In een post-Lord of the Rings-wereld heeft Game of Thrones de live-action-fantasie nieuw leven ingeblazen en opnieuw gedefinieerd door de traditionele attributen van het genre te ondermijnen en te vertroebelen met politieke intriges en echte (ish) historische gronden. Tijdens de acht seizoenen van de serie werd de serie consequent geprezen als een van de televisiegrootheden aller tijden. Met zijn gebrekkige karakters, plotwendingen en labyrintische verhaal, werd het al snel een monster van een hit voor HBO, verscheurde het een wereldwijd kijkerspubliek van miljoenen, stapels prijsnominaties en werd het de grootste geldkoe van het netwerk in de verkoop van merchandise. Deze sterke serie werd helaas verbroken in het achtste en laatste seizoen van de show, dat gemengde tot slechte recensies kreeg van zowel critici als toeschouwers dankzij klachten over gehaast schrijven, controversiële verhaalkeuzes en slordige productiefouten.
Dit is niet de eerste keer dat de show kritiek krijgt op die punten, maar het is de eerste keer dat deze problemen de normale hoge kwaliteit van de serie tenietdoen. Vanwege zijn aard als een bewerking van een onvoltooid bronmateriaal, had Game of Thrones een hele opgave om een bevredigend einde te creëren voordat de originele romanreeks van maker George R. R. Martin zijn eigen serie had gepubliceerd. Maar zelfs als het bronmateriaal had om op te vertrouwen, gebruikte de show dat materiaal op sommige plaatsen nog steeds vrij royaal, tot ergernis van Martins lezers. Sommige van deze wijzigingen waren goed, andere waren niet zo goed en sommige werden op het allerlaatste moment aangebracht door omstandigheden buiten de controle van de showrunners.
30 HURT IT: PAARSE HUWELIJKSPIJNEN
"De leeuw en de roos", beter bekend als de paarse bruiloft, markeerde het einde van het schrikbewind van koning Joffrey. Hoewel het altijd in de hoofden van Game of Thrones-fans zal blijven hangen, zou een eerdere versie van de aflevering, geschreven door George R. R. Martin, het misschien nog gedenkwaardiger hebben gemaakt.
Martin's versie zou ons veel sappige details hebben gegeven, zoals de onthulling van Bran's poging tot moordenaar veel eerder; bewijs van de psychische band van de familie Stark met hun schrikwolven; duidelijker bewijs van de hand van de Heer des Lichts in de straf van Stannis; en een nog bloederiger einde voor Joffrey.
29 OPGESLAGEN: TYWIN'S BUTCHERY
Het is moeilijk voor te stellen na het zien van het CGI-spektakel van de latere seizoenen van de show, maar tijdens het maken van seizoen één moesten de showrunners van Game of Thrones het doen met een veel beperkter budget. Maar deze vloek bleek eigenlijk een zegen te zijn.
Financiële beperkingen hebben ertoe geleid dat er veel meer "spraakzame" scènes zijn ingevoegd, waaronder de beruchte waarin Tywin een hert vilt terwijl hij praat met een gestoorde Jaime, een wreedheid die je alles vertelt wat je moet weten over de Lannister-patriarch. Het was zo indrukwekkend dat de producers de aanwezigheid van Tywin in de serie vergrootten.
28 HURT IT: DORNE SCORNED
De verkeerde behandeling van de Dorne-verhaallijn is een van de grootste blunders van de show. Voor boekenfans was het frustrerend om een aanzienlijk deel van Martins romans afgekapt te zien, en voor fans van de bewerking was de plaats van de regio in de Westerosi-politiek onsamenhangend.
Dit was helaas te wijten aan een slechte planning. De verhaallijn werd veel te laat toegevoegd aan het productieschema, en met veel om in een beperkte tijd te behandelen, leed het schrijven als gevolg daarvan, wat leidde tot een verhaallijn die tijdens de middenseizoenen van de serie gehaast en onderbakken aanvoelde.
