DC raakte een muur (of een man van staal, meer zoals) tegen de tijd dat Justice League: Snyder Cut dit jaar werd uitgebracht.
Sinds de rivaliserende studio van Marvel in 2013 zijn eigen universum begon met Snyder's Man of Steel, werd het duidelijk dat het een hobbelige rit zou worden. Na de succesvolle originele Superman-film kwam er een reeks hele lange films met verwarrende verhaallijnen die nauwelijks in de rommelige tijdlijn pasten.
Wonder Woman was een succes, maar ze kwamen opnieuw in de problemen tijdens het filmen van Justice League. De opnames eindigden in 2016, maar Synder moest zijn regisseursstoel neerleggen vanwege de dood van zijn dochter. Joss Whedon kwam naar voren om het af te maken en voegde wat van zijn eigen teksten toe aan de voltooide film, evenals enkele heropnamen, tot de cast en vooral tot Ray Fisher's ongenoegen.
Het bleek een kassa te zijn en een kritieke mislukking. Dus boze fans begonnen samen te komen om de originele versie van Snyder uit te brengen. Sinds 2018 begonnen Snyder en de rest van de cast fans details over Snyder Cut te geven totdat een voorlopige releasedatum werd aangekondigd.
Wat we kregen was, nou ja, alles wat Snyder voor de film heeft opgenomen. Alle vier de uren. Hoewel de fans er lyrisch over waren, vooral de delen die de originele verhaallijnen voor Flash en Wonder Woman terugbrachten, waren de critici niet onder de indruk. Dit is wat ze te zeggen hadden.
Veel van de scènes waren zinloos
Als je zowel Whedon als Snyder Cut had gezien, zou je weten dat er veel verschillende scènes zijn. In Whedon's Cut zie je cut-and-dry-scènes terwijl Snyder Cut ze (soms) veel langer uitwerkt dan nodig is.
Een scène die de critici van Entertainment Weekly echter aan het lachen maakte, was wanneer Aquaman afda alt in de ijskoude wateren van IJsland na een gesprek met Batman. In Whedon Cut kleedt hij zich uit en gaat hij het water in. In Snyder Cut kleedt hij zich uit en wordt gevolgd door de stedelingen, die hem een serenade terug in de zee brengen. Een vrouw neemt een lange snuif van zijn trui alsof ze zijn geliefde is die wacht op zijn terugkeer.
"Ik moest lachen", schreef Darren Franich, een schrijver voor de publicatie. "Het is een extreem Zack Snyder-moment: hardcore, sentimenteel, buikspieren aanbiddend, zo metal dat het letterlijk IJslands is. En porno-achtig, zeker, maar dit is de man die 300 kerels in speedo's en kniehoge laarzen oliede. Hij is een gelijke -opportunity objectifier, en de Ode to Aquaman's Pecsweat Musk bereidt je voor op een turbo-hyperversie van het handelsmerk van de regisseur. Geen geluk. Zack Snyder's Justice League is gewoon weer een slechte Justice League."
Franich blijft schrijven dat Steppenwolf "een saai wezen was met een zwakke motivatie om plotdingen te vinden-het-ding-en-het-andere." Er is te veel aandacht voor de Mother-boxen, die "prachtige stripboekcreaties zijn die zijn teruggebracht tot glowcubes", en de aquatische scènes waren nog steeds verschrikkelijk. Het oorspronkelijke verhaal van Cyborg is een goede toevoeging, maar "zijn CGI-lichaam ziet er nog steeds uit als overgebleven beelden van Lawnmower Man."
Sommige goedkope lijnen van Whedon Cut worden alleen verwijderd om met nog slechtere lijnen te worden geplaatst. "Als Alfred (Jeremy Irons) zijn meester waarschuwt dat het tot leven wekken van Superman (Henry Cavill) hetzelfde is als zwaaien met een metaforische rode cape naar een metaforische stier, gromt Bruce: 'Deze rode cape v alt terug!' Wat een beeld. Grrr, ik ben een cape!"
Er is ook veel herhaling. Twee Nick Cave-nummers, twee auto-ongelukken en Aquaman trekt twee keer zijn shirt uit. Nogmaals, er zijn twee nutteloze scènes waarin "de camera het Mercedes-Benz-logo in de auto van Bruce Wayne streelt, en drie minuten later draait de camera over het Mercedes-Benz-logo op de auto van Wonder Woman."
Green Lantern's korte moment is ook zwak, en "Darkseid is een generieke see-you-next-sequel-baddie dus duidelijk een wannabe Thanos."
Alles gaat nergens heen
Uiteindelijk schreef Franich dat het een eeuwigheid duurt voordat de film nergens heen gaat. In plaats van tot het uiterste te gaan, zijn er een reeks gebeurtenissen nodig om van punt A naar punt B te komen.
Franich vertelt hoe Wonder Woman erachter komt over het binnenvallende buitenaardse leger. In plaats van haar er in eenvoudige bewoordingen achter te laten komen, moet er een strijdtoneel en het hele ritueel van de Pijl van Artemis zijn om er eindelijk achter te komen.
"Alles in Zack Snyder's Justice League beweegt met die onpersoonlijk drukke kwaliteit: actiefiguren vastgelijmd aan een loopband", schreef Franich. "Snyder had een aanzienlijk budget om deze editie af te ronden. De effecten zijn niet beter, maar er zijn er meer."
De laatste gevechtsscène "begraaft gewichtloze digitale vergetelheid onder één lachwekkende plotwending. Maar de epiloog is het echte dieptepunt, en vereist pijnlijker voor de hand liggende reshoots dan alles wat Whedon deed."
Franich concludeert dat de film eigenlijk maar één grote miniserie is waarin kijkers de belofte hebben dat de echte coole dingen de volgende keer zullen gebeuren.
"Deze versie is niet slechter dan de theatrale editie, maar het is zeker langer. 'Zo begint het einde', verklaart Steppenwolf. Als hij dat zegt, is er nog een uur over."
De meeste critici die de film hebben beoordeeld, hadden er soortgelijke dingen over te zeggen. CNet zei dat het nog steeds een puinhoop was, maar een nog langere puinhoop. Een woord dat zowel CNet als Franich gebruiken om de film te beschrijven is 'duister'. Het komt neer op? Snyder Cut heeft meer, maar dat maakt het niet per se beter.
Fans daarentegen lijken over het algemeen gelukkig te zijn. Aan het eind van de dag kregen ze wat ze wilden. Als ze erover hadden geklaagd nadat ze erom hadden gevraagd, dan was er een probleem geweest. Of Franich gelijk heeft dat we betere dingen krijgen, v alt nog te bezien. Misschien moet de Flash datgene doen wat hij doet en letterlijk de toekomst in rennen en ons vertellen of de volgende DC-film het wachten en het kijken waard zal zijn voordat we onze tijd weer verspillen.
