Er is een bende eliteacteurs die tussen de jaren '70 en '90 een steunpilaar zijn geworden in het Hollywood-tijdperk. In een gouden tijdperk van grote filmmakers zoals Francis Ford Coppola, Martin Scorsese en Brian De Palma, hebben deze artiesten een plek voor zichzelf op het grote scherm gecreëerd.
Robert De Niro, Al Pacino en Joe Pesci werden bekend om hun terugkerende cameo's in voornamelijk maffia- en gangsterfilms. De Godfather-filmseries, Scarface en Goodfellas zijn enkele van de meest opvallende films in het genre waarin deze beroemde gezichten te zien waren.
Nadat De Niro en Pesci een partnerschap aangingen voor het Scorsese-project uit 1995, Casino, begon het genre enigszins te slinken in waardering onder het publiek, toen franchiseverhalen de industrie begonnen te domineren. Vier jaar later kondigde Pesci aan dat hij was gestopt met acteren, hoewel hij eind jaren 2000 in twee films speelde.
Al die tijd werkten De Niro en Scorsese samen om een film te maken over een bejaarde huurmoordenaar. Toen ze eindelijk een boek tegenkwamen dat overeenkwam met dat plot, wist De Niro precies wie ze moesten bellen om zich bij hem in de cast te voegen.
Een voorsprong krijgen
The Irishman werd voor het eerst uitgebracht in september 2019, maar Scorsese zegt dat de film 22 jaar in de maak was. De inspanningen tussen hem en De Niro vonden uiteindelijk hun doorbraak toen de acteur het boek uit 2004 las I Heard You Paint Houses: Frank "The Irishman" Sheeran and Closing the Case on Jimmy Hoffa, van voormalig advocaat Charles Brandt.
Tegen 2015 kwamen ze op stoom toen Steven Zaillian - bekend van het schrijven van het script voor Schindler's List - werd bevestigd als scenarioschrijver van het project. Er was maar één hindernis die deze ambitieuze onderneming in de weg stond: hoewel de film veel belangstelling kreeg van studio's en financiers, was het budget altijd een uitdaging voor zelfs de grootste merken.
De Niro was begonnen zijn charmes op Pesci uit te werken om hem te overtuigen met pensioen te gaan en gangster Russell Bufalino op de foto te zetten. Pesci had er echter niets van en naar verluidt heeft hij de rol meer dan 40 keer afgewezen voordat hij uiteindelijk toegaf. De grote doorbraak voor The Irishman - en inderdaad Pesci - kwam ongeveer twee jaar later, toen Netflix erbij betrokken raakte.
Moe van typecast zijn
Begin 2017 werd aangekondigd dat Netflix de rechten op de film had verworven voor ongeveer $ 105 miljoen. Bovendien zou de streaming-outfit het enorme budget van $ 125 miljoen betalen dat Scorsese nodig had om de film te laten gebeuren. Dit werd ook een keerpunt voor Pesci.
Toen hij oorspronkelijk met pensioen ging, was de acteur van Raging Bull het zat om in de meeste - zo niet al - zijn films getypeerd te worden. Waar je ook naar Pesci keek, hij speelde bijna altijd een meedogenloze, luidruchtige gangster. Omdat hij niet steeds dezelfde rollen wilde blijven spelen, hing hij zijn laarzen op om zich op muziek te concentreren.
De uitdagingen van het project met de financiering (en de daaruit voortvloeiende vertragingen in de productie) hielpen de zaak niet om de ouder wordende actor te overtuigen. Uiteindelijk was het de volharding van De Niro en de doorbraak van Netflix die het lukte. "Dit zijn individuele keuzes en soms willen mensen iets niet doen om verschillende redenen", vertelde Scorsese aan Entertainment Weekly over de beslissing van Pesci. "Het kunnen financiële [of] familieproblemen zijn. Het kan gezondheid zijn. Het kan verveling zijn door het maken van een bepaald soort film, een bepaald soort personage."
Tijd nodig om mentaal en fysiek klaar te zijn
Na bijna 20 jaar weg te zijn geweest van het acteerspel, had Pesci tijd nodig om mentaal en fysiek klaar te zijn om terug te komen voor zo'n intense rol als hij uiteindelijk speelde in The Irishman. Scorsese was van mening dat het de zekerheid was dat de film werd gemaakt die uiteindelijk dat proces voor de acteur oploste.
"[Het omslagpunt was] toen Netflix in beeld kwam, want toen hadden we de steun", zei de regisseur. "Het gaat niet eens om het geld of om een vergoeding en waardering voor je waarde. Het gaat om de lichamelijkheid van [een film maken] waar niemand je iets geeft. Op een bepaalde leeftijd en lichamelijkheid voor de acteurs is het misschien niet de moeite waard."
Het hielp ook dat het Bufalino-personage de mal van Pesci's eerdere filmdelen doorbrak. Hoewel hij nog steeds een maffioso moest spelen, speelde hij deze keer een veel rustiger personage. Filmcriticus Matt Zoller Seitz zei hetzelfde terwijl hij zijn prestaties prees in een Roger Ebert-recensie van de film. "[Pesci's] zo stil en beheerst [in The Irishman] als zijn Casino- en Goodfellas-personages waren irritant en vluchtig", schreef Seitz.
