Dit zou een belangrijke tijd zijn voor James Bond-fans. No Time To Die zou niet alleen de officiële 25e Bond-film zijn, maar ook de zwanenzang voor Daniel Craig in de rol van superspion. Helaas heeft de uitbraak van het coronavirus de release van de film een beetje vertraagd. Dat leidde tot verlegenheid door verschillende tijdschriften die 'Bond-retrospectieven' hadden gedaan. Maar het geeft fans ook meer tijd om terug te kijken naar eerdere Bond-films en te zien hoe ze werken.
Het is lastig omdat sommige mensen een andere kijk hebben op welke acteur de beste Bond is of welke films beter werken dan andere. Sommige films zijn zowel qua actie als qua toon niet goed verouderd. Anderen zijn echt tijdloos in hoe goed ze werken. Ze laten allemaal zien hoe Bond een sfeer heeft die geen enkele andere filmfranchise kan raken. Hier is hoe de afgelopen 25 Bond-films scoren om uit te leggen waarom 007 zo'n gepassioneerde fanbase heeft.
25 Die Another Day is als een tekenfilm
Het begin van deze film is uitstekend, met Bond die herstellende is van gevangenschap. Halle Berry is ook geweldig als Jinx. Dan ontspoort het met een ijspaleis, een lasersatelliet, een Madonna-camee en een onzichtbare auto.
De CGI is verschrikkelijk, en de schurk is een van de lamste ooit. Het is geen wonder dat de franchise met Craig opnieuw moest opstarten om aan de stank van deze film te ontsnappen.
24 Zeg nooit meer nooit is gewoon een vernieuwing
Technisch gezien geen onderdeel van de echte serie, deze film uit 1983 werd gepusht door Connery die zijn iconische rol opnieuw vertolkte. Helaas zat hij vast in een vernieuwing van Thunderball in plaats van iets leuks. Het gaat ook te ver om Bond te "moderniseren" door hem op een gegeven moment een videogame te laten spelen.
Kim Basinger is leuk als zijn vrouw, maar Connery's leeftijd belemmerde zijn poging tot een comeback in de rol.
23 Quantum Of Solace is gewoon saai
Daniel Craigs tweede optreden als Bond heeft de franchise bijna vermoord. De plot is veel te ingewikkeld met waterrechten en een geheime organisatie, terwijl de schurk ronduit kreupel is.
Feit is dat de film gewoon saai is zonder grote decorstukken om de actie te stimuleren. Zelfs Craig zelf lijkt zich te vervelen.
22 De man met het gouden geweer verspilt zijn potentieel
Deze film had moeten werken. Het heeft een geweldige setting in Thailand, en Christopher Lee als Bond-schurk zou spectaculair moeten zijn. In plaats daarvan krijgen we ruwe actie, en de stukjes Bond die zich bezighouden met kungfu zijn pijnlijk.
Lee Hunting Bond zou prima zijn geweest zonder de "gigantische laser"-plot die erin was gegooid. Het is geen vreselijke film, maar verspilt het potentieel om een geweldige film te worden.
21 Moonraker is te sci-fi
Beïnvloed door het succes van Star Wars gaat deze film te overboord. Hugo Drax is een meeslepende schurk, maar hij verandert de imposante Jaws ook in een verliefde sympathieke figuur. Er is een geweldig landschap, maar het verhaal loopt niet goed.
Zelfs volgens Bond-normen is het gevecht op een ruimtestation overdreven en is de slotscène stom. Het laat zien dat Bond altijd veel beter op aarde werkt.
20 Diamonds Are Forever maakt te veel gebruik van zijn Amerikaanse invloed
Op papier zou Bond in Las Vegas een intrigerend gezicht moeten zijn. Maar de film hapert met een slechte kijk op Blofeld en een onzinnig plot. Er zijn ook cartoonachtige stukjes van de vreemde moordenaars en 007 lijkt meer op een agent dan op een geheim agent.
Het laat zien hoe Bond beter werkt in meer exotische omgevingen, en Sean Connery verdiende een beter afscheid in de officiële films.
19 Octopussy is zo wild als zijn titel
De film heeft een prachtige Indiase setting en enkele intrigerende wendingen in de plot. Maud Adams is ook fantastisch als het titulaire personage dat een geweldige klik heeft met Moore en enkele intrigerende schurken.
Maar het is ook een film waarin Bond een atoombom onschadelijk maakt terwijl hij gekleed is als een clown en te veel slechte grappen maken het een bijna parodie op een Bond-film.
18 De wereld is niet genoeg heeft niet veel plezier
De plot van de film is oké, maar het klikt gewoon niet genoeg op het scherm. Denise Richards als nucleaire wetenschapper is belachelijke casting, maar Sophie Marceau is leuk als de sluwe Elektra. De film doet echter niet genoeg met de zogenaamd stoere schurk van Robert Carlyle.
Het heeft een uitstekend afscheid van Desmond Llewelyn's Q, maar eindigt met een gekreun van een grap voor een zwakkere poging zonder veel plezier.
17 Spectre is een enorme teleurstelling
De opening is geweldig met een lange Steadicam-opname van Bond in een Mexicaans feest dan een helikoptergevecht. Maar het gaat bergafwaarts met een voorspelbare plotlijn en een blender-draai door Craig als Bond.
