Tidal werd oorspronkelijk gelanceerd in 2010 in Noorwegen dankzij de inspanningen van een handvol technische ingenieurs. Binnen een paar jaar werd het collectief eigendom van verschillende grote muzikanten, voornamelijk Jay-Z, een van de beroemdste miljardairs van hiphop. (Hoewel hij "hulp" had van zijn vrouw Beyoncé en andere artiesten.) Op de markt gebracht als een "luxe" streamingdienst, veranderde wat sommigen dachten dat het volgende grote ding zou worden een totale flop.
Het bedrijfsmodel was vanaf het begin gebrekkig, volgens sommige experts, en artiesten die bij de diensten betrokken waren, deden het geen plezier. Bedenk hoe Kanye West via de service een album uitbracht dat hij na de release constant bleef herzien, met andere woorden, hij bracht een onvolledig album uit. Jay-Z heeft sindsdien zijn aandelen van Tidal verkocht aan Block Inc, maar het fortuin van de dienst zal waarschijnlijk niet snel veranderen. Dit zijn allemaal redenen waarom Tidal als streamingdienst flopte.
7 Tidal was pretentieus
Een "luxe" streamingdienst, wat betekent dat eigenlijk? Voor de ingenieurs van Tidal betekende het luisteren naar muziek in een hifi, high-definition audiobestand. Voor sommige kunstenaars die mede-eigenaar waren van de dienst, betekende het iets heel anders en een beetje esoterisch. Madonna, een van de eigenaren, zei dat het doel van de dienst was om 'muziek en kunst terug te halen uit de technologie'. Wat dat ook betekent. Bovendien, aangezien een streamingdienst een stukje technologie is, volgt het niet echt logisch dat het kunst kan wegnemen van technologie. Maar nogmaals, Madonna, wat betekent dat eigenlijk!?
6 Tidal was te duur
Toen Tidal debuteerde, kostte het $ 20 per maand, en premiumservices kosten zelfs meer dan dat. De prijzen zijn sindsdien exponentieel gedaald, nu is de service $ 10 per maand en de premium-laag is $ 20, maar toch, de belangrijkste kritiek op Tidal toen het voor het eerst werd gelanceerd, was dat consumenten het te duur vonden, ook al had het streams van hogere kwaliteit de muziek van artiesten als Daft Punk, Kanye West, Jay-Z en Beyoncé, fans wilden meer dan alleen een handvol artiesten om te streamen.
5 Kanye gefrustreerde abonnees
Kanye's 2018-album Donda was een uitdaging voor de artiest, omdat hij wilde dat het album perfect zou zijn, maar een verlangen naar perfectie kan leiden tot een slecht beoordelingsvermogen van de kant van de artiest. Met andere woorden, als een kunstenaar geobsedeerd is door één stuk en het steeds opnieuw bewerkt in plaats van bij een voltooid project te blijven staan, kan het werk lijden. Dit was precies wat er met Kanye West gebeurde toen hij Donda uitbracht, hij bleef het album uitsluitend via Tidal uitbrengen, wat inhield dat iedereen die het album wilde, Tidal's te dure abonnementskosten moest betalen, en naast die ergernis bleef Kanye het album verwijderen en opnieuw uitbrengen het na bewerkingen. Ook was de poging om het exclusief via Tidal uit te brengen vergeefs, hackers en piraten waren er snel bij om de tracks te downloaden en te delen, tot grote ergernis van Kanye en de eigenaren van Tidal.
4 Er zijn al te veel streamingplatforms
Streaming van muziek en televisie is een verzadigde markt geworden. Voor kijkplezier is er Apple TV+, Discovery+, Hulu, Disney+, Netflix en meer. Voor muziekliefhebbers hebben ze Pandora, Spotify, YouTube, Apple Music en de ouderwetse manier om naar muziek te luisteren (platen, cassettes, enz.). Dus waarom Jay-Z, Coldplay, Daft Punk, Jack White, Beyoncé, Kanye West en Madonna dachten dat het publiek zat te wachten op weer een nieuwe app om maandelijks voor op te hoesten, is verbazingwekkend. Het was een beetje buiten hun bereik, om het mooi te zeggen. Met andere woorden, de markt voor streamingdiensten is verzadigd en het betreden van een verzadigde markt met een reeds bestaand product is geen goede zaak.
3 De muzikanten die Tidal runden waren niet zo populair als vroeger
Coldplay, Jay-Z, Beyoncé, Madonna en de andere artiesteneigenaren van Tidal zijn multimiljonairs en kunnen nog steeds arena's voor hun concerten uitverkopen. Maar hun publiek zijn mensen die hen al jaren volgen. Veel van de artiesten wiens muziek op Tidal werd aangeboden hebben weliswaar een zeer grote basis, maar die is al een tijdje niet gegroeid. Daft Punk en Jack White zijn weliswaar nog steeds populaire muzikanten, maar zijn ze net zo populair als in het midden van de jaren 2000? De eigenaren van Tidal hebben een grote invloed, maar ze hebben misschien overschat hoe ver die invloed reikt. Zoomers luisteren niet bepaald graag naar 63-jarige muzikanten als Madonna.
2 Tidal Traded Ownership te vaak
Tidal werd gelanceerd in 2010 en is sindsdien minstens 3 keer van eigenaar veranderd. Eerst was het eigendom van Aspiro Corporation, vervolgens Project Panther Bidco Ltd, en het werd opnieuw gelanceerd als de eerste "artiest-eigendom" streamingdienst met de volgende sterren: Jay-Z, Beyoncé, Rihanna, Kanye West, Nicki Minaj, Daft Punk, Jack White, Madonna, Arcade Fire, Alicia Keys, Usher, Chris Martin, Calvin Harris, deadmau5, Jason Aldean en J. Cole. Toen, in 2017, toen de dienst het moeilijk had, kocht Sprint 33% van de aandelen van het bedrijf. Tegenwoordig is de service eigendom van Block, voorheen bekend als Square. Onnodig te zeggen dat die hoeveelheid omzet in eigendom een negatief effect kan hebben op elk bedrijf.
1 flopte binnen enkele weken na herlancering
Toen het in 2015 voor het eerst opnieuw werd gelanceerd als een dienst die eigendom is van een artiest, bereikte het de top van de app-downloads en stond het die week in de top 20 van app-downloads. Binnen twee weken stond het niet eens in de top 700. Het "overschatte de gemiddelde luisteraar", aldus critici. De invalshoek dat Tidal een "luxe" service was, was het verschil in niveaus, de standaardlaag bood "cd-kwaliteitsgeluid" (HiFi-laag) en een compressie van hogere kwaliteit voor de HiFi Plus-laag. Tegenstanders van Tidal waren er snel bij om erop te wijzen dat de gemiddelde luisteraar het verschil niet zou kunnen zien, vooral zonder koptelefoon.
