Vorige week bracht Hulu de langverwachte televisiebewerking van Sally Rooney's bestseller Normal People uit.
In 2018 liet Rooney haar tweede roman, Normale mensen, vallen met veel bijval. Het klom snel naar de top van vele hitlijsten en bereikte zelfs de derde plaats op de bestsellerlijst van de New York Times. Lezers en critici prezen Rooney's realistische weergave van relaties en intimiteit. Medio 2019 werd bekend dat BBC en Hulu van plan waren een serie op basis van de roman uit te brengen.
Hoewel fans enthousiast waren over de aanpassing, was er een zekere mate van scepsis. De meest geliefde boeken vertalen niet altijd goed op het scherm, en het was een logische angst dat hetzelfde zou kunnen gebeuren met Normale Mensen. De verwachtingen rondom de show waren hooggespannen, dus het was voor velen een opluchting toen bekend werd dat Rooney zou helpen bij het schrijven van de serie. Hulu's Normal People verschilt van het boek, maar alleen op noodzakelijke manieren, en bevestigt de erfenis van de serie als een van de beste boekaanpassingen van de afgelopen jaren.
Hoge verwachtingen
Sinds haar debuutroman, Gesprekken met vrienden, in 2017 werd uitgebracht, is Rooney omhooggeschoten naar literaire roem. Critici prezen Rooney als "de eerste grote duizendjarige schrijver", en de afgelopen jaren heeft ze een cultstatus verworven. Een deel van haar populariteit komt van haar personages herkenbare, zo niet frustrerende, interacties. De onmiskenbaar menselijke situaties en dilemma's hebben geen perfect verpakte oplossingen, waardoor het leven op een zeer specifieke en zeldzame manier wordt nagebootst.
In een gesprek met The New Yorker vorig jaar beschreef Rooney haar personages als "soms opmerkzaam, maar vaker verpletterend niet in staat om te beschrijven of uit te leggen wat er in hun leven gebeurt". Normal People's Marianne en Connell zijn geen uitzondering. Het wil-zij-niet-zij-aspect van hun relatie zorgt ervoor dat het tempo door het boek heen gestaag blijft.
De frustrerend echte denkprocessen van de personages is iets waar alleen de lezer mee bekend is, aangezien de personages zich zelden op een volledige en bevredigende manier voor elkaar openstellen. De interne monologen die Rooney voor haar personages schrijft, geven de lezer een idee van hun motieven en emoties, waardoor zelfs problematische keuzes begrijpelijk worden. Dit is echter notoir moeilijk te imiteren op het scherm.
Veel van de magie van Rooney's romans komt van de intieme manier waarop de lezer haar personages leert kennen. Het verliezen van die kwaliteit zou een mislukking zijn voor Normal People en zou ongetwijfeld leiden tot teleurstelling bij de fans. Gelukkig voor de kijkers slaagden de schrijvers, regisseurs en acteurs erin om deze kwaliteit vakkundig vast te leggen.
Succes op klein scherm
De invloed van de acteurs op Normal People hangt rechtstreeks samen met het succes van de show. Een groot deel van het boek speelde zich af in de hoofden van Marianne en Connell. Dit betekende dat Daisy Edgar-Jones, die Marianne speelde, en Paul Mescal, die Connell speelde, veel meer moesten overbrengen dan een dialoog aan de kijkers. In Normale mensen speelde emotie wat de personages niet zeiden een even grote rol als de daadwerkelijke gesproken woorden.
De achtergrond van de relatie van Marianne en Connell bevat kwesties van sociale klasse, familie en vriendschapsdynamiek. De serie legt Marianne en Connell uitstekend uit aan de hand van hun individuele ervaringen met familie en vrienden. Vroege lof voor de show suggereerde zoveel, maar het kijken naar de serie zorgt voor een ervaring die zeldzaam is voor boekenliefhebbers - een geliefd verhaal dat tot leven wordt gebracht als een perfecte gelijk aan zijn nieuwe tegenhanger.
Het is zowel bevredigend als tragisch om te zien hoe deze twee personages hun eigen worsteling met geestelijke gezondheid navigeren terwijl ze van adolescentie naar volwassenheid gaan. Hoewel niet elke uitkomst perfect opgelost is, weerspiegelt het het leven op een hartverscheurend reële manier. Dit maakt de personages net zo herkenbaar als in de roman, en legt met name Rooney's bitterzoete essentie vast.
Als de serie verschilt van de roman, is dat op een manier die logisch is en die bijdraagt aan de diepte van het verhaal. Dialoog hier aangepast, een kleine gebeurtenis daar aangepast. De veranderingen zijn subtiel en logisch. Eén verandering in het bijzonder versterkt het verhaal. De laatste scène wordt uitgebreid op manieren die het einde voller maken, met dialoog van Marianne die in de roman intern blijft. Zonder de uitkomst van het einde te veranderen, dient de show om de conclusie af te ronden op een manier die de kijkers tevreden laat, zelfs als ze op het randje van tranen staan.
Fans van Rooney's werk kunnen versteld staan van deze korte serie. Het brengt het verhaal niet alleen prachtig tot leven, maar het slaagt er ook in om de realiteit en diepte in de karakters van Marianne en Connell te behouden. Een zeldzaam recht wordt gedaan door de makers van de show, en Rooney-fans zullen zeker weggaan met een gevoel van voldoening over de kwaliteit van de geproduceerde show.
Aan het einde van het boek schrijft Rooney: "mensen kunnen elkaar echt veranderen". Na het kijken van Normal People zullen boekfans zeker veranderd wegkomen, al is het maar om hun vertrouwen te herstellen in het potentieel van boekaanpassingen.
Alle twaalf afleveringen van Normal People kunnen nu op Hulu worden gestreamd.
