Er zijn veel dingen die zelfs de grootste South Park-fans niet weten over de show. Maar met een show die net zo gelaagd en gedetailleerd is als het meesterwerk van Trey Parker en Matt Stone, is dat te verwachten. Fans debatteren ook graag over de waarheid achter de serie. Of het nu gaat om wie de echte hoofdpersoon in South Park is of hoe effectief de show ons leert over controversiële onderwerpen zoals racisme. Terwijl fans (en degenen die de show niet leuk vinden) de hele dag kunnen blijven zitten en discussiëren over deze ongelooflijk edgy, inzichtelijke en ronduit belachelijke show, staat één ding buiten kijf… Het feit dat de schoen is ontstaan uit een totale afkeer van filmmaken.
In een uitstekende mondelinge geschiedenis over de creatie van South Park door Entertainment Weekly, gingen co-creators Trey Parker en Matt Stone in detail over hoe ze bij elkaar kwamen om hun show te bedenken en hoe het uitgroeide tot wat we weten dat het vandaag is.
Filmschool liet hen ontdekken dat ze filmmaken haten
In 1992 studeerden Matt Stone en Trey Parker aan de Universiteit van Colorado in Boulder. In het bijzonder jaagden ze hun liefde voor het maken van films na… Hoewel ze, terwijl ze dat deden, ontdekten dat ze eigenlijk een hekel hadden aan het hele proces.
"Als je op de filmschool zit, werk je elk weekend aan iemands film, dus je brengt je weekenden door op de set", legde Trey Parker uit in het Entertainment Weekly-interview. "Matt en ik zouden altijd camera's draaien of geluid maken of zoiets. Opnames zijn zo verdomd saai, en we zaten daar gewoon stemmen voor elkaar te doen - daar begon het eigenlijk."
Terwijl ze daar op de set zaten te wachten, praatten de twee altijd als kinderen en het maakte elkaar aan het lachen.
Twee kerstshorts begonnen de bal aan het rollen te brengen
"Dus we hadden een jaar lang kleine sketches met de stemmen voordat we iets opnamen", vervolgde Trey Parker. "De filmafdeling vertoonde aan het einde van het semester studentenfilms. Ik had zoiets van:" Er zou iets kerstachtigs moeten zijn ", omdat deze vertoningen een paar dagen voor Kerstmis waren. Ik had er zelfs eerder een gedaan, genaamd American History, met constructie papierknipsels, en ik heb er een studentenprijs voor gekregen. Dus Matt en ik hebben net dat kleine Jezus en Frosty ding gedaan."
De twee korte animatiefilms, Jesus vs. Frosty en de eerste versie van The Spirit Of Christmas hadden veel van de elementen die uiteindelijk het idee voor South Park zouden vormen. Dit omvatte het grof tekenen van kinderen in Colorado die de neiging hadden om te vloeken en altijd eindigden in een absurd, satirisch conflict dat een afspiegeling was van de samenleving.
De reactie die ze kregen van hun leeftijdsgenoten was absoluut enorm. Ze hebben nog nooit zoiets gezien.
Maar in die tijd was het allemaal gewoon een studentenproject voor de lol. Eentje waarvoor ze niet de hele dag op de set hoefden te zijn.
Nadat de twee waren afgestudeerd, verhuisden ze naar L. A. en maakten ze een kleine indiefilm genaamd Cannibal! De musical. Dit is het moment waarop ze Brian Garden, een directeur van Fox, ontmoetten, die de korte Jesus vs. Frosty-film te zien kreeg.
"Brian vond het helemaal geweldig, en hij zegt: "Kan ik [dit als] een kerstkaart naar iedereen sturen?" Dus stuurde hij het naar een productiehuis en kopieerde het honderd keer op VHS-banden, we zeiden gewoon: "Oh, dat is zo cool." Hij stuurde het naar zijn vrienden. Ze waren er zo dol op dat Brian het jaar daarop zei: "Kun je er nog een maken?" Trey zei.
"De manier waarop ze pauzes gebruikten en hun komische ritmes waren zo observerend en geniaal", zei Brian Graden. Dat was het eerste wat we zagen, en [we] leerden ze net kennen, en ze zouden verschillende projecten doen. We hebben een pilot voor kinderen gedaan, als je het kunt geloven, voor het zusternetwerk van Fox. We waren begonnen met het ontwikkelen van South Park op basis van die personages voordat [de tweede video] werd gemaakt."
Niet lang daarna besluiten Matt en Trey een tweede poging te wagen in de Spirit of Christmas en de Jesus vs. Santa-shorts om zowel de animatie als het verhaal op te poetsen. De bedoeling was om ze weer vrij te laten, puur voor het plezier… Maar, stom, ze vergaten hun naam erop te zetten.
Dus toen ze naar het publiek gingen, moesten ze de mensen ervan overtuigen dat zij degenen waren die ze gemaakt hadden.
"Het hele ding ging viraal voordat iemand echt wist wat viral betekende", legde Trey Parker uit. "Brian's vrienden vonden het zo leuk dat ze VHS-naar-VHS kopieerden en het vervolgens aan vrienden gaven."
Onder Brians vrienden waren veel Hollywood-insiders… zijn vrienden van vrienden. Uiteindelijk bereikte het George Clooney… Ja, DIE George Clooney. Volgens Trey Parker hoorden ze dat hij het 300 keer had gekopieerd.
"Toen gingen er maanden voorbij, " vervolgde Trey. "En toen waren we op een feest en deze jongens zeiden:" Dit moeten jullie zien!" Ze zorgden ervoor dat iedereen zich rond de tv verzamelde en 'The Spirit of Christmas' speelde. Matt en ik zeggen: "Kerel, we hebben dat gemaakt." En ze zeggen: "Nee, we kennen de jongens die dit hebben gemaakt - en ze hebben net een ontmoeting gehad met MTV." We hebben zoiets van, "Wat?!" Brian ging naar MTV en zei: "Nee, nee, dit zijn de jongens die het hebben gemaakt." En toen waren we aan het praten met mensen in New York en ze zeiden: "Je moet dit kerstding zien." We zeggen: "Kerel, we hebben dat gemaakt!" Het was het meest surrealistische. We waren in bars en probeerden meisjes op te pikken en zeiden: "Wij zijn de jongens die 'The Spirit of Christmas' hebben gemaakt." We waren een beetje als kleine rocksterren."
Kort daarna hadden ze genoeg momentum om het idee voor hun show te nemen, het te ontwikkelen en te pitchen voor een aantal netwerken… En de rest is geschiedenis.
