De overgrote meerderheid van de acteurs die het werk met Quentin Tarantino hebben verlaten, voelen zich buitengewoon gelukkig. Hoewel de iconische regisseur van Reservoir Dogs, Pulp Fiction en The Hateful Eight misschien een paar controversiële aspecten van zijn verleden heeft, waaronder zijn gecompliceerde relatie met Harvey Weinstein, heeft hij een solide reputatie bij acteurs. Dit is ongetwijfeld een van de redenen waarom Leonardo DiCaprio besloot zich in te schrijven voor de film van Quentin uit 2012, Django Unchained.
In het vooroorlogse zuidelijke, westerse epos speelt Leonardo een van de meest verwerpelijke personages in de filmgeschiedenis, Calvin Candie. De slaveneigenaar is een van de belangrijkste schurken van het verhaal en doet wat de meeste toeschouwers beschouwen als enkele van de gemeenste dingen die ooit op camera zijn geportretteerd. Dit zou natuurlijk genoeg zijn om elke acteur af te schrikken, laat staan een knappe hoofdrolspeler die tot dan toe nog nooit een schurk had gespeeld. Maar Leo's ware gevoelens over Django Unchained zijn de redenen waarom hij zich uiteindelijk heeft aangemeld …
Leo's liefde voor Quentin en het verhaal kwam in conflict met intense gevoelens van ongemak
"Ik ben al heel lang fan van het werk van Quentin en ik vind het geweldig dat hij zijn eigen geschiedenis herschepte in een diep Amerikaanse context met deze spaghettiwestern, Sergio Leone-genre erin vermengd. Iets wat alleen Quentin Tarantino kon doen", legde Leonardo DiCaprio uit in een interview voorafgaand aan de release van de film. "Dit personage deed me echt denken aan een jonge Louis de 14e die echt aan het rotten was van binnenuit. Zoals [Quentin] het zei, en zoals ik graag zeg, het is iemand die echt het morele verval van het zuiden vertegenwoordigde in die periode. Ik bedoel, hij was de slechtste van de slechtste plantage-eigenaren. Het was te goed geschreven om te laten liggen en ik heb altijd al willen werken met Jamie Foxx en natuurlijk met de geweldige Christoph W altz en Sam Jackson. Er waren te veel geweldige elementen in deze film om ooit weg te kijken."
Vooral het werken met Sam Jackson was een vooruitzicht dat Leo niet kon afslaan. Maar dat hij van het script, de regisseur en de cast hield, betekende niet dat het kiezen van het merk voor deze film een makkie was. Leo heeft zich zelfs enigszins uitgesproken over hoe uitdagend het was om zo'n verschrikkelijk mens te spelen.
"De eerste dag op de set was ongelooflijk moeilijk voor mij", gaf Leo toe in een interview met Nightline. Toen Leo aarzelde om in detail te treden waarom, stapte zijn tegenspeler, die ook in het interview zat, tussenbeide.
"Ik moet het vertellen omdat ik het heb gezien", zei Jamie Foxx, voordat hij uitlegde dat Leo zich erg ongemakkelijk voelde bij het gebruik van het N-woord en gewoon extreem gemeen was tegen zwarte mensen. Gelukkig kwamen zowel Jamie als Sam Jackson tussenbeide om hem gerust te stellen. Hoewel Sam het op de meest typische Sam Jackson-manier deed door te zeggen: "Hé, motherf, het is gewoon weer een dinsdag voor ons. Laten we gaan!"
In een ander interview legde Leo zijn eerste dag nog verder uit door te zeggen: "De eerste dag was best wel gek. Ik had twee vechters en ik noemde ze elke dag het n-woord, en het was-het was zwaar. Het was echt zwaar, het kostte me echt veel tijd om me aan te passen. Je voelde je nooit helemaal op je gemak, maar dat hoort bij wat we doen, weet je?"
Maar nadat hij er met Jamie, Sam en Quentin over had gesproken, kwam Leo erachter dat het absoluut noodzakelijk was om het personage zo verschrikkelijk mogelijk te spelen. Per slot van rekening mag hij op geen enkele manier worden vermenselijkt of zich inleven in.
"[Anders] zullen mensen denken dat we deze kwestie een beetje overdrijven en het is een belangrijk onderwerp om over te praten voor zover het de Amerikaanse geschiedenis betreft", zei Leonardo in een interview met The Screen Actors Guild Foundation.
Iedereen steunde uiteindelijk Leo's keuzes als acteur, want dit is waarvoor ze zich hebben aangemeld en het was het belangrijke verhaal dat ze probeerden te vertellen. "De hele cast, vooral Jamie, was ongelooflijk bemoedigend voor mij."
Waarom de film belangrijk was voor Leo, Jamie en Quentin
De verdediging die zowel Quentin Tarantino als Leo uiteindelijk hadden over de meedogenloze inhoud in de film, is dat er niets aan is dat niet historisch correct is. Terwijl Quentin een aspect van de geschiedenis nabootste, zoals hij deed met Inglorious Basterds ervoor, is er een inherente waarheid en overweldigende nauwkeurigheid in het ontwerp van de kostuums, aanstootgevende woordkeuze en de algemene houding van de personages.
De meeste films van Quentin hebben een soort verborgen betekenis, maar deze was veel openlijker in wat hij probeerde over te brengen onder al het flitsende geweld, rapmuziek en pittige oneliners. En dit was iets waar Leo naar toe trok…
Uiteindelijk vond Leo het ook geweldig dat Quentin een slavenpersonage had ontworpen dat zichzelf uiteindelijk bevrijdde, in plaats van te worden bevrijd zoals in talloze andere films ervoor was afgebeeld. Dat had iets inherent krachtigs, en dat speelde in tegen het epische liefdesverhaal en de meedogenloze duistere komedie en het geweld van de geliefde stijl van Quentin, waardoor het een must was om te maken.
