Het spreekt voor zich dat The Lord of the Rings een van de beste verfilmingen aller tijden blijft. Hoe ze ook proberen, maar weinig films kunnen ooit het originele bronmateriaal waarmaken. Natuurlijk zijn er boeken en films die verschillende media vertellen en daarom verschillende regels, technieken en vaardigheden hebben. Het is dus nogal moeilijk te vergelijken. Wat je echter wel kunt zeggen, is dat een film de thema's, personages en de algehele toon van een boek voldeed.
Weinigen hebben dit bereikt. Maar de Lord of the Rings-trilogie van Peter Jackson deed dat zeker.
Peter is open geweest over de verschillende belangrijke keuzes die zijn gebruikt om J. R. R. Tolkiens werk. En een daarvan is de reden waarom het einde van de tweede film, The Two Towers, behoorlijk drastisch werd veranderd…
Verschuiven rond het einde van de twee torens
Mensen houden van The Lord of the Rings-films omdat het zulke getrouwe bewerkingen zijn van de originele werken. Het zijn echter geen directe aanpassingen. Dingen werden verplaatst, uitgebreid, verminderd of helemaal afgetrokken. In het geval van het einde van de tweede film zijn sommige elementen gewoon verschoven.
In J. R. R. Tolkiens "Lord of the Rings"-boeken bevatten veel elementen die niet hetzelfde zijn als hun verfilmingen. Zo heeft het personage van Arwen een veel kleinere rol, hoewel ze meer voorkomt in De bijlagen van de romans. Desalniettemin besloot Peter Jackson om Arwen een uitgebreidere rol te geven omdat het logischer was voor de films. De reden waarom het einde van de Two Towers niet rechtstreeks uit het bronmateriaal is gehaald, is ook vanwege filmredenen.
Hoewel het moet gezegd worden dat het einde van het boek "The Two Towers" in de film zit… het is gewoon in Return Of The King.
Aan het einde van het boek "The Two Towers" komt de slag bij Helms Deep tot een einde, net als in de film, maar daarna gaat het verder. In feite zijn Gandalf, Aragorn en de bemanning naar Isengard nodig om Saruman, de grote slechterik van de eerste twee films, te confronteren. Deze scène was in plaats daarvan opgenomen aan het begin van de derde film, omdat Peter wilde eindigen met meer een cliffhanger.
In feite heeft de scène met Saruman in Return of the King niet echt de theatrale versie van de film gehaald, het was slechts geïmpliceerd. De uitgebreide editie bevat de scène echter in zijn geheel.
Maar de Saruman-dingen waren niet het enige element van "The Two Towers" dat naar de derde film werd gepusht.
Frodo, Sam en de gigantische spin zagen de grootste verandering
Ja, Frodo, Sam en Gollum hadden hun ontmoeting met de gigantische spin Shelob aan het einde van "The Two Towers". Zoals elke fan van de serie weet, is deze epische reeks verplaatst naar The Return of the King.
In het boek laat Faramir Frodo, Sam en Gollum lang voor het einde vrij. Ze vechten met de gigantische spin en Frodo wordt zelfs gestoken en meegenomen door de orcs. De cliffhanger die de lezers naar "The Return of the King" leidt, is dat Sam erachter komt dat Frodo slechts verlamd is, niet dood, en gered moet worden.
De reden waarom Peter Jackson het einde veranderde door die scènes te verplaatsen naar The Return Of The King is tweeledig, volgens de prachtige documentaires achter de schermen.
Ten eerste werd de film te lang en had hij te veel eindes. Daarom werkte het veel beter in de volgende film. Wat nog belangrijker is, de gebeurtenissen kwamen qua tijd niet overeen met de rest van wat er gebeurde.
In zekere zin was Peter zelfs nog trouwer aan het werk van Tolkien, maar nam het einde van de Shelob niet mee in zijn bewerking van "The Two Towers".
In het boek zijn er verwijzingen naar een gigantische veldslag die in de verte plaatsvindt terwijl Frodo uit Shelob's nest ontsnapt. Deze strijd is The Battle of Minas Tirith, die plaatsvindt in "The Return of the King"… het boek en de film. Door de structuur van Tolkiens hoofdstukken is de chronologie echter niet zo belangrijk als in de films. Tolkien schreef grote stukken van het verhaal in een of twee POV's en schakelde toen over op totaal verschillende POV's die parallel liepen. De films knippen natuurlijk vaak heen en weer naar verschillende POV's.
Om trouw te blijven aan het verhaal dat Tolkien vertelde, moest Peter de Shelob-reeks naar Return of the King verplaatsen, want dat was wat er gebeurde op hetzelfde moment als een van de middelpunten van de derde aflevering.
Hoe dan ook, de meesten zijn het erover eens dat zowel de films als de boeken op zichzelf staan. Dit is een bewijs van zowel het ongelooflijke talent van Peter Jackson, zijn schrijvers en het hele filmteam als natuurlijk van de pure magie van J. R. R. Tolkiens werk.
