The Force was niet sterk in Hayden Christensen.
In feite is de Force niet sterk met veel van de acteurs die ver weg naar de melkweg zijn gegaan. Hoewel het krijgen van de kans om te schitteren in de Star Wars-franchise sommige acteurs misschien het gevoel geeft dat ze het Gouden Ticket hebben gekregen, is het eigenlijk meer een doodvonnis.
Het is verrassend om te zien dat de meeste hoofdpersonen uit alle negen films hun tijd in de franchise haatten, vooral vanwege wat het met hun carrière deed. Merk je op dat je niet veel van Mark Hamill, Carrie Fisher en de rest van de legacy-spelers hebt gezien na Return of the Jedi? Hetzelfde gebeurde met de acteurs die na hen kwamen.
De enige acteurs die ongedeerd bleven en hun carrière wisten te redden, waren Samuel L. Jackson, die hield van zijn tijd als Mace Windu, Natalie Portman, die werd bespot vanwege haar optreden en toch haar carrière redde, Ewan McGregor, die Obi-Wan, Daisy Ridley, Oscar Isaac, Adam Driver, Liam Neeson en natuurlijk Harrison Ford opnieuw speelt, die George Lucas smeekte om Han Solo constant te vermoorden gedurende zijn tijd als de held.
John Boyega kwam niet ongeschonden weg; hij denkt zelfs dat de franchise zijn liefdesleven heeft beïnvloed. Ook Ahmed Best (Jar Jar Binx), Ian McDiarmid en de twee acteurs die de jonge Anakin speelden, Jake Lloyd en Christensen, deden dat ook niet. Wat is er met het spelen van jongere Anakin? Het is als een vervloekte rol.
Maar interessant genoeg gaf Christensen het acteren niet op omdat Anakin zijn carrière verpestte. In feite zou Christensen er waarschijnlijk ongedeerd uit zijn gekomen zoals zijn twee andere co-sterren Portman en McGregor, als hij tenminste niet zijn eigen ergste vijand was. Misschien werd hij verleid door de Dark Side, en daarom ging zijn carrière de Sarlacc-put in.
Star Wars bracht hem naar het wereldtoneel
Toen Lucas voor het eerst begon te casten voor een oudere Anakin Skywalker, had hij 1.500 acteurs om door te gaan.
Iedereen, van Ryan Phillippe tot Paul Walker, Colin Hanks, Heath Ledger, James Van Der Beek, Joshua Jackson, Eric Christian Olsen, Erik von Detten, Chris Klein, Jonathan Brandis en Leonardo DiCaprio probeerden voor Anakin.
Maar om de een of andere reden koos Lucas voor de relatief onbekende Christensen omdat hij "een acteur nodig had die de aanwezigheid van de Dark Side heeft", en hij had het blijkbaar. We weten niet zeker of dat een compliment is of niet. Lucas die Christensen koos was geen totale verrassing; hij heeft er altijd van gehouden om onbekende acteurs voor zijn films te kiezen.
Christensen had tot dusver geloofwaardige rollen verdiend in Sofia Coppola's indiefilm, The Virgin Suicides, en verdiende een Golden Globe-nominatie voor zijn rol als Sam in Life as a House in 2001. Anakin tilde zijn sterrenstatus naar een hoger niveau.
Maar net als iedereen die in de prequel-trilogie speelde, kreeg Christensen niet veel om mee te werken. Zijn regels waren of cheesy of zo leeg dat hij niet veel kon doen om enige vorm van emotie in hen op te wekken.
Zijn optreden was niet helemaal zijn schuld, maar helaas gaven kijkers hem de schuld van zijn vreselijke optreden. Voor zijn uitvoeringen in zowel Attack of the Clones als Revenge of the Sith won Christensen de Golden Raspberry Award voor Slechtste Mannelijke Bijrol.
Maar de wetenschap dat zijn rol in de franchise duidelijk gemengde recensies kreeg, inspireerde hem niet dezelfde reactie als zijn medesterren. Terwijl ze allemaal door de modder werden gesleept en erover klaagden, prees hij zijn tijd als Anakin, en zoals Screen Rant schreef, "vond hij een zeer vervelende, bijna Anakin Skywalker-achtige reden om ongelukkig te zijn."
Hij had het bedriegersyndroom na Anakin
In plaats van te denken dat Anakin zijn carrière had verpest, dacht Christensen dat het hem te veel roem gaf die hij niet kon waarmaken. Bijna alsof hij het imposter-syndroom had.
"Ik had het gevoel dat ik iets geweldigs had in Star Wars dat al deze kansen bood en me een carrière gaf, maar het voelde allemaal een beetje te overhandigd aan mij", vertelde Christensen aan de L. A. Tijden. "Ik wilde niet door het leven gaan met het gevoel alsof ik op een golf zat."
Omdat hij het gevoel had dat hij zijn faam niet echt had verdiend (hoewel zijn faam het gevolg was van de franchise zelf en zijn slechte acteerwerk), besloot hij een stap terug te doen van acteren. Dus hoe dan ook, de franchise verzwakte zijn carrière, zelfs als het uiteindelijk aan hem was of hij zijn roem als startpunt of als doodvonnis wilde gebruiken.
Maar ook al waren er grote gaten in zijn carrière, hij acteerde nog steeds. Hij kwam uit Revenge of the Sith en speelde rollen in Awake (2007) en Jumper (2008). Hij nam twee jaar vrij en kwam toen terug met Takers en Vanishing op 7th Street. Vier jaar later keerde hij terug met American Heist en 90 Minutes in Heaven.
Tot nu toe is hij blij met zijn lagere profiel. "Je kunt geen jaren vrij nemen zonder dat het je carrière beïnvloedt", zei hij. "Maar ik weet het niet - op een rare, soort destructieve manier, er was iets aantrekkelijks voor mij.
"Er was iets in mijn achterhoofd dat was als: 'Als deze tijd weg mijn carrière zal schaden, dan is dat maar zo. Als ik daarna terug kan komen en me weer een weg naar binnen kan banen, dan heb ik misschien het gevoel dat ik het verdiend heb."
Nu, ironisch genoeg, is hij klaar om terug te keren naar de melkweg ver hier vandaan en zich te herenigen met McGregor in de nieuwe Obi-Wan Disney+ serie. Het is interessant om te horen hoe de acteurs van Star Wars zich voelden over hun tijd in de films en hun ervaringen daarna. Soms heeft een acteur de stenen om hun carrière nieuw leven in te blazen na een enorme franchise; soms doen ze dat niet. Maar in het geval van Christensen was het alsof hij veranderde in zijn zoon op het scherm, Luke, en vluchtte naar Ahch-To.