27 OPGESLAGEN: ACCENTEER HET POSITIEF
De authentieke accenten van de Northerner zijn een kenmerkend onderdeel van de show, maar de beslissing om het op te nemen werd pas genomen toen Sean Bean werd gecast. Tijdens het repeteren voor het eerste seizoen behield de acteur zijn natuurlijke Yorkshire-accent.
De makers genoten zo van het geluid dat ze hem vroegen om het te houden, en vertelden de rest van de Starks - en andere prominente noordelijke personages - om te proberen hem te evenaren. Dit had ook invloed op toekomstige castingkeuzes, waaronder Rose Leslie als Ygritte, dankzij haar Downton Abbey-personage.
26 HURT IT: ZANDSLANGEN GEcastreerd
Naast de haastige scriptklus, had de verhaallijn van Dorne ook te maken met last-minute locatiewijzigingen, wat een nadelig effect had op het filmen van belangrijke scènes. In "Unbowed, Unbent, Unbroken" zouden de zandslangen een climaxgevecht krijgen.
Het schroot was bedoeld om 's nachts in een afgesloten ruimte te worden opgenomen om het drama te vergroten. In plaats daarvan moesten de makers op klaarlichte dag genoegen nemen met een grotere arena, met weinig tijd om nieuwe choreografieën te bedenken. De resulterende misfire werd ongunstig vergeleken met Xena: Warrior Princess door fans en critici.
25 OPGESLAGEN: SHAE'S THE ONE
Er zijn veel personages waarvan Game of Thrones-boeklezers vinden dat de show weinig recht deed, maar voor George R. R. Martin zijn Shae en Osha niet twee van hen. In feite heeft de auteur bekend gemaakt dat hij de voorkeur geeft aan de serieversies van de vrouwen.
Natalie Tena, die Osha speelt, is veel jonger dan haar boek-tegenhanger, maar Martin genoot zo van haar in de rol dat hij besloot zijn versie aan te passen om in lijn te komen met de hare. De showrunners veranderden ook Shae's afkomst om overeen te komen met het Duitse accent van actrice Sibel Kekilli, aangezien zij hun beste keuze was voor de rol.
24 HURT IT: DIREWOLVES, DIRE STRAIGHTS
Hoewel een favoriet onderdeel van de show bij fans, bezorgden de schrikwolven van de Stark de makers eindeloos veel productiehoofdpijn. Budgettaire problemen hadden invloed op hun opname vanaf seizoen twee, met name scènes waarin ze moesten communiceren met echte acteurs.
Jon's wolf, Ghost zou een belangrijke rol spelen in Jon's strijd tegen Ramsay, maar werd geschrapt omdat het te duur zou zijn geweest om de echte hondenacteur van de wolf uit Canada te verzenden. Fans waren ook verbijsterd in de vierde aflevering van seizoen acht, toen Jon en Ghost niet hetzelfde scherm deelden voor hun afscheid.
23 OPGESLAGEN: DE ECHTE DEAL
Naast het casten van een grotendeels Britse en Euro-centrische cast, gebruikten producers dezelfde logica bij het casten van veel van de kleinere rollen - levenservaring belangrijker vinden dan acteerervaring. Het personage Ros werd bijvoorbeeld gespeeld door Esmé Bianco, een "neo-burlesque" artiest.
Andere bordeelgerelateerde delen werden gegeven aan echte volwassen filmactrices. The Giant's King, Mag the Mighty werd gespeeld door Neil Fingleton, de langste man van Groot-Brittannië, terwijl Ser Gregor "The Mountain" Clegane later werd gespeeld door een finalist van de sterkste man ter wereld. Ondertussen werden beroemde muzikanten - van Coldplay tot Sigor Rós - gebruikt voor de meeste muzikale optredens van de show.
22 HURT IT: HET BITTERE EINDE
Game of Thrones is een serie vol gewelddadige break-ups, en hoewel die hopelijk niet tot fysieke klappen zijn gekomen, leden acteurs Lena Headey - die Cersei speelt - en Jerome Flynn - die Bronn speelt - blijkbaar een zeer tumultueus einde aan hun relatie tijdens het filmen.
