Terwijl we Matthew Morrisons vreselijke optreden als de Grinch in Dr. Seuss' The Grinch Musical van NBC nog steeds verwerken, laten we eens kijken naar de betere live-actionversie van de klassieke tekenfilm. Je kent de hilarisch vertederende versie die tot leven is gebracht door niemand minder dan Jim Carrey.
Carrey speelde in enkele van de beste films en speelde enkele van de meest buitensporige personages, maar niets is te vergelijken met zijn optreden in The Grinch. Dit jaar markeert het 20-jarig jubileum van How The Grinch Stole Christmas, dus laten we om het te herdenken eens kijken hoe het was om met Carrey te werken en wat er voor nodig was om hem er net zo groen uit te laten zien als altijd.
Laten we zeggen dat Carrey geen Grinch was voor zijn co-sterren, maar dat zijn visagist tegelijkertijd therapie nodig had. "Het is omdat ik groen ben, is het niet?" Maak je klaar om lekker warm van binnen te zijn, want dit zal je hart verwarmen.
Zijn make-upartiest ging naar therapie nadat hij hem in de Grinch had veranderd
Een van de beroemdste make-upartiesten met speciale effecten, Kazuhiro Tsuji, die bekend staat om het werken aan films als Hellboy en Darkest Hour, kreeg de taak om Carrey in de Grinch te transformeren. Maar dit was niet zoals elke andere baan. Het probeerde zowel artiest als acteur.
De eerste uitdaging was het feit dat het ontwerp voor het extreem harige pak steeds veranderde. Het was gemaakt van yakhaar dat groen was geverfd en zorgvuldig werd verweven tot een spandexpak.
Toen Carrey toen aangekleed en klaar was (de eerste keer duurde 8,5 uur en een gat in zijn trailer later, maar de tijd werd later gehalveerd), kwam de nepsneeuw die op de set viel constant in het enorme geel contacten die Carrey in zijn ogen moest persen.
Volgens Tsuji nam Carrey zijn frustraties weg met het dragen van het pak en het doormaken van meer dan 1000 uur in de make-upstoel op de bemanning.
"Toen we eenmaal op de set waren, was hij echt gemeen tegen iedereen en aan het begin van de productie konden ze het niet afmaken", vertelde Tsuji aan Vulture. "Na twee weken konden we maar drie dagen aan het opnameschema afmaken, want plotseling zou hij gewoon verdwijnen en toen hij terugkwam, was alles uit elkaar gescheurd. We konden niets fotograferen."
Aan de andere kant vertelde Carrey ooit aan de L. A. Times dat het werken aan The Grinch "een echte les in zen" was, omdat hij tijdens de shoot van een jaar zijn pak 92 keer moest dragen. Tsuji heeft echter nog steeds littekens van de ervaring.
"In de make-uptrailer staat hij plotseling op en kijkt in de spiegel, en wijzend op zijn kin zegt hij: 'Deze kleur is anders dan wat je gisteren deed.' Ik gebruikte dezelfde kleur die ik gisteren gebruikte. Hij zegt: 'Repareer het.' En oké, weet je, ik 'repareerde' het. Zo was elke dag."
Dit bracht Tsuji ertoe om naar de producenten te gaan die ook niet blij waren met het trage tempo, en samen kwamen ze met een plan dat ertoe leidde dat Tsuji een tijdje weg ging om Carrey te laten zien hoe waardevol hij was. Na een week kwam Carrey bellen, maar Tsuji negeerde alle telefoontjes totdat de directeur, Ron Howard, belde en zei dat Carrey zou veranderen.
Hij ging terug op één voorwaarde, en het was niet dat hij opslag kreeg. Hij vroeg of ze hem konden helpen aan een groene kaart. Ze accepteerden het en hij ging weer aan het werk.
Maar het werken aan The Grinch had blijvende effecten na het inpakken. Tsuji ging daarna in therapie en begon zich zelfs af te vragen of hij zijn carrière in de filmindustrie wilde voortzetten.
Dagdagen van 16 uur werken en moeten omgaan met "de angst voor wat er het volgende moment zou kunnen gebeuren - misschien raakt de acteur in paniek of verandert van gedachten - er altijd klaar voor zijn", was niet iets dat Tsuji wilde meer verdragen.
Carrey was aardig tegen Cindy Lou, die hoewel
In tegenstelling tot Tsuji, Taylor Momsen, die Cindy Lou speelde, die goede herinneringen heeft aan het werken met Carrey aan The Grinch.
Toen Carrey niet het gevoel had dat hij "levend werd begraven" en een van zijn meltdowns had of op onverklaarbare wijze verdween vanwege zijn verslavingsproblemen op dat moment, was hij best aardig voor Momsen.
Terwijl Carrey vaak werd gezien als de duivel op de set, was Momsen de engel die Carrey hielp door te gaan (samen met een CIA-agent die werd ingeschakeld om Carrey te leren omgaan met onder druk staan).
In zekere zin waren Carrey en Momsen hun personages in het echte leven. Momsen zag het goede in Carrey net zoals Cindy het in de Grinch zag.
"Ik herinner me gewoon dat hij zo aardig, zo bezorgd, maar zo methodisch was met wat hij aan het doen was," vertelde Momsen onlangs aan Today. "Zelfs op die jonge leeftijd herinner ik me dat ik naar hem keek en zei: 'Ik kijk nu naar een artiest aan het werk.'"
Naast haar plezier in het werken met een echte artiest, zei Momsen dat ze het leuk vond om aan The Grinch te werken vanwege de muziek. Ze was ook een van de weinigen die het leuk vond om haar kostuum aan te trekken.
Dus het lijkt erop dat er goede en slechte tijden waren op de set, maar de film was een succes en verdiende $ 345 miljoen. Jaren later is de film nog steeds een van de meest bekeken kerstfilms en laat ons zingen "Where Are You Christmas?" elk jaar. En vergeet het gebraden beest niet.
