze het idee kreeg voor haar boekenreeks, die kort na de publicatie op televisie werd aangepast. Alloy was hetzelfde bedrijf dat verantwoordelijk was voor de boekenreeks Gossip Girl. Het zou dus geen fantasie zijn om te beweren dat Sara rechtstreeks werd beïnvloed door het succes van Gossip Girl.
Toch beweren de auteur, showrunner van Pretty Little Liars en andere creatievelingen dat hun show anders is dan Gossip Girl. We weten dit dankzij een diepgaande mondelinge geschiedenis van de show door Cosmopolitan.
Laten we eens kijken…
De overeenkomsten zijn onmiskenbaar
Laten we het even hebben over de overeenkomsten… Misschien wel het meest in het oog springende voorbeeld van Pretty Little Liars dat een belangrijk verhaalelement uit Gossip Girl ha alt, is het idee van de mysterieuze stalker met een pseudoniem. Deze stalker gebruikt dezelfde chantagedreiging als Gossip Girl in de gelijknamige show. Veel van de personages zelf lijken ook redelijk op elkaar, zoals Blair en Spencer; beiden verbeelden het stereotype van de gespannen en semi-controlerende brunette. Dan zijn er de pittige en modieuze blondines in beide shows, de ongepaste relaties en alle verhaalstijlen die je kunt vinden in elke op een soapserie geïnspireerde show.
We moeten echter toegeven dat het dodental in Pretty Little Liars aanzienlijk groter is dan dat in Gossip Girl. De inzet in Pretty Little Liars is tenslotte zoveel duisterder en gruwelijker. En dit was de basis van Sara Shepards idee voor de show.
Waar het idee voor de show vandaan kwam
Tijdens het Cosmopolitian-interview beweerde auteur Sara Shepard dat haar idee voor het verhaal voortkwam uit haar interesse in stalkers.
"Ik wist dat ik een mysterieus verhaal wilde schrijven dat iets te maken had met stalkers," legde Sara uit. "Er was iets nieuws op telefoons: sms-berichten. Sociale media begonnen ook net uit te komen. Dus het idee van een A [een anonieme, alwetende, stalker-slash-schurk] kwam daar vandaan."
Maar het idee was nog persoonlijker dan dat…
"Ik had een buurvrouw die opgroeide, een vrouw van de leeftijd van mijn moeder, die ontvoerd was toen ze een tiener was. Ik denk dat mijn moeder gefascineerd was [door ontvoeringen]. Ze kwam altijd naar me toe om te fluisteren: 'Wist u dat [de buurvrouw] is ontvoerd toen ze jong was?' Toen verhuisde ik naar Philly en had een andere vriend die ook [als kind] was ontvoerd, en ze sprak er nooit echt over. Dus ik was altijd bang om ontvoerd te worden. Ik herinner me dat ik dacht: wat gebeurt er als iemand je meeneemt? Wat gebeurt er volgende?"
Waarom ze denken dat Pretty Little Liars anders is dan Gossip Girl
De overeenkomsten met Gossip Girl waren duidelijk in de reclame van Pretty Little Liars. Veel van deze connecties werden gemaakt door degenen die de timing van de pilot-première van de show opmerkten.
"Ik keek naar de piloot en zei: 'Oooooh shit.' Dit was een perfecte timing!" Mandi Line, kostuumontwerper van Pretty Little Liars, zei: "Sex and the City was gedaan. Gossip Girl was net aan het uitfaseren. Ik zag deze tijd voor nieuwe mode en het verleggen van de grenzen op de middelbare school. Gossip Girl deed het, maar hun budget was zo hoog. Ik wilde zoiets baanbrekends doen, maar haalbaar."
Uiteindelijk stond dit idee van "verkrijgbaarheid" centraal in het argument van Pretty Little Liars-showrunner Marlene King over waarom haar show anders was dan Gossip Girl.
"[Pretty Little Liars is] verhoogde realiteit, maar de kleding die ze dragen, kun je kopen in het winkelcentrum, ' legde Marlene King uit aan Cosmo. "In die tijd was Gossip Girl een grote hit, en we hadden zoiets van: Wij zijn geen Gossip Girl. We willen geaard zijn op een manier waar mensen tussen New York en L. A. zich mee kunnen identificeren."
Mensen die van Gossip Girl hielden, moesten natuurlijk ook van Pretty Little Liars houden, maar de show was veel donkerder en veel meer geaard (min of meer) dan de show over de uber-rijke Upper Eastsiders in New York Stad. Het ging niet om snobs. Het ging over jonge vrouwen die iedereen hadden kunnen zijn… Ze waren natuurlijk prachtig, kwamen met zo ongeveer alles weg en hadden alle toegang tot technologie en kleding zoals die op Gossip Girl deden.
