In Hollywood zijn er een paar acteurs die zo belangrijk zijn dat ze vrijwel hun eigen ticket kunnen schrijven als ze een film willen maken. Mensen als Tom Cruise, Julia Roberts en Tom Hanks zijn bijvoorbeeld allemaal zo machtig geweest in de filmindustrie dat de filmstudio's in de rij staan om elk project waarin ze geïnteresseerd zijn groen licht te geven.
Helaas voor de meeste acteurs kan het voor hen buitengewoon moeilijk zijn om het soort filmrollen te krijgen waarin ze geïnteresseerd zijn. Er zijn tenslotte veel verhalen van opmerkelijke acteurs die de hoofdrol in films die zouden doorgaan om klassiekers te worden. Aan de andere kant zijn er ook veel voorbeelden van acteurs die de rol van hun leven krijgen, alleen omdat een grotere ster het project heeft doorgegeven.
Als een van de grootste komische filmsterren aller tijden, is Jim Carrey het soort acteur waar de meeste studio's voor terugdeinzen om mee te werken. Als gevolg hiervan heeft Carrey in de loop der jaren veel rollen afgewezen. Desondanks zouden veel bioscoopbezoekers waarschijnlijk geschokt zijn als ze horen dat Carrey één rol in het bijzonder heeft afgewezen, omdat het personage dat hij had kunnen vertolken iconisch is geworden.
Een ware legende
Op elk willekeurig moment zijn er massa's mensen die auditie doen voor acteerrollen zonder ooit enig succes te vinden. Met dat in gedachten lijkt het heel duidelijk dat alle acteurs die een opmerkelijke rol spelen hun gelukkige sterren moeten bedanken. Bovendien is het ronduit ongelooflijk dat alle acteurs jarenlang succes hebben gehad, hoe getalenteerd ze ook zijn.
Hoewel de kansen tegen elke acteur groot zijn, zijn sommigen erin geslaagd om legendes van het bedrijf te worden. Jim Carrey vermaakt bijvoorbeeld de massa al zoveel jaren dat zijn invloed op de filmwereld vrijwel zeker nooit zal worden vergeten.
Een andere vriend
Als de meeste schrijvers hun personages bedenken, hebben ze een bepaald beeld van die fictieve mensen in hun hoofd. In het geval van veel scenarioschrijvers is het het gemakkelijkst om beroemde acteurs voor te stellen in hun gedachten wanneer ze met hun personages op de proppen komen. Het blijkt dat de schrijver achter Elf's originele script één acteur in gedachten had voor Buddy the Elf, Chris Farley. Helaas kon Farley het personage op geen enkele manier portretteren toen hij in 1997 stierf en Elf pas in 2003 uitkwam.
Natuurlijk zijn de meeste mensen dol geworden op Will Ferrells vertolking van Buddy the Elf. Desondanks was Ferrell niet de eerste keuze om Buddy the Elf te spelen toen Farley stierf. In plaats daarvan vroegen de oorspronkelijke plannen voor Elf dat Jim Carrey het titulaire personage zou spelen.
Op het moment van schrijven is er geen manier om precies te weten waarom Jim Carrey niet uiteindelijk Buddy the Elf speelde. Hoe dan ook, het lijkt onwaarschijnlijk dat Carrey zichzelf in elkaar slaat over het missen van de hoofdrol in Elf. Carrey speelde tenslotte in veel klassieke films en Bruce Almighty werd uitgebracht in hetzelfde jaar dat Elf uitkwam, dus het is niet alsof zijn carrière op dat moment op een neerwaartse glijbaan was. Bovendien heeft Carrey in de loop der jaren verschillende andere opmerkelijke rollen afgewezen.
Een andere toon
In Hollywood worden sommige projecten versneld in productie genomen, slechts enkele maanden nadat ze oorspronkelijk zijn bedacht. Aan de andere kant zijn er veel films geweest waaraan jaren is gewerkt voordat iemand op de set verscheen om ze te filmen. Als het gaat om de geliefde kerstklassieker Elf, v alt het absoluut in de laatste categorie. Met dat in gedachten zou het voor niemand een verrassing moeten zijn dat de film oorspronkelijk heel anders zou zijn op manieren die niets te maken hebben met de hoofdrolspeler.
Bedacht en geschreven door de eerste schrijver David Berenbaum, begon het werk aan Elf's script in 1993, een volledig decennium voordat de film uiteindelijk werd uitgebracht. Het is niet verwonderlijk dat tijdens de vele jaren van pre-productie die Elf onderging, de plannen voor de film veel veranderingen ondergingen. In 2013 vertelde Jon Favreau bijvoorbeeld aan Rolling Stone dat het originele script van Elf een stuk donkerder was, totdat hij besloot de film gezinsvriendelijk te maken.
“Ik heb het script bekeken en ik was niet echt geïnteresseerd. Het was een veel donkerdere versie van de film. Ik herinner me dat ik het las en het klikte: als ik de wereld waar hij vandaan kwam maakte alsof hij opgroeide als een elf in Rudolph the Red-Nosed Reindeer, een van die Rankin/Bass-kerstspecials waarmee ik opgroeide, dan viel alles tonaal op zijn plaats.
