Net zoals de maker van de show Vince Gilligan op het idee kwam en de Breaking Bad-titel op slimme wijze veel meer liet betekenen dan het op het eerste gezicht lijkt, heeft No Country For Old Men n ook een dieper verhaal achter zijn mysterieuze titel. Je kunt er niet omheen dat het een gewelddadige film is, maar er zit een trieste waarheid in.
Weinig filmmakers die in Hollywood werken, delen meer wederzijds respect tussen leeftijdsgenoten, critici en algemene kijkers dan Joel en Ethan Coen. Inderdaad, de iconische filmmaker-broers hebben elk genre onder de zon tentoongesteld en doen zelden hetzelfde territorium van het ene werk naar het andere. Hun beste uur kwam in 2007 nadat ze de neo-noirthriller van Cormac McCarthy, No Country For Old Men, hadden aangepast.
Waar gaat de film over?
De fantastische misdaadfilm, die Academy Awards voor Beste Film won, is de bewerking van de gelijknamige roman van de Amerikaanse schrijver Cormac MacCarthy. Het neemt kijkers mee naar de grens tussen Texas en Mexico wanneer een gewone man, Llewelyn Moss (Josh Brolin), struikelt over meer dan twee miljoen dollar in een verlaten busje omringd door bloedige lijken. En als hij het geld aanneemt, heeft hij geen idee waar het toe zal leiden.
Llewelyn heeft een kettingreactie van ongehoord geweld losgelaten die sheriff Ed Tom Bell, gespeeld door acteur Tommy Lee Jones, een ouder wordende man die jarenlang voor simpele 'slechteriken' is geweest, niet zal kunnen bevatten. Het onderliggende thema van de film betreft de verhaallijn van Sheriff Bell. Hij is de oude man, die leeft in een land dat steeds minder veilig wordt. Terwijl de wereld verandert en transformeert in een plek die hij niet veel minder begrijpt, wordt hij een achterhaald relikwie, perfect voor de titel No Country For Old Men.
Maar wat is de trieste waarheid over de titel?
Blijkbaar kwam de titel van de film uit het gedicht van William Butler Yeats, Sailing to Byzantium. De eerste regel van het stuk bevat de zin: "Dat is geen land voor oude mannen." Het gedicht vertelt de lezers dat "dat land" een plek is voor jonge en mooie mensen die de natuur en de liefde nog in al hun passie kunnen waarderen. Het gedicht luidt, Daarentegen gaat het verder met te zeggen dat Byzantium de juiste plaats is voor de ouderen, ergens waar ze hun lichaam kunnen veranderen in een esthetisch object, wat letterlijk betekent dat ze kunstwerken zullen worden in plaats van lichamen. Thematisch volgt het de naderende dood van een oudere man en wat hij overdenkt wacht hem in het hiernamaals. De verhaallijn van Sheriff Bell is bijna identiek.
In de film komt de oude sheriff Ed Tom Bell erachter dat hij niet langer geschikt is om het hoofd te bieden aan alle horror en geweld waarmee hij als wetshandhaver wordt geconfronteerd. Sheriff Bell gaat met pensioen omdat hij zich realiseert dat de enorme omvang van de misdaden begaan door Anton Chigurh (Javier Bardem) en de drugskartels ervoor heeft gezorgd dat een carrière in de rechtshandhaving "geen land voor oude mannen" is."
Zoals zijn nog oudere vriend, Ellis, het zegt: "Dit land is hard voor mensen." Nadat Ed met pensioen is gegaan bij de politie, is zijn leven behoorlijk saai en doelloos, maar zo is het nu eenmaal. In werkelijkheid is het misschien niet echt een land voor oude mannen, maar het is het enige dat ze hebben. Er is geen vaart naar Byzantium, en het enige wat we echt kunnen doen, is in Eds eigen woorden zeggen: "Oké. Ik zal deel uitmaken van deze wereld.”
Wat vinden de gebroeders Coen van de titel?
De gerenommeerde filmmakers maakten van de gelegenheid gebruik om te praten over de mysterieuze titel van de film. Joel Coen zei: "De titel verta alt het goed: een deel van het verhaal gaat over Bells wereldbeelden, zijn perspectief op het verstrijken van de tijd, op ouder worden, op dingen die veranderen."
Zijn broer Ethan voegde toe: Ik denk dat dat de reden is waarom het boek zich afspeelt in 1980, en niet echt vandaag. De gebeurtenissen vinden precies plaats rond de tijd dat de drugshandel over de Amerikaans-Mexicaanse grens echt sterk aanwezig was, wat de sheriff stof tot nadenken geeft.”
Zoals met zowat alles in de film, willen de gebroeders Coen dat de kijkers weten dat het enige dat zin aan ons leven zal geven, is wat we kiezen te geloven.