Hun dynamiek werd zo onwerkbaar dat scènes waarin hun personages moesten interageren, moesten worden geknipt of herschreven om te voorkomen dat ze samen tijd op de set moesten doorbrengen. Dus als je je ooit hebt afgevraagd waarom Bronns bevelen van de koningin altijd via boodschappers werden gedaan, vraag je dan niet meer af.
21 OPGESLAGEN: DE LOOK VAN LIEFDE
Tormunds smachten over Brienne of Tarth werd al snel een favoriet subplot onder fans. Maar, zoals zoveel geliefde momenten in de film- en tv-geschiedenis, was het bijna volledig geïmproviseerd. Of in ieder geval versterkt door improvisatie.
In het script wordt het moment beschreven als Tormund die Brienne "een kijkje geeft", maar acteur Kristofer Hivju verfraaide de instructie zo veel in zijn uitvoering dat Gwendoline Christie, die Brienne speelt, alleen maar ongemakkelijk weg kon kijken. Het ging zo goed dat Hivju werd aangemoedigd om off-script te gaan voor toekomstige interacties tussen hen.
20 DEED HET: HET WAS ALLEMAAL EEN DROOM
De 2013-editie van Game of Thrones: The Storyboards onthulde enkele interessante bezuinigingen en wijzigingen die zijn aangebracht in de eerste twee seizoenen van de show. Een daarvan was een heel andere opening van de hele serie: een droomsequentie.
In de geplande reeks zou Ned Stark hebben gedroomd over de executie van zijn vader en broer door de gekke koning; zijn vader was vastgebonden aan een brandende brandstapel en zijn broer stond op het punt om opgehangen te worden, voordat hij in het koude zweet wakker werd. Hoewel we niet een hekel hebben aan wat we hebben gekregen, zou dit dramatische alternatief een geweldige voorbode zijn geweest van Neds lot.
19 OPGESLAGEN: SCENENE STEALER
The Season Seven cold open is een van de beste van de show. In het begin verbijstert de aanblik van een plotseling levende Walder Frey het publiek, maar zodra het masker wegglijdt om te onthullen dat het eigenlijk Arya is, verandert het tafereel in een triomfantelijk moment van bloedige wraak voor de meestermoordenaar.
Ik dacht dat het moeilijk was om het op een andere manier voor te stellen, deze scène zou oorspronkelijk later in de aflevering komen, maar de producers waren zo onder de indruk van David Bradley's optreden als Arya/Walder, dat ze dingen door elkaar gooiden om het tegen te houden de seizoensopener.
18 HURT IT: KING'S LANDING
Terwijl Coffee Cup Gate het grootste deel van de discussie over productiefouten voor seizoen acht in beslag nam, waren andere kijkers meer bezorgd over hoe de geografie van King's Landing op onverklaarbare wijze was veranderd van het eerste seizoen van de serie naar het laatste.
Een scène uit seizoen één waarin de Starks aankomen in de hoofdstad van Westeros, toont een drukke ingang naar een havenstad omringd door de oceaan. Maar wanneer Daenerys en Cersei elkaar bij dezelfde poort ontmoeten voor hun onderhandelingen in de vierde aflevering van seizoen acht, wordt deze ingang vreemd genoeg een uitgestrekte, dorre woestijn.
17 OPGESLAGEN: CASTING GOED GEDAAN
Kit Harington en zijn glorieuze bos haar zullen voor altijd synoniem zijn met het karakter van Jon Snow, maar de rol ging bijna naar een andere Game of Thrones-acteur: Iwan Rheon. Ja, dat klopt - Ramsay Bolton zelf.
Hoewel Rheon uiteindelijk een 'bastaard'-prins speelde, vertelde hij Interview dat zijn vertolking van Jon Snow 'heel anders' zou zijn geweest, en denkt dat de castingdirecteuren 'de juiste keuze hebben gemaakt'. Rheon heeft zo goed werk geleverd door het publiek hem te laten verachten als Ramsay, we zijn het helemaal met hem eens.
16 HURT IT: ED SHEERAN(T)
Cameo's van beroemdheden op Game of Thrones worden meestal op de achtergrond bewaard - waar ze thuishoren. Ed Sheeran's verschijning in seizoen zeven had echter niet meer in je gezicht kunnen zijn als het probeerde. De singer/songwriter nam deel aan een uitgebreide scène als Lannister-soldaat met een vermomde Arya.
