Iedereen die de tijd heeft genomen om de nieuwste misdaaddocumentaire van Netflix, 'Girl in the Picture', te bekijken, kan gemakkelijk toegeven dat het een huiveringwekkende documentaire over waargebeurde misdaad was. Sommigen beschrijven het als het "meest angstaanjagende ding" dat ze ooit hebben gezien en als gevolg daarvan is deze film een hit geworden onder de kijkers. Het verhaal volgt Tonya Dawn Hughes, het slachtoffer van moord die lijdt aan verschillende vormen van misbruik door haar 'vermeende vader'.
De film begint met een politieonderzoek naar de bestuurder van de auto die naar verluidt Tonya Dawn Hughes had aangereden op een ventweg in de buurt van een van de belangrijkste snelwegen van Oklahoma City. Bij de aankomst van het lichaam van het slachtoffer in het ziekenhuis, begon de medische staf met hun gebruikelijke onderzoeken en realiseerde zich al snel dat Tonya's dood niet zomaar een vluchtmisdrijf was, aangezien er sporen van misbruik op haar lichaam waren. Naast de shocker achter Tonya's dood, begonnen er vragen te rijzen of Tonya echt is wie ze is.
Kijkers beschrijven 'Girl in the Picture' als een maagverscheurende en verontrustende toevoeging aan het Netflix true-crime-drama. Bij de release op 6 juli stond de documentaire al snel in de top 10, omdat kijkers graag wilden weten wie ze werkelijk is.
Tonya Hughes was niet de enige met meerdere identiteiten
Wat is er met Tonya Hughes gebeurd? Wie is Sharon Marshall? En hoe kwam ze aan de kant van een weg te overlijden? Het verhaal volgt de zaak van Suzanne Marie Sevakis, wiens naam kijkers pas aan het einde van de film leren, die in 1990 stervend werd gevonden langs de kant van een weg. Toen de politie het mysterie begon te ontrafelen, ontvouwde het zich als een nachtmerrie toen ze Tonya's moeder vertelden over haar dood en ze onthulde dat haar dochter met acht maanden was overleden.
De politie werd toen achterdochtig over Tonya's oudere echtgenoot, Clarence, en als gevolg daarvan werd haar zoon Michael naar verluidt in een pleeggezin geplaatst na de dood van zijn moeder. De politie kwam er al snel achter dat Tonya eigenlijk Sharon Marshall was, een meisje dat in haar schooltijd een populaire en slimme studente was die een beurs verdiende om lucht- en ruimtevaarttechniek te studeren aan het Georgia Institute of Technology.
Sharon verborg echter een duister geheim, want thuis werd ze misbruikt door haar stiefvader, Franklin Floyd… wie je al geraden hebt, is eigenlijk Clarence. De politie kwam er uiteindelijk achter dat Franklin een veroordeelde misdadiger was en sinds de jaren zeventig op de vlucht was voor de ontvoering en mishandeling van een jong kind - Suzanne Marie Sevakis, de geboortenaam die aan Sharon/Tonya werd gegeven.
Wie was het vadermeisje van Michael op de foto
Er is gemeld dat Sharon verkering had met een man genaamd Gregory Higgs terwijl ze bij Franklin Floyd in Phoenix, Arizona woonde. Ze werd uiteindelijk zwanger en beviel in 1988 van Michael. Higgs wordt niet genoemd in de documentaire, maar juridische documenten uit de zaak van de regering tegen Floyd suggereren dat Higgs de vader van Michael zou kunnen zijn.
Er wordt ook gedacht dat Sharon probeerde te ontsnappen aan Floyd en weg te lopen met Gregory, maar Franklin joeg hen op en bracht haar terug, wat leidde tot zijn beslissing om hun huis te verlaten, hun identiteit te veranderen en uiteindelijk te trouwen.
Na de dood van Sharon heeft Floyd naar verluidt contact opgenomen met Gregory om te vragen naar de opvoeding van zijn zoon, maar helaas heeft hij Michael nooit overgedragen.
Regie Skye Borgman is geen onbekende in de misdaaddocumentaires
Skye Borgman, regisseur en producent van 'Girl in the Picture' zit achter verschillende hitdocumentaires en docu-series, waaronder Hulu's Dead Asleep, Netflix's Abducted in Plain Sight, de JoAnn Romain-aflevering van Netflix' Unsolved Mysteries reboot, en een andere aankomende Netflix-documentaireserie genaamd I Just Killed My Dad.
Skye heeft een passie voor het naspelen van misdaadverhalen en in een van haar laatste interviews met Factual America zei Borgman: Ik geniet absoluut van verhalen die ik niet helemaal begrijp, die veel lagen bevatten. Die zijn erg ingewikkeld, en het kost me een minuut om op zijn minst te proberen te achterhalen hoe of waarom iets is gebeurd.'
Ze voegde er verder aan toe: Ik kan er niet altijd achter komen hoe of waarom iets precies is gebeurd, maar ik hou van verhalen waarvan ik niet helemaal zeker weet hoe de dingen evolueren. En ik denk ook dat ik vooral geïnteresseerd ben in het vertellen van menselijke verhalen, en ik denk dat dat gewoon is – misdaad geeft ons het volledige spectrum van de mensheid, van de allerbeste tot de aller, allerslechtste mensen. En dus denk ik dat het echt een soort van ontrafeling is van de menselijke conditie en wat ons drijft om de verschillende dingen te doen die we doen; hoe we terugkomen van bepaalde tragedies of trauma's, dat is echt interessant voor mij.”
Voor Skye draait het allemaal om het vinden van verhalen die 'onverwachte' wendingen nemen.
