Tegen die tijd hebben vrijwel alle Harry Potter-fans gehoord over J. K. Rowlings transfobe tweets over wat zij 'het uitwissen van het concept van [biologische] seks' noemt. Sommige fans hebben haar in de verdediging geschoten door te zeggen dat de tweets niet openlijk transfobisch waren en dat het de auteur gewoon ontbrak aan enige nuance in het begrijpen van het verschil tussen geslacht en geslacht, maar een grote meerderheid van anderen kon niet worden overtuigd.
Degenen die tegen haar zijn, noemen het feit dat ze later dubbelde en haar uitspraken verdedigde, ondanks de vele pogingen die mensen na deze tweets deden om haar in de tussentijd over het onderwerp te onderwijzen. En toen Rowling een essay publiceerde om haar positie verder te verdedigen, bleken die mensen gelijk te hebben.
Dit is niet de eerste keer dat Rowling zichzelf in deze kwestie in de problemen brengt. Op verschillende momenten in het verleden is ze op het platform geroepen omdat ze openlijk tweets met transfobe retoriek leuk vond, gemaakt door TERF's (Trans Exclusionary Radical Feminists). Maar dit meest recente incident, waarin ze openlijk haar standpunt kenbaar maakte, was de laatste druppel voor veel fans, die nu hebben besloten dat ze, zoals ze het uitdrukken, 'geannuleerd' is.
Velen vroegen zich af of de zogenaamde "annulering" van Rowling ook betekende dat ze moesten stoppen met het lezen en ondersteunen van de Harry Potter-franchise als geheel, een serie waarmee mensen over de hele wereld zijn opgegroeid en geïdentificeerd als één van de meest vormende en belangrijke stukken literatuur in hun leven. Gelukkig voor die mensen is de Harry Potter-fandom niet bepaald onbekend met het scheiden van het werk van de auteur die het heeft geschreven - veel mensen doen het op dit moment al ongeveer drie jaar.
The Ilbermorny Issue
J. K. Rowling is altijd een beetje een ongewone auteur geweest omdat ze, in tegenstelling tot de meeste, nooit echt is gestopt met het uitbrengen van nieuw materiaal om de wereld van Harry Potter uit te bouwen. Van de website Pottermore, een soort fan-school bonus-content combo, waar ze af en toe korte verhalen publiceert over de groeiende wereld; naar spin-offseries zoals Fantastic Beasts en Where to Find Them; tot goedkeuring van literatuur door andere auteurs als canon, zoals het beruchte toneelstuk Cursed Child; ze heeft de wereld die ze gecreëerd heeft nooit lang alleen gelaten.
In het begin waren fans enthousiast dat Rowling de wereld bleef uitbouwen. Toen ze voor het eerst aankondigde dat Albus Perkamentus homo was, verheugden fans zich over de opname en bevestiging van de theorie die velen al jaren vermoedden. Maar daar stopte ze niet. Terwijl ze steeds meer informatie en feiten over achtergrondpersonages vrijgaf, vroegen velen zich af of ze dit alleen deed om 'diversiteitspunten' te krijgen. Ze vroegen zich ook af of deze details zo belangrijk waren om naar buiten te komen, waarom ze überhaupt nooit in de boeken werden genoemd.
Een van de meer uitgewerkte dingen die ze daar uitbracht, was in de zomer van 2017, samen met de release van de eerste Fantastic Beasts-film. Op Pottermore (dat tegen die tijd de hub was geworden waar fans alle extra informatie over de Harry Potter-wereld konden vinden), publiceerde ze informatie over de American Wizarding School, Ilvermorny.
Ze gaf fans een kort achtergrondverhaal over de oprichters en hoe het tot stand kwam, inclusief hoe tovenaars naar Amerika emigreerden en waarom, en wat de cultuur en scheiding was tussen Amerikaanse en Britse tovenaars. Ze gaf ook een paar details over de huizen in Ilbermorny en hoe het sorteren daar werkte.
Fans vonden het geweldig dat Ilvermorny bestond en nu een naam had, vooral het grote aantal Amerikaanse fans van de serie. Een aantal van hen had echter ook bezwaren tegen een paar verschillende aspecten van wat ze publiceerde.
