Als je denkt aan de meest succesvolle shows die zijn uitgebracht via de streamingdiensten van HBO Max, zou het bijna een belediging zijn om Euphoria niet te noemen.
De show heeft een aantal doorbraaksterren voortgebracht, zoals de fan-favoriet Hunter Schafer, en won zelfs Zendaya een Emmy voor Outstanding Lead Actress In A Drama.
Ondanks de enorme populariteit van de show, is het echter vrij onbekend dat deze werd geïnspireerd door een minder bekende show die werd gemaakt in een land aan de andere kant van de wereld.
Wat zijn de verschillen tussen de vroegere en huidige euforie?
De mysterieuze show in kwestie, die in 2012 werd gemaakt, wordt ook wel Euphoria (אופוריה, Oforia in het Hebreeuws) genoemd en vindt plaats in Israël in de jaren negentig. De hoofdschrijver Ron Leshem is geciteerd en zei dat hij veel inspiratie putte uit Skins UK, een andere populaire show over diepgewortelde en ongeremde losbandigheid van tieners die liep van 2007 tot 2013.
Hoewel de thema's in de originele Euphoria vergelijkbaar zijn met die in de meer bekende Amerikaanse versie, namelijk de grafische en vaak controversiële inhoud (wie kan seizoen 2, aflevering 4 vergeten?), is het vermeldenswaard dat de karakters, subplots en formaat zijn enorm verschillend.
Een opvallend verschil was dat de aanwezigheid van volwassenen vrijwel niet bestond. Afgezien van het opnemen van bepaalde scènes om ervoor te zorgen dat hun gezichten vervaagd of helemaal verduisterd werden, zorgde het ervoor dat het feit werd doorgegeven dat de tienerpersonages bijna volledig aan hun eigen onbetrouwbare en soms zelfs dreigende apparaten werden overgelaten.
Een ander subplot in de originele versie is dat Ashtray's personage Tomer een moordenaar is. Na jarenlang meedogenloos gepest te hebben, vermoordt Tomer zijn kwelgeest, die toevallig ook de ex-vriend is van een personage genaamd Hotif. Hotif's Amerikaanse tegenhanger is Rue, gespeeld door Zendaya.
Wat waarschijnlijk leidt tot het grootste verschil tussen de 2 shows, want in de Israëlische versie is Hotif dood. Na een overdosis drugs vertelt Hotif de verhalen van haar vrienden uit het hiernamaals. Over somber gesproken.
De Israëlische versie werd niet goed ontvangen
De show was een groot risico voor Leshem en regisseur Daphna Levin, en helaas was het een risico dat weinig resultaat opleverde. Israël wordt beschouwd als een nogal conservatief land, dus het zien van een tv-show over tieners die deelnemen aan risicovolle en gevaarlijke activiteiten viel niet goed bij de kijker.
Ouders van tieners waren vooral ongelukkig met de show en beschuldigden deze ervan nalatige volwassenen af te beelden en Israëlische ouders in een kwaad daglicht te stellen. Een andere reden dat het niet goed deed in de kijkcijfers, was omdat het op kabel-tv werd uitgezonden, maar vanwege de grafische inhoud zich in een laat-nachtslot afspeelde. Dit maakte het moeilijk voor kijkers die geïnteresseerd waren om terug te blijven kijken nadat ze eerdere afleveringen hadden gemist.
Dit staat in schril contrast met de Amerikaanse versie, die meerdere prijzen won en zijn plek behoudt als een van de meest geprezen shows in het land.
Toen hij werd geïnterviewd door het Israëlische Channel 12-nieuws, zei Leshem: Ik voelde me een mislukkeling, deuren werden dichtgeslagen. Meer dan een jaar probeerde ik andere ideeën te pitchen en er waren momenten dat leidinggevenden niet terugbelden. Ik was bang dat ik in Israël niet van het schrijven zou kunnen leven.”
De Israëlische versie is moeilijk om naar te kijken
De vele wijzigingen die zijn aangebracht in de Amerikaanse versie, samen met het uitstekende acteerwerk en de muziek en de algehele esthetiek, lijken het geheim van het succes van de show te zijn. Het kreeg een 8,4/10 op IMDB en een 88% op Rotten Tomatoes, terwijl de Israëlische versie slechts een 5,8/10 scoorde op IMDB en geen Rotten Tomatoes-pagina lijkt te hebben.
Het is mogelijk dat de nuances van het origineel nu misschien beter worden ontvangen dan toen het 10 jaar geleden voor het eerst werd uitgezonden, maar potentiële fans hebben ontdekt dat het verrassend moeilijk te vinden is online. Afleveringen zijn beschikbaar om te streamen voor degenen die in Israël wonen, en ook voor degenen die VPN's gebruiken. En zelfs dan is er nog de hindernis om de Hebreeuwse taal op te frissen, want dat is het enige beschikbare ondertitelingsformaat voor de show.
Ondanks de fouten van dit project heeft Leshem een indrukwekkende carrière opgebouwd als schrijver/producent. Zijn naam is verbonden aan shows als Valley of Tears, No Man's Land en de thriller Incitement uit 2019, die een Ophir Award won voor Beste Film (Israeli Academy Awards). Daarnaast kan hij ook zeggen dat hij de show schreef die Euphoria inspireerde, en dat is op zich al een prestatie van formaat.
