Tijdens hun lange periode als demonologen hebben de Warrens veel mensen geholpen met vermeende achtervolgingen, bezittingen en andere paranormale problemen. Ze vormden een onstuitbaar team en hun medeleven met de slachtoffers hield hen gemotiveerd en gefocust om een oplossing te vinden voor de achtervolgingen.
Hoewel veel gevallen zijn opgenomen in de The Conjuring filmfranchise, zijn er maar weinig zo verontrustend als het geval van Arne Cheyenne Johnson. Zijn bezit maakte wereldwijd nieuws en zijn moordzaak is legendarisch. The Conjuring 3: The Devil Made Me Do It is gebaseerd op de ware gebeurtenissen van deze zaak. Hier is alles wat we erover weten.
10 Het begon allemaal met een waterbed
Arne en Debbie zijn verhuisd naar een nieuw huis en hebben Debbie's broer David meegebracht. Tijdens het opruimen om in te trekken, vond David het waterbed dat door de vorige bewoners in het huis was achtergelaten. Terwijl hij het bed inspecteerde, verscheen de verschijning van een oude man en duwde hem op het bed. David werd nog steeds lastiggevallen door de oude man en andere entiteiten en Arne eiste uiteindelijk dat de bovennatuurlijke kracht David zou achterlaten en hem in plaats daarvan zou meenemen.
9 De Warrens hielpen bij het bouwen van de verdediging
De Warrens waren van mening dat Arne gedwongen was de moord te plegen door de demonen die bezeten waren. Ze weigerden toe te kijken terwijl hij werd veroordeeld voor de moord in de rechtbank zonder er zeker van te zijn dat de waarheid werd verteld. Ze werkten samen met de verdediging om bewijs van demonische bezetenheid aan te tonen en werkten eraan om het in Arne's geval te laten gebruiken om zijn onschuld te bewijzen.
8 Er was meer dan één demon bij betrokken
Volgens Ed en Lorraine werd Arne niet alleen gekweld door één demon, maar door een horde van minstens veertig. Dit maakte het bezit zo sterk en moeilijk voor Arne om weerstand te bieden. Het maakte het ook moeilijker voor de Warrens om er tegen te vechten. Tijdens rituelen die ze "mindere uitdrijvingen" noemden, eisten ze Warrens de namen van de demonen te kennen en kregen naar verluidt 43 verschillende namen.
7 Er was geen officieel exorcisme
Exorcismen zijn niet iets dat de kerk licht opvat en voordat het kan worden uitgevoerd, zijn er bepaalde vereisten waaraan de bezetene of zijn familie moet voldoen. De familie Glatzel weigerde Arne of David toe te staan om een vereiste mentale gezondheidsevaluatie te ondergaan, dus de bisschop van Bridgeport weigerde de uitdrijving goed te keuren. Hierdoor moesten de Warrens de zaken afhandelen zonder de hulp van de kerk.
6 Arne en Debbie bleven bij elkaar
Hoewel Arne wel een tijd in de gevangenis heeft gezeten voor de moord. Debbie bleef naast hem staan. Het stel was zelfs getrouwd in 1985 terwijl Arne opgesloten zat. Debbie geloofde dat Arne zichzelf opofferde om haar broer te redden en het stel beweerde dat hun ervaring hun liefde alleen maar sterker maakte.
Gerelateerd: van ‘Chucky’ tot ‘Annabelle’: waarom zijn horrorfilms voor poppen zo griezelig?
5 The Glatzel Brothers klaagden Lorraine Warren aan
David en zijn oudere broer Carl vonden dat Lorraine had gelogen over veel van de gebeurtenissen in haar boek over de zaak, The Devil In Connecticut. Ze klaagden haar en de auteur met wie ze samenwerkte aan wegens inbreuk op het recht op privacy, smaad en het opzettelijk toebrengen van emotioneel leed. Carl beweerde ook dat de Warrens het bezit vormden en dat David nooit bezeten was, maar in plaats daarvan leed aan een niet-gediagnosticeerde geestesziekte.
4 Sommige mensen dachten dat Arne schuldig was
Hoewel Arne's gewelddadige aanval op Alan Bono veel mensen schokte, had niet iedereen het gevoel dat het iets was waartoe hij niet in staat was. Veel anonieme bronnen kwamen naar voren om te zeggen dat Arne erg jaloers en overbezorgd was jegens Debbie en ook een opvliegend en gewelddadig verleden heeft.
3 De moord op Alan Bono was de eerste in de geschiedenis van Brookfield, Connecticut
De stad Brookfield, Connecticut, stond bekend als een veilige plek om gezinnen te stichten. In feite was de moord op Alan Bono de eerste in de geschiedenis van de stad. Niet alleen was de moord zelf schokkend, maar de mogelijkheid van demonische bezetenheid joeg de bewoners ook angst aan. De media-razernij die met de zaak gepaard ging, schokte ook de kleine stad en bemoeide zich met het dagelijks leven van veel mensen die daar woonden.
Politiechef John Anderson van Brookfield vertelde in de herfst van 1981 aan The Washington Post: "Het was geen ongewone misdaad. Iemand werd boos, wat resulteerde in een ruzie. We konden geen simpele, ongecompliceerde moord plegen, oh nee In plaats daarvan kwam iedereen in de hele wereld samen op Brookfield."
2 Een film die voor tv is gemaakt over de zaak is gemaakt in 1983
Een andere film over de zaak werd uitgebracht in 1983. De film die voor tv was gemaakt, bevatte Kevin Bacon en gebruikte geen van de echte namen of locaties uit de zaak. De Demon Murder Case volgde dezelfde verhaallijn en was op zichzelf al angstaanjagend.
1 Arne werd veroordeeld voor doodslag maar vervroegd vrijgelaten uit de gevangenis
Hoewel de Warrens en de verdediging vochten om te bewijzen dat demonen de moord hadden gepleegd en niet Arne, werd hij toch veroordeeld voor doodslag en veroordeeld tot gevangenisstraf. Hij werd veroordeeld tot 10 tot 20 jaar, maar zat minder dan vijf jaar uit omdat hij tijdens zijn tijd als een modelgevangene werd beschouwd.