Ten eerste dachten veel fans dat ze haar historisch onderzoek niet zo goed had gedaan als ze had moeten doen, en ze vonden dat haar afbeeldingen van de modernere VS naarmate het verhaal vorderde niet klopten met de manier waarop de cultuur zou zijn gevorderd, gezien het feit dat elke Amerikaanse context. Ze suggereerde bijvoorbeeld dat Ilvermorny de enige "officiële" Amerikaanse tovenaarsschool was (zoals in, erkend door MACUSA, het magische bestuursorgaan in de VS). Gezien de kleine omvang van het in Boston gelegen instituut, wezen fans dit onmiddellijk als belachelijk aan, gezien de enorme bevolking en fysieke omvang van Amerika.
Belangrijker is echter dat veel fans het gevoel hadden dat ze de Indiaanse cultuur en religieuze mythologie voor haar eigen doeleinden had toegeëigend, zonder enige eerbied voor overtuigingen die sommige inheemse volkeren nog steeds heilig achten. Ze gebruikte hun wezens in haar verhalen en als de namen van haar huizen, maar nam ze nauwelijks op als personages, en zeker niet op een manier die invloed had op het verhaal. Ze had de kans om verschillende geschiedenissen in haar verhaal op te nemen en deed dat niet, maar concentreerde zich in plaats daarvan op blanke Europese kolonisten, wat veel fans, vooral inheemse, van streek maakte.
De ventilatoroplossing: Canon terugwinnen
Deze overstuur, gecombineerd met het feit dat Rowlings contouren voor de huizen nog vager waren dan die van Hogwarts zonder echte karaktervoorbeelden om ze uit te werken, en andere inconsistenties die fans vonden tussen Rowlings verklaarde canon en wat realistisch zou zijn als Amerikaanse tovenaarsscholen echt bestonden, veroorzaakte een beetje een breuk. Veel fans, vooral die van de toen populaire sociale site Tumblr, besloten dat ze geen nieuwe toevoegingen aan het Harry Potter-universum van Rowling meer zouden accepteren.
In plaats daarvan kwamen groepen 'Potterheads', zoals ze zichzelf soms noemen, online samen om de canon voor zichzelf te bespreken en te beslissen. Ze bedachten nieuwe tovenaarsscholen in het hele land, ze schreven over Amerika's vermeende geheimhoudingswetten voor tovenaars, en probeerden over het algemeen hun eigen idee te creëren van hoe naar school gaan in Ilbermory er vandaag de dag uit zou zien. Ze bespraken zelfs hoe de juiste oorsprong van de school zou worden besproken, gedebatteerd en zelfs geprotesteerd door de eigen studenten.
Dit alles werd gedaan zonder enige acht te slaan op Rowlings gedachten hierover. Fans namen de basis van wat ze zei en vonden de canon voor zichzelf opnieuw uit, omdat ze niet hielden van de manier waarop ze hun land of gemeenschappen had geportretteerd. Deze Potterheads wisten dit misschien wel of niet, maar ze gebruikten in feite een klassieke tactiek voor literaire kritiek, genaamd 'Dood van de auteur'.
Dit literaire hulpmiddel, dat op hogescholen en universiteiten aan Engelse studenten wordt onderwezen als een manier om een stuk literatuur te zien als bestaand buiten de context van de wereld waarin het is gemaakt, stelt dat het moment waarop een auteur een stuk plaatst van fictie de wereld in, hebben ze geen eigendom meer over de ideeën. Integendeel, dat stuk werk is nu aan de lezers om vorm te geven en te interpreteren zoals ze willen. Deze techniek maakt deel uit van een grotere school van literaire kritiek die bekend staat als formalisme.
Formelisme is niet altijd een handig hulpmiddel bij het kijken naar een stuk literatuur: vaak is historische of persoonlijke context nodig om de betekenis van een stuk werk te interpreteren. In het geval van fans die genoeg hebben van Rowlings onwil om haar fantasiewereld los te laten, nog verergerd door de extreme emotionele beroering die haar recente opmerkingen zoveel eerdere toegewijden hebben veroorzaakt, is het een uitstekend hulpmiddel om degenen die met Harry zijn opgegroeid toe te staan Potter om nog steeds dit ding te hebben waar ze van houden, terwijl ze mentaal van de maker scheiden.
Kortom: Harry Potter-fans hebben besloten dat de canon van het universum nu van hen is. Het bestaat, meer dan op de pagina, het scherm of een website, in hun hoofden en harten van degenen die ervan houden, en niets J. K. Rowling zegt of heeft geen invloed meer op hoe het er voor hen uitziet. Rowlings gebrek aan respect voor inheemse volkeren, en nu haar transfobe opmerkingen, zijn als een vieze oude sok die aan een bepaalde huiself wordt gegeven: net als Dobby zijn de Potterheads nu vrij.
