Acteurs met het soort carrière dat Hollywood-legende Gene Hackman heeft gehad, lopen normaal gesproken niet weg van het werk. Hij besloot echter een andere weg in te slaan; in 2004 speelde hij een voormalige Amerikaanse president in de film Welcome To Mooseport. Het was zijn laatste actieve rol in een grote film.
Zijn rol als de superschurk van DC Comics, Lex Luthor in de film Superman II uit 1980, werd hernomen in 2006, toen een andere versie van de film werd besteld en gedistribueerd door Warner Bros. Pictures. Na de première en een daaropvolgende speciale vertoning in het Fine Arts Theatre in Los Angeles, werd de film op dvd uitgebracht. Daarmee hadden fans de laatste van de geweldige Gene Hackman op het grote scherm gezien.
Bevestigde zijn pensioen
De geruchtenmolen stond bol van de verhalen over zijn pensionering in de jaren die volgden op de release van Superman II: The Richard Donner Cut in november 2006. Hij bevestigde dat deze beweringen waar waren in een interview met Reuters in 2008.
In een rapport van Iain Blair werd Hackman geciteerd en zei: "Ik heb geen persconferentie gehouden om mijn pensionering aan te kondigen, maar ja, ik ga niet langer optreden. zeg dat de laatste paar jaar, voor het geval er een echt geweldig deel opkomt, maar ik wil het echt niet langer doen."
Hij legde verder uit waarom hij besloot zijn acteerlaarzen op te hangen. "Ik mis het daadwerkelijke acteergedeelte ervan, want dat heb ik bijna 60 jaar gedaan, en ik vond dat echt geweldig", onthulde hij. "Maar het bedrijf is voor mij erg stressvol. De compromissen die je moet sluiten in films zijn slechts een deel van het beest, en het was op een punt gekomen dat ik gewoon niet meer het gevoel had dat ik het wilde doen."
Hackman bleef trouw aan zijn beslissing om te stoppen met het beroep, hoewel hij in 2016 en 2017 kort uit zijn pensioen kwam om de tv-documentaires The Unknown Flag Raiser van Iwo Jima en We, the Marines in te spreken.
Meerdere onderscheidingen gewonnen
In de loop van zijn carrière won Hackman meerdere onderscheidingen. In totaal kan de inmiddels 91-jarige acteur aanspraak maken op vier Golden Globe-awards, twee Academy-awards, twee BAFTA-awards en één SAG-award. Voor een van zijn Golden Globes zou het verhaal echter compleet anders zijn gelopen.
In de 1993-editie van de awards won Hackman de tweede Golden Globe van zijn carrière, dit keer voor zijn rol in de film Unforgiven. Hij had zich aangesloten bij een met sterren bezaaide cast, waaronder de veelgeprezen acteur en regisseur Clint Eastwood, Morgan Freeman en Richard Harris.
Tegen de tijd dat de in San Bernardino geboren acteur de rol kreeg aangeboden, was hij al lang gescheiden van zijn eerste vrouw, Faye M altese, met wie hij drie kinderen had: twee dochters en een zoon. Hoewel ze praktisch volwassen waren, had Hackman altijd een hechte band met zijn kinderen gehad, een factor die zijn Golden Globes-geschiedenis bijna veranderde.
Hoewel er niet veel bekend is over zijn dochters, hadden ze naar verluidt een afkeer van geweld op het grote scherm. Dus toen Hackman het Unforgiven-script zag, zei hij aanvankelijk nee, omdat hij vond dat het te bloederig was.
Overgestapt op schrijven
De film is geschreven door de ervaren scenarioschrijver David Webb Peoples, die de details van Hackmans aanvankelijke aarzeling onthulde, zoals in 2017 werd gemeld door de New York Daily News. "Het had anders kunnen zijn", zei Peoples. "Gene's dochters hielden niet van alle gewelddadige films die hij deed."
Dankbaar voor iedereen die de glans van de film in de jaren daarna is tegengekomen, nam Eastwood het op zich om Hackman te overtuigen. Hij bracht de acteur een bezoek en overreedde hem om de rol op zich te nemen. Hackman stortte in, en de rest is geschiedenis.
The Bonnie and Clyde and The French Connection-acteur zou uiteindelijk in 2002 nog een Golden Globe winnen, voor de film The Royal Tenenbaums van Wes Anderson. Hij won ook de Cecile B. DeMille Award tijdens de Golden Globes-ceremonie van het volgende jaar.
Sinds hij stopte met acteren, ging Hackman over op het schrijven van romans. Zijn eerste drie publicaties kwamen tot stand in samenwerking met Daniel Lenihan. In het interview met Reuters trok hij parallellen tussen zijn nieuwe carrièrepad en acteren, en legde hij ook uit waarom hij waarschijnlijk liever schreef dan acteur te zijn.
"Ik hou eigenlijk van de eenzaamheid ervan, " merkte Hackman op. "Het is in sommige opzichten vergelijkbaar met acteren, maar het is meer privé en ik heb het gevoel dat ik meer controle heb over wat ik probeer te zeggen en te doen. Er is altijd een compromis in acteren en in film, je werkt met zoveel mensen en iedereen een mening heeft. Maar met de boeken zijn het alleen Dan en ik en onze meningen. Ik weet niet of ik het leuker vind dan acteren, het is gewoon anders."
