Er is iets aan het knallen op een klassieker uit de jaren 80 die elke keer weer een schot in de roos is. Of het nu chick flicks, jongensfilms of iets daar tussenin zijn, de beste films van de jaren 80 hebben de tand des tijds doorstaan en ze blijven een enorme inspiratiebron voor de filmmakers van vandaag.
The Breakfast Club is misschien wel de beste tienerfilm van het decennium, en zelfs nu houdt de film stand en is hij relevant. Natuurlijk zijn er sommige dingen die nu gedateerd of taboe zijn, maar al met al zijn er maar weinig films uit het decennium die zoveel gewicht in de schaal leggen als deze.
Dus, waarom heeft het nooit een vervolg gekregen? Laten we eens kijken en zien!
Een verwijderde scène maakt alles compleet
The Breakfast Club lijkt misschien een film die al jaren om een vervolg smeekt, maar de waarheid is dat een verwijderde scène alles afrondt. Er viel veel te zeggen over de paden die de personages bewandelden, maar de fans kregen nooit het soort afsluiting waarnaar ze op zoek waren.
De scène zelf is nooit in de film terechtgekomen en het verandert alles aan de manier waarop we naar deze personages kijken. In veel opzichten is het bijna deprimerend om erover te lezen, gezien de hoeveelheid hoop die er is aan het einde van de film.
Volgens John Kapelos die Carl de conciërge speelde: "Ik vertelde Brian [Anthony Michael Hall] dat hij een grote effectenmakelaar zal worden, op 35-jarige leeftijd aan een hartaanval zal sterven. Claire gaat een Suburban besturen en een huisvrouw worden. John Bender, als en wanneer ze je uit de gevangenis laten.'
Zoals velen zich herinneren, eindigen de films zodra de kinderen hun eigen weg gaan uit detentie, en er is optimisme dat ze dingen in hun leven kunnen veranderen waarmee ze tijdens de film te maken hebben gehad. Deze epiloog laat ons weten dat de opdrachtgever de hele tijd gelijk had en dat deze personages vastzitten in de vorm waarin we ze aan het begin van de film aantroffen.
Omdat dit niet echt is gebeurd, kunnen mensen nog steeds hun eigen beeld schetsen van wat er met die tieners is gebeurd nadat de film was afgelopen en ze weer naar school gingen.
Buiten deze grote verwijderde scène had de regisseur van de film wat te zeggen over het maken van een vervolg op de geliefde film.
Directeur John Hughes wilde geen vervolg maken
Om een echt vervolg te maken, zou regisseur John Hughes aan boord moeten zijn geweest met het script en het project als geheel. Het bleek dat hij weinig interesse had om verder te gaan met een vervolg op de Breakfast Club.
In zijn gesprek met de Hartford Courant sprak John Hughes over een vervolg op de film en zijn standpunt ertegen.
Hij zou zeggen: "Ik weet dat iedereen het graag zou willen zien, maar ik ben te dol op die personages … er is geen excuus dat ze ooit nog in dezelfde kamer zou kunnen plaatsen. Er is niets in hun leven na de middelbare school dat relevant is voor die dag."
Het vervolg had lucratief kunnen zijn voor de beroemde regisseur, maar op dat moment had hij de jaren 80 overwonnen en een nieuwe generatie filmmakers geïnspireerd. Hij gaf echter toe dat er enkele ideeën waren waarmee hij had kunnen werken, maar niet in filmformaat.
Hij zou zeggen: "Ik heb erover nagedacht. Ik zou het in proza kunnen doen. Ik weet wat er met hen zal gebeuren. Ik ken hen. Maar om het met echte acteurs te doen - met Molly [Ringwald] en Judd [Nelson] en Ally [Sheedy] - zouden ze nooit meer bij elkaar komen."
Ondanks dat er nooit een vervolg is gemaakt, zijn er veel gesprekken geweest over een mogelijke remake die op een bepaald moment tot wasdom komt.
Remake Talks zijn opgedoken
The Breakfast Club is een film waar niet mee geknoeid mag worden, maar studio's houden ervan om geld te verdienen, en sommigen hebben overwogen om deze klassieker opnieuw te maken om een paar extra dollars bij elkaar te krijgen.
Sites zoals Metro hebben gemeld dat er in het verleden pogingen zijn gedaan om Breakfast Club-remakes te maken, maar er is nooit iets aan het licht gekomen. Het heeft gewoon geen zin om opnieuw te proberen bliksem in een fles te vangen, en het zou moeilijk zijn om dezelfde culturele impact achter te laten die het origineel had.
Mocht deze film ooit nog eens worden gemaakt, verwacht dan dat sommigen een terugslag krijgen en anderen optimistisch. Iedereen zou een goede film willen, maar er zou veel onwil zijn om hem te gaan zien.
Na al die jaren blijft The Breakfast Club zo goed als altijd, en echt, een vervolg dat nooit het daglicht zou zien, was het beste.
