Emily in Parijs kreeg veel reacties toen het in oktober 2020 in première ging op Netflix. Kijkers denken dat het personage van Lily Collins, Emily Cooper, terecht, egocentrisch en over het algemeen vervelend overkomt. Voeg de karikaturale stereotypen van het Franse volk, de culturele clichés en de belachelijkheid van Coopers luxueuze levensstijl van social media-marketeers toe.
Maar net als andere onrealistische glamourseries was het een Golden Globe-hit. Het heeft duidelijk een aantal kijkers over de hele wereld gewonnen dat het op 22 december 2021 een tweede seizoen heeft uitgezonden. Toch hebben Franse critici openlijk hun afkeuring uitgesproken over de show. Dit is waarom.
De Franse media haten de manier waarop 'Emily in Paris' het Franse volk portretteert
Een paar dagen nadat Emily in Parijs op Netflix was geland, rapporteerde The Hollywood Reporter alle recensies die door de Franse media over de show waren gemaakt. Een van hen was Sens Critique die zei dat je "van sciencefiction moet houden om deze serie te kijken, wetende dat Parijzenaars meestal vriendelijk zijn, onberispelijk Engels spreken, urenlang vrijen en dat naar je werk gaan een optie blijft." Ze voegden eraan toe dat "de schrijvers misschien twee of drie minuten hebben geaarzeld om een stokbrood onder elke Fransman te steken, of zelfs een baret om ze duidelijk te onderscheiden, aan de andere kant roken ze allemaal sigaretten en flirten ze dood." Het is moeilijk om het hierover oneens te zijn, vooral als het lijkt alsof alle mannen in The City of Lights Cooper aanvallen.
Première maakte ook sarcastische opmerkingen over de voorstelling van de Fransen in de show als niet-progressieve slappelingen. "[In Emily in Paris] leren we dat de Fransen 'allemaal slecht' zijn (ja, ja), "schreef Charles Martin. "Dat ze lui zijn en nooit voor het einde van de ochtend op kantoor aankomen, dat ze flirterig zijn en niet echt gehecht zijn aan het concept van loyaliteit, dat ze seksistisch en achterlijk zijn, en natuurlijk dat ze een twijfelachtige relatie hebben met douchen. Ja, geen enkel cliché wordt gespaard, zelfs de zwakste niet." Zeker, er zijn impliciete arbeidsethosvergelijkingen in de show die grenzen aan culturele discriminatie - net zoals Cooper herhaaldelijk aandringt op haar "Amerikaanse perspectief" op de werkplek.
Voor Franse kijkers, 'Emily In Paris' geeft een 'verkeerd beeld van Parijs' weer
Het onrealistische idee van Parijs in de show, gecombineerd met de 'trotse culturele onwetendheid' van de hoofdpersoon, heeft de Fransen zeker doen afvragen waarom hun acteurs zelfs maar hebben deelgenomen aan deze 'gênante serie'. Tijdschrift Les Inrocks zei dat in de show Parijs wordt afgeschilderd als het fantasieland van "de Moulin Rouge, Coco Chanel, baguettes en Ratatouille." Op de gebruikersbeoordelingssite AlloCiné scoorde Emily in Parijs slechts 2,5/5. "Gênante serie, totaal verkeerd beeld van Parijs. Het is belachelijk, slecht geacteerd. Alsof het in Parijs allemaal om mode, romantiek en croissants draait", schreef een gebruiker. Een ander zei: "Het is gewoon betreurenswaardig, ik vraag me af waarom Franse acteurs ermee instemden om in deze serie te schitteren."
Dan zijn er anderen die gewoon niets om de show geven of er zelfs niet van hebben gehoord. "Dit is als een absoluut non-evenement in Frankrijk, niemand die ik ken heeft ervan gehoord", schreef een Redditor. Een ander zei dat "absoluut niemand hier praat over deze show en dat het sowieso niemand een f--- zou kunnen schelen", in tegenstelling tot de kop van de thread dat "Franse critici in het geweer komen" over de show. " Maar iemand bekende dat ze, voordat ze de tv uitschakelden na de eerste aflevering, "bedroefd waren door de gemiste kans om het Netflix-publiek misschien te leren over echte culturele verschillen, cultuurschok en interculturele communicatie."
Sommige Franse kijkers houden echt van 'Emily In Paris'
Voor sommigen kan het valse beeld van Parijs als een perfecte stad ook geruststellend zijn. "Was het vol clichés en onorigineel? Ja", schreef een Franse Reddit-gebruiker."Was het een leuke escapistische fantasie in deze utopische versie van Parijs die nooit zal bestaan? Verdorie, en ik had dat nu nodig, de wereld is in puin, het leven is raar. We hebben nu meer clichématige, pittige, preppy romantische komedies nodig. Ik heb nu geen zin om naar grimmige donkere dingen te kijken, de wereld is al donker genoeg." Om eerlijk te zijn, beschreef THR de show zelf als "opvallend kijkbaar, een escapistische confectie boordevol licht verteerbare plots, kostuums en personages."
Een andere Redditor getuigde zelfs van enkele negatieve stereotypen in de serie. "De stereotypen van Parijs zijn gebaseerd op een realiteit", schreven ze. "De metro ruikt naar p-sy BO, Franse mannen zijn extreem flirterig, vooral Parijzenaars zijn neerbuigend, en ja, het kan zeker aanvoelen als een soort Disneyland vergeleken met een Amerikaanse stad… Het is duidelijk complexer dan de tv-versie, maar welk deel van het leven is dat niet?" Het is ook een Darren Star-serie. Star is ook de maker van Sex and the City, de zus van deze show in New York City. Het is niet echt logisch om een geaarde Emily in Parijs te verwachten.