Als deze interactie een belangrijk doel had gediend, waren ze er misschien mee weggekomen, maar in plaats daarvan waren kijkers geïrriteerd door wat transparant slechts een excuus was om Sheeran te laten zien - die ook de dupe was van de online reacties. Cameo's zouden leuke paaseieren moeten zijn, geen vierde muurbrekende afleiding.
15 OPGESLAGEN: GEEN GENADE
In een show die geen gebrek heeft aan schurken die met snor ronddraaien, slaagde Ramsay Bolton er nog steeds in om op te vallen als de absolute slechtste. Zijn overlijden - door een betuigde Sansa Stark voor zijn eigen bloeddorstige honden gegooid - was een groot louterend moment voor de kijkers.
Als de regisseur van de aflevering zijn zin had gekregen, was de ondergang van Ramsay misschien een stuk vriendelijker geweest. Hij had een sympathieker einde voor het personage voorzien om een kleine nuance aan de zwart-witte sadist toe te voegen, maar de makers zetten hun voet op de grond, wetende dat het publiek geen medelijden zou willen hebben met de psychopaat.
14 HURT IT: EEN HANDIG EINDE
Hoewel niemand verwachtte dat de Tyrells als beste zouden uitkomen, leek het abrupte einde dat Margeary's personage ontmoette tijdens de finale van seizoen zes maar al te gemakkelijk voor haar grootste vijand, Cersei. Echt, het werd gedaan op het gemak van Margery's actrice, Natalie Dormer.
In een gesprek met Entertainment Weekly onthulde Dormer dat ze "het telefoontje had voorkomen" van de showrunners die haar vertelden dat haar personage zou worden afgeschaft, "omdat ik [terwijl ik seizoen vijf maakte] verzocht om [ze] vrij te geven dat ik eerder aan de show werkte dan normaal, zodat ik een ander project kon doen."
13 OPGESLAGEN: ZOETE RELEASE
Game of Thrones is berucht om zijn bloederige eindscènes, van Joffrey Baratheons vergiftiging tot Oberyon Martells hoofd-squishing. Oorspronkelijk was de dood van Joffrey's zus, Myrcella, bedoeld om op dezelfde manier grof te zijn, maar de regisseurs besloten hier uiteindelijk tegenin te gaan.
Myrcella zou een hersenbloeding hebben die zo ernstig was dat haar hersenmaterie - en ook bloed - overal naar buiten zou spuiten als Jaime haar vasthield. Deze bloederige scène werd ons bespaard ten gunste van een rustiger moment om de tragedie van de gebeurtenis te benadrukken.
12 DEED HET: HET GEVOEL IS WEDERZIJDIG
Het is vanaf het begin duidelijk dat het niet de bedoeling is dat we voor de Lannisters gaan - de rijke en elitaire tegenstanders van de heroïsche en nuchtere Starks. De schijnbaar natuurlijke afkeer van Ned Stark voor de familie waarmee Robert Baratheon trouwde, had echter beter kunnen worden vastgesteld.
Een scène die uiteindelijk uit seizoen één was geknipt, zou dat net hebben gedaan. In de scène wordt ser Gregor Clegane - wiens loyaliteit op grond van zijn huis bij de Lannisters ligt - gestuurd om een klein stadje in Riverlands te plunderen, tot grote ergernis van Ned.
11 OPGESLAGEN: BLACKWATER RISES
De "Battle of Blackwater" verbleekt in vergelijking met de ijszombie-apocalyps van The Long Night, maar in die tijd was het een van de grootste technische prestaties van de show. Het Storyboards-boek onthult de vele herzieningen die de strijd doormaakte.
Er was veel gepland om te schrappen toen de productie in financiële en logistieke problemen kwam voordat de opnames zouden beginnen. Gelukkig werd regisseur Neil Marshall, een expert in het maken van epische actie met een krap budget, op het nippertje aangemeld, zodat ze er het beste van konden maken met wat het had.