De film verspilt de cast van Christopher W altz als de schurk, en de actie blijft achter. Het is niet dat het zo slecht is dat het de potentie had om iets geweldigs te worden, maar nooit dat niveau heeft bereikt
16 Leven en laten sterven is te uitbuitend
Roger Moore's eerste beurt als Bond is behoorlijk ongebruikelijk. Het lijkt meer op de 'Blacksploitation'-films uit de jaren 70, waarin Bond in de knoop raakt met een drugsbaron in New Orleans, en de voodoo-aspecten zijn echt bizar.
Jane Seymour is meeslepend als de mysterieuze Solitaire, en er is een fantastische achtervolging, maar het voelt niet als een "echte" Bond-film.
15 A View To A Kill laat zien dat Moore eerder had moeten stoppen
Zelfs Roger Moore gaf toe dat hij eerder had moeten stoppen met de rol. Zijn leeftijd leidt af omdat het moeilijker is om Bond te kopen tijdens achtervolgingen of hangend aan een weggelopen zeppelin. Ook is Tanya Roberts misschien wel een van de slechtste Bond-girls ooit.
De film heeft echter de geïnspireerde cast van Christopher Walken en Grace Jones als de schurken om hem te laten opvallen en Moore's ambtstermijn mooi te beëindigen.
14 The Living Daylights bewijst dat D alton langer had moeten duren
Het is jammer dat Timothy D alton het niet langer volhield als 007, want hij paste perfect in de rol. De plot kan ingewikkeld zijn met Bond die een wapenhandelaar volgt, maar D alton geeft het personage een fris, duister randje.
Het tafereel van Bond die Afghaanse strijders helpt, is vandaag moeilijker om te zien, maar D alton toont de charme en het gevaar die een boeiende Bond maakten.
13 Tomorrow Never Dies is overdreven
Brosnans tweede uitje klikt niet zo goed als zou moeten. Jonathan Pryce is te overdreven als een mediamagnaat die een oorlog probeert te beginnen, en sommige actiescènes klikken ook niet. Het verspilt ook spelers zoals Teri Hatcher.
Toch is Michelle Yeoh geweldig als Chinese agent Wai Lin om een anders ruwe Bond-inzending op gang te brengen.
12 Je leeft maar twee keer heeft een exotische charme
Oké, het deel waarin Bond zich voordoet als een "Japanse" man is lachwekkend. Deze film heeft echter veel te bieden met Tiger Tanaka als een fijne assistent. Ook is Donald Pleasance fantastisch als meesterschurk Blofeld.
Het plot is solide en het laatste gevecht in een vulkaanbasis is een show-stealer, zoals alleen de Bond-films kunnen opleveren.
11 License to Kill biedt een donkerder bondverhaal
D altons laatste afslag is een veel donkerder 007-avontuur. Wanneer een goede vriend wordt aangevallen door een drugsbaron, verlaat Bond MI-6 en gaat op zoek naar wraak. Het is intrigerend om te zien hoe Bond wordt losgemaakt terwijl hij een kat-en-muisspel speelt met de slechterik van Robert Davi.
Het is misschien een donkerder avontuur, maar het laat zien hoe gevaarlijk Bond werkelijk is.
10 Casino Royale gaf ons een nieuwe kijk op obligatie
Natuurlijk geïnspireerd door de Bourne-films, had Daniel Craigs eerste optreden een andere 007. Voorbij waren de gekke gadgets en wereldveroverende complotten toen we een ruige Bond kregen die een kaartspel aanging om een wapenhandelaar neer te halen.
De actie is aangrijpend, en Eva Green en Mads Mikkelsen zijn de uitblinkers. Het loont de moeite om te bewijzen dat Bond nog steeds werkt in de wereld van vandaag.
9 For Your Eyes Only is een geaard maar leuk avontuur
De meest gegronde van de Moore-films, de plot is eenvoudig, want Bond moet een gestolen computer terugkrijgen. Toch werkt het lekker met een fijne ondersteunende draai van Topol. Carole Bouquet is ook een van de meest verbluffende Bond Girls ooit.
Moore toont een donkere kant van zijn Bond, en het einde is een geweldige beloning voor een ingetogen maar nog steeds geweldig uitje.
8 Dr. No: de eerste is nog steeds een van de beste
Het lijkt misschien ingehouden in vergelijking met toekomstige inzendingen, maar de eerste Bond-film is nog steeds een van de beste. Connery bewees dat hij de rol vanaf het begin in handen had met zijn charme en stijl. Ursula Andress werd ook een icoon als de eerste Bond Girl, Honey Ryder.
Het plot is perfect overdreven, maar toch genuanceerd met actie en laat zien hoe het begon met de langstlopende franchise in de filmgeschiedenis.
7 On Her Majesty's Secret Service is de meest ontroerende van de films
George Lazenby wordt flauw omdat hij Connery moet volgen, maar zijn enige optreden als 007 is nog steeds fantastisch om te zien. Telly Savalas kreeg een Oscar-nominatie als Blofeld, terwijl Diana Rigg sensationeel is als de pittige Tracy.
De plot is wild en het einde het meest tragische in de franchise om dit de meest persoonlijke van alle Bond-films te maken en bewijst hoe Lazenby meer respect verdient.
6 Skyfall was een geweldig jubileumfeest
007 vierde zijn 50e verjaardag in stijl met de beste Craig-films. Het idee van een verbroken Bond is overtuigend en Craig kan er goed mee omgaan. Het helpt dat hij een geweldige cast heeft met Ralph Fiennes en Ben Whishaw als de nieuwe Q.
Javier Bardem kauwt het landschap op als de slechterik met een leuke dynamiek met Bond. Het hoogtepunt van een ingehouden huisaanval is interessant omdat het een hoofdstuk van de franchise sluit, maar een ander opent.
