In het jaar 2017 maakte Greta Gerwig haar solo regiedebuut met drama/komedie Lady Bird, een film die de onrustige tienerjaren van een gelijknamig jong meisje catalogiseert. Het scenario bevat ongelooflijke beats die de film natuurlijk overkomt als een geweldig fictief drama over het leven van een tiener. Het is echter niet zo fictief als het lijkt. Lady Bird, to a great, is gebaseerd op zijn eigen verhaal, maar de kern van het verhaal komt van Greta's eigen middelbare schoolervaringen, goede en slechte.
De hoofdrol in Lady Bird, Christine McPherson gespeeld door Saoirse Ronan, komt redelijk overeen met Greta's beschrijving van haar eigen tienerjaren. En het blijkt dat Ronan de ervaring van de regisseur met ongelooflijke nauwkeurigheid repliceerde. De daad van Ronan leidde tot wijdverbreide kritieken; ze werd geprezen om haar realistisch intense prestaties en uitzonderlijk harde dialogen. Niet lang na de release veranderde Lady Bird in Ronan's beste optreden.
Greta Gerwig ging over naar de regisseur en werd geboren en getogen in Sacramento, Californië. Ze ging naar een particuliere katholieke middelbare school. En net als Lady Bird komt ook Greta van nederige afkomst. Bovendien heeft ze gezegd dat ze "zichzelf zou kunnen projecteren in een tijd waarin ze minder eenzaam zou zijn", wat ongeveer klinkt als wat Lady Bird zou zeggen. Iedereen die een oogje op de film heeft gehad, zal het verschil tussen Greta's vermeende middelbare schooltijd en die van Lady Bird het minst waarschijnlijk doorgronden.
Naast de regie heeft Greta ook het scenario voor de film ontwikkeld. Ze was een beetje onder de indruk van haar ervaring als tiener en blijkbaar kon ze geen beter en intrigerend schooljaarverhaal bedenken. De ups en downs van haar eigen lijn kwamen redelijk overeen met wat er van de film werd verwacht in termen van verhaallijn, dus ze had geen reden om het tegen te houden. En ze ging helemaal los.
Hoe nauw het plot ook mag klinken met Greta's tienerjaren, je zou het geen autobiografische film noemen. Greta heeft stukjes uit haar leven neergezet, maar dat betekent niet noodzakelijk dat het hele personage alleen om haar heen cirkelt. De misvattingen over de rol wegnemen, zei Greta:
"Niets in de film is letterlijk in mijn leven gebeurd, maar het heeft een kern van waarheid die resoneert met wat ik weet." Welnu, haar verklaring suggereert dat Lady Bird misschien zelfs een conceptueel overzicht is van meerdere middelbare scholieren van Greta's jaar.
Greta heeft de elementen uit haar verleden op een zeer goede manier gearrangeerd en de hele uitvoering was nog beter. Activiteiten variërend van casting tot regie, gingen allemaal super. Naast fans hadden zelfs de critici geen andere keuze dan een staande ovatie te geven aan de acteurs en medewerkers. "Perfectie op een groot scherm… Elke regel klinkt als iets dat iemand echt zou kunnen zeggen, wat betekent dat de film ook uitzonderlijk goed geacteerd is", aldus The New York Times' Critic A. O. Scott over het buitengewone vertoon van acteervaardigheden. Ongetwijfeld bleek Ronan Greta's beste keuze voor de rol te zijn.
In feite begon Greta aan haar reis voordat ze de bestemming kende. Ze had ongetwijfeld een enorm visioen, maar ze had niet genoeg idee waar ze precies voor ging. Greta wierp licht op haar werkstijl en zei: Het waren ongeveer 350 pagina's met dingen, waar ik toen naar keek en erachter kwam wat essentieel was en wat voor mij de kern van het verhaal was. Ik bepaal niet echt wat de kern van een verhaal is voordat ik schrijf, ik schrijf om erachter te komen wat het verhaal is.” Het is alsof ze begon te schrijven zonder enig idee en ze het afmaakte om het idee af te ronden. Behoorlijk ziek!
De uitzonderlijke liefde van de regisseur voor haar huis komt met de film aan de oppervlakte. Om de werkelijke waarde van genegenheid te kunnen begrijpen, moet je eerst in de absolute afwezigheid ervan leven. Greta wees op de ruggengraat van de film en zei: Ik wilde echt een film maken die een reflectie was op thuis en wat thuis betekent, en hoe het verlaten van huis bepa alt wat het is voor jou en je liefde ervoor. Ik had het gevoel dat het een liefdesbrief aan Sacramento was, en ik had zoiets van, wat is een betere manier om een liefdesbrief te maken dan via iemand die eruit wil en zich dan realiseert dat ze het geweldig vonden?”
De film oogstte veel bijval met vijf Academy Award-nominaties en twee Golden Globes-overwinningen. De film is een verkenning van meerdere wereldse elementen zoals de moeder-dochterrelatie, pijn van scheiding en het gevoel van individualiteit. Het is een zeer unieke film over een veelvoorkomend onderwerp.
